Γεμιστά, αρνάκι φρικασέ, παστίτσιο, σπανακόπιτα και ντολμάδες είναι μόνο μερικά από τα φαγητά που ο νεαρός Κυριάκος έχει μάθει να μαγειρεύει στην κουζίνα της Ικαριώτισας γιαγιάς του Δέσποινας από τότε που ο τελευταίος αποφάσισε να μάθει να μαγειρεύει «ελληνικά».

Σύμφωνα με τον 27χρονο λογιστή από την Αδελαΐδα, η αγάπη του για την ελληνική κουζίνα γεννήθηκε μόλις πριν τέσσερα χρόνια όταν μετά από ένα ταξίδι που έκανε στην πατρίδα των προγόνων του γεύτηκε και ερωτεύτηκε σε τέτοιο βαθμό τις ελληνικές παραδοσιακές γεύσεις που επιστρέφοντας στην Αυστραλία ζήτησε από τη γιαγιά του να τον βοηθήσει να μάθει να μαγειρεύει παραδοσιακά ελληνικά φαγητά.
«Είχε πάει σε έναν νησιώτικο παραδοσιακό γάμο, έφαγε ικαριώτικες λιχουδιές, ήπιε το ικαριώτικο κρασί και μέθυσε με την Ελλάδα», λέει σήμερα με περηφάνεια η 84χρονη γιαγιά του Κυριάκου, η οποία μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1951 σε ηλικία 16 ετών.

Παρά το γεγονός πως ο νεαρός επίδοξος «μάγειρας» πλέον ζει και εργάζεται στο Σίδνεϊ, η αγαπημένη του γιαγιά Δέσποινα τον περιμένει με ανυπομονησία κάθε μήνα να επιστρέψει για να μπουν μαζί στην κουζίνα και να μαγειρέψουν ό,τι τραβά η όρεξη τους.
«Με παίρνει το παιδί μια φορά την εβδομάδα στο τηλέφωνο για να δει αν είμαι καλά και να συζητήσουμε τι θα μαγειρέψουμε την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε και τί υλικά θα χρειαστούμε», εξηγεί κ. Δέσποινα Καπίρη, η οποία αμέσως μετά το τηλεφώνημα οργανώνει τα ψώνια της για το ιδιαίτερο οικογενειακό γεύμα αν και όπως λέει η ίδια, τις περισσότερες φορές ο κήπος της έχει όλα τα φρέσκα αγαθά που χρειάζεται για να μαγειρέψει τα ελληνικά φαγητά της.

 

Ο Κυριάκος με την γιαγιά Δέσποινα μαγειρεύουν ντολμάδες…

Για την Ικαριώτισα γιαγιά δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να έχει την αγαπημένη της οικογένεια γύρω από το τραπέζι.
«Η μητέρα μου ανέκαθεν θεωρούσε το μαγείρεμα τον καλύτερο τρόπο να φέρει την οικογένεια μας κοντά και μέχρι σήμερα φροντίζει να μαγειρεύει για όλους μας ό,τι τραβά η όρεξη μας», λέει η κόρη της γιαγιάς Δέσποινας, κ. Γεωργία Καντά, η οποία είναι και η μητέρα του Κυριάκου.
«Το φαγητό για μένα είναι ιεροτελεστία και ο καλύτερος τρόπος να μοιραστούμε ευτυχισμένες στιγμές σαν οικογένεια. Για μένα δε το να μαγειρεύω για τους αγαπημένους μου είναι ο καλύτερος τρόπος για να προσφέρω και να εκφράσω και εγώ σαν γιαγιά την αγάπη μου και στα τρία μου παιδιά, στα οκτώ εγγόνια μου και τα τρία δισέγγονά μου.

«Βέβαια, όταν έρχεται και ο Κυριάκος μας και μαγειρεύουμε μαζί, τότε πραγματικά ξανανιώνω και νομίζω πως για εκείνον η ώρα της μαγειρικής λειτουργεί σαν αγχολυτικό που τον χαλαρώνει από το άγχος της δουλειάς του. Είναι τόσο καλό παιδί, λατρεύει τη μαγειρική και είναι καλός μαθητής. Δεν με στενοχωρεί ποτέ και με γεμίζει τόση χαρά όταν μπαίνουμε μαζί στην κουζίνα. Μιλάμε για την δουλειά του, για την ζωή, λέμε τα δικά μας μυστικά και μετά προσκαλούμε όλη την οικογένεια να απολαύσει μαζί μας τις δημιουργίες μας», λέει η κ. Δέσποινα η οποία αφότου μετανάστευσε στην Αυστραλία εργάστηκε σε σοκολατοποιίες και μετέπειτα σε εστιατόρια που διατηρούσε η οικογένειά της στην Αδελαΐδα.

Κάπου εκεί έχει τις ρίζες της και η στενή σχέση που είχε την ευκαιρία να αναπτύξει ο Κυριάκος με την γιαγιά του, την οποία ο νεαρός φροντίζει να σέβεται και να διατηρεί με τόση ευλάβεια και αγάπη μέχρι σήