Ορισμένες αναλύσεις, επικρίσεις και αρνητικά σχόλια έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε μερίδα του ομογενειακού Τύπου, αναφορικά με τις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας, που εμπεριέχονται σε Νομοσχέδιο που κατετέθη στη Βουλή την Παρασκευή, 8 Απριλίου 2016, για την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού. Η γενική τους «γραμμή» κατατείνει επικριτικά στην πρωτοβουλία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και, επομένως, στη διάπραξη του ίδιου λάθους, που στέρησε το 2009 τους Απόδημους από το δικαίωμα της ψήφου από τον τόπο κατοικίας τους.
Το θέμα, του Σχεδίου Νόμου για την ψήφο των εκτός Ελλάδας Ελλήνων ψηφοφόρων, επομένως, έχει δύο -μόνον- σκέλη. Το ένα αφορά το timing και το άλλο την ουσία του, που είναι η συμμετοχή των αποδήμων στις εθνικές εκλογές.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος, όσο και εάν κανείς μπορεί να ξανοίξει κάποια «πρεμούρα» να φθάσει ο κ. Μητσοτάκης στη Νέα Υόρκη κουβαλώντας «προίκα», αυτό δεν πρέπει και να το καταδικάσει, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που εγκαλούμε τους πολιτικούς της γενέτειρας γιατί κάθε φορά που έρχονται κοντά στην ομογένεια «ζητούν και ποτέ δεν δίνουν τίποτα»!
Τη φορά αυτή, ο κ. Μητσοτάκης έκανε τη διαφορά. «Κουβάλησε» το Νομοσχέδιο για την ψήφο των Αποδήμων, πάγιο αίτημα του εκτός συνόρων ελληνισμού.
Άρα, ας μην τον «μαλώνουμε» γι’ αυτό!
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος -το ουσιώδες, δηλαδή- εδώ το πράγμα θέλει συζήτηση, διότι πολλά ακούγονται, πολλά γράφονται, πολλά προτείνονται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα είναι και σωστά.
Οι ενστάσεις που διατυπώνονται, αποδεικνύουν είτε ότι κάποιοι ΔΕΝ έχουν καταλάβει ποιοι ακριβώς θα ψηφίζουν είτε ότι κάποιοι άλλοι έχουν διαφορετική αντίληψη για το ποιοι πρέπει να ψηφίζουν.
Έτσι επαναδιατυπώνονται προτάσεις εκλογής αντιπροσώπων, για δικαίωμα του εκλέγειν που πρέπει να συνδυαστεί με αυτό του εκλέγεσθαι, για δημιουργία Περιφερειών κλπ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Δικαίωμα συμμετοχής στις εθνικές εκλογές έχουν όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους οικείους ελληνικούς Δήμους, όσοι έχουν ελληνική ταυτότητα ή (και) ελληνικό διαβατήριο. ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ άλλος. Οι Έλληνες ομογενείς ΔΕΝ ψηφίζουν! (Ελληνικής καταγωγής πολίτες δεύτερης, τρίτης, τέταρτης γενιάς εάν δεν έχουν δηλωθεί στη γενέτειρα, ώστε να είναι και υπόχρεοι στρατιωτικών υποχρεώσεων οι άρρενες, ΔΕΝ ψηφίζουν!) ΔΕΝ μπορείς να ψηφίσεις για μια χώρα όταν είσαι αποκλειστικά μέλος-υπήκοος μιας άλλης χώρας! Σκεφτείτε να ψηφίζουν στην Αυστραλία όσοι μετανάστες βρέθηκαν κάποτε εδώ για κάποιο χρονικό διάστημα, χωρίς να έχουν γίνει Αυστραλοί υπήκοοι! Αδιανόητο.
Άρα και τα νούμερα που ακούγονται ως δυνητικά απόδημοι ψηφοφόροι είναι εξωπραγματικά! Εκατομμύρια απόδημοι ψηφοφόροι ΔΕΝ υπάρχουν. Και με τη βιολογική εξέλιξη, ήδη πολλοί από τους πρώτους μετανάστες της δεκαετίας του ’50, ακόμη και της δεκαετίας του ’70 σιγά-σιγά εκλείπουν.
Η δεύτερη γενιά μεταναστών έχει να δώσει περιορισμένο αριθμό ομογενών που έχουν διατηρήσει την ελληνική υπηκοότητα ή που θεωρητικά μπορούν να την διεκδικήσουν ακόμη, εάν το επιθυμούν. Από την τρίτη γενιά και πάνω ούτε λόγος.
Επομένως, εάν μπει και ο απαραίτητος χρονικός φραγμός (π.χ. απουσία όχι μεγαλύτερη των δέκα χρόνων ώστε να έχει ο ψηφοφόρος καλή επαφή με την ελληνική πραγματικότητα) τότε οι εν δυνάμει απόδημοι ψηφοφόροι θα πάρουν τις κανονικές τους πληθυσμιακές διαστάσεις και όχι τις μυθικές που επιχειρούν πολλοί -και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό- να τους προσδώσουν για ευνόητους λόγους.
Κατά το Σύνταγμα, εάν δεν συντρέχουν άλλοι ειδικοί λόγοι, ο έχων το δικαίωμα του εκλέγειν έχει αυτομάτως και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι! Ενόχλησε κανείς, για παράδειγμα, τον ομογενή Ανδρέα Παπανδρέου μετά από σταδιοδρομία τόσων χρόνων στα πανεπιστήμια της Αμερικής, να πάει στην πατρίδα και να πολιτευθεί;
Μιλούν και γράφουν ότι με την ψήφο στα κόμματα η ομογένεια θα κομματισθεί. Συγγνώμη, σήμερα δεν έχουμε γραφεία των κομμάτων στην ομογένεια; Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ (παλαιότερα εντονότερα) ΣΥΡΙΖΑ; Μέχρι και η Χρυσή Αυγή δεν δραστηριοποιούνται (η τελευταία και έκνομα) στον ομογενειακό χώρο; Τι περισσότερο θα συμβεί από τις γνωστές από το παρελθόν πολιτικολογίες που έφθαναν στο σημείο να ξεσηκώνεται ο απόδημος και να ταξιδεύει με το αεροπλάνο για να πάει στην Ελλάδα να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα;
Μήγαρις αυτά τα «κομματικά» ταξίδια των αποδήμων ψηφοφόρων δεν συνευθύνονται για την χρεοκοπία της Ολυμπιακής Αεροπορίας;
Έπειτα, το Σχέδιο Νόμου που κατέθεσε η ΝΔ, δεν προβλέπει σταυροδοσία. Δηλαδή, ο απόδημος ψηφοφόρος δεν θα επιλέγει βουλευτή, θα επιλέγει μόνο κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουμε προεκλογική εκστρατεία υποψήφιων βουλευτών στην αλλοδαπή.
Δεν θα υπάρχει «αλισβερίσι», υποσχέσεις, ταξίματα κ.ο.κ. Επομένως, κάποιες ανακοινώσεις κομμάτων, ίσως και από μία εκλογική συγκέντρωση με τοπικούς κομματικούς παράγοντες, και το θέμα «συμμετοχή των αποδήμων στις εκλογές» προεκλογικά θα έχει λήξει.
Οι έχοντες δικαίωμα ψήφου Έλληνες ψηφοφόροι του εξωτερικού, θα ψηφίζουν τα κόμματα της προτίμησής τους. Η ψήφος τους θα προσμετράται στον γενικό αριθμό ψήφων. Ανάλογα θα επιμερίζονται οι βουλευτικές έδρες. Άρα, η ψήφος του Έλληνα ψηφοφόρου στο εξωτερικό θα έχει δύναμη. Θεωρητικά θα μπορεί να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις. Επομένως και να επηρεάζει τα κόμματα προς επίλυση των προβλημάτων του.
Εξάλλου, τα συμφέροντά του στην Ελλάδα ο απόδημος τα έχει κατ’ εξοχήν στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Στο χωριό, στην πόλη, στο Νομό. Γιατί να μην ψηφίζει ακριβώς γι’ αυτό;
Λένε και γράφουν ορισμένοι, καλοπροαίρετα προφανώς, ότι πρέπει να αποκτήσουμε Εκλογικές Περιφέρειες εξωτερικού και να εκλέγουμε ομογενείς βουλευτές. Άσχετα από τις όποιες δυνατότητες παρέχει το Σύνταγμα (στο κάτω της γραφής αυτό είναι δυνατόν και να αναθεωρηθεί) πρέπει σοβαρά να σκεφτούμε:
α) Πόσοι ομογενείς διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα και το χρόνο να κάνουν προεκλογική εκστρατεία, ας πούμε, στη Νέα Υόρκη, για να προσελκύσουν τις ψήφους των Αποδήμων Ελλήνων ψηφοφόρων και να εκλεγούν βουλευτές περιφέρειας; (Φυσικά, το θέμα είναι απολύτως απαγορευτικό, εάν, π.χ., η Αμερική είναι μία εκλογική περιφέρεια, η Αυστραλία άλλη κ.ο.κ.) Ούτως εχόντων των πραγματικών δεδομένων, με τη μέθοδο των Περιφερειών Εξωτερικού, θα εκλέγονται απόδημοι βουλευτές οι ελάχιστοι «γνωστοί» και πάντα οι ίδιοι προβεβλημένοι και οικονομικά ανεξάρτητοι απόδημοι Έλληνες. Αλλά αν για οικονομικούς ή άλλους πραγματικούς λόγους, αποκλείσεις τη συντριπτική πλειοψηφία από τη δυνατότητα του εκλέγεσθαι, αυτό πώς λέγεται;
β) Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι με το διαφημιζόμενο σύστημα των Περιφερειών εκλέγονται δέκα ή και είκοσι ακόμη, εάν θέλετε, απόδημοι βουλευτές. Αυτοί είτε θα συμμετάσχουν στο Επικρατείας των κομμάτων (;) είτε θα αποτελέσουν βουλευτές ξεχωριστών Περιφερειών:
Θα μπορούν και κάθε πότε να ταξιδεύουν για να συμμετέχουν στις εργασίες της Βουλής; Ολομέλειες, συνεδριάσεις Επιτροπών κλπ.; Ή θα πρέπει να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα -αλλά τότε θα απολέσουν την επαφή με την ομογένεια- ή θα αυτοαχρηστευθούν, μακριά από το ελληνικό Κοινοβούλιο, μέλη του οποίου εντούτοις θα έχουν εκλεγεί!
Αυτό θέλουμε; Αυτό συμφέρει στην ομογένεια;
Αλλά ας πούμε ότι -στην εποχή της αλματώδους προόδου της τεχνολογίας ζούμε άλλωστε- βρίσκεται ο τρόπος να διακτινίζονται οι απόδημοι βουλευτές και να συμμετέχουν κανονικά ή περίπου κανονικά στις εργασίες της Βουλής. Ε, και λοιπόν; Δέκα–δεκαπέντε βουλευτές, τι δύναμη θα αποτελούν στη Βουλή των 300; Ούτε νομοσχέδιο δεν θα επαρκεί ο αριθμός τους για να καταθέσουν! Πώς θα προωθούν, λοιπόν, τα συμφέροντα της ομογένειας; Πώς θα λύσουν τα προβλήματά της όταν δεν θα επαρκούν ούτε καν για να συμμετέχουν σε όλες τις Επιτροπές της Βουλής, ενώ, εάν γεωγραφικά δεν συμπίπτουν τα συμφέροντά τους (άλλα στην Αμερική, άλλα στην Αυστραλία κλπ.) και διασπαστούν, δεν θα επαρκούν αριθμητικά -σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής- ούτε για να καταθέσουν μια απλή ερώτηση;
Εδώ η Χρυσή Αυγή, με περίπου ανάλογο αριθμό βουλευτών, λόγω συγκυρίας, είναι τρίτο σε δύναμη κόμμα στη Βουλή και πάλι μόνο σαματά μπορεί ενίοτε να προκαλεί και ουσία μηδέν! Και είναι κόμμα οργανωμένο και όχι σκόρπιοι βουλευτές…
Γράφεται, ακόμη, ότι το εν λόγω Σχέδιο Νόμου δεν προβλέπει επιστολική ή ηλεκτρονική ψήφο. Αυτό, όμως, δεν αφορά μόνον την επιθυμία της Πολιτείας να ανταποκριθεί στο αίτημα και την ανάγκη της ομογένειας, αλλά και στις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ δυνατότητες που έχει ή δεν έχει η χώρα να το ικανοποιήσει αυτή την δύσκολη οικονομικά ώρα.
Επομένως, εάν θέλουμε να αντιπολιτευόμαστε για την αντιπολίτευση, δικαίωμά μας.
Μην προωθούμε, όμως ανέφικτα ζητήματα που μόνο εκείνους που ΔΕΝ θέλουν να δώσουν ψήφο στους απόδημους Έλληνες ψηφοφόρους διευκολύνουν!
Ας ενωθούμε για μια φορά. Διότι πολλά καταμαρτυρούμε στους γηγενείς Έλληνες, δεν διαφέρουμε και πολύ, ωστόσο, από αυτούς ούτε στη διχόνοια ούτε σε κάποιες ξεχωριστές «ροπές» τους. Και ας μην επεκταθούμε επί του παρόντος περισσότερο σε αυτό. Γιατί και μία απλή παράθεση ονομάτων «διακεκριμένων» ομογενών να κάνουμε, που διαχρονικά έχουν εμπλακεί είτε σε παραβατικές συμπεριφορές είτε σε οικονομικά σκάνδαλα, θα διαλυθεί αυτομάτως ο μύθος του δήθεν «διεφθαρμένου» a priori Έλληνα πολιτικού και του «άμωμου» ομογενή…
Εκείνο που πιστεύουμε ότι θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο για τους απόδημους, τούτη την ώρα, είναι να πιέσει η ομογένεια τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα να συζητήσουν το Σχέδιο Νόμου της ΝΔ. Να επιφέρουν τις όποιες βελτιώσεις αποφασίσουν στη Βουλή, σε συνεργασία και με την ομογένεια. ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ.
Να μην χαθεί και αυτή η ευκαιρία να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου από το εξωτερικό οι Απόδημοι. Γιατί άλλη, ίσως ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ. Ας ψηφιστεί ΤΩΡΑ έστω και ως έχει το νομοσχέδιο, και στη διαδρομή του χρόνου μπορούν να γίνουν τροπολογίες, εάν αυτό κριθεί ότι επιβάλλει το συμφέρον του Ελληνισμού. Επτά χρόνια χρειάστηκε να περάσουν από το προηγούμενο Σχέδιο Νόμου -πάλι της ΝΔ- μέχρι να κατατεθεί ετούτο…
Περιττό να τονίσουμε ότι το ίδιο ακριβώς θα πιστεύαμε και εάν το Σ/Ν το είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή όποιο άλλο κόμμα της Βουλής.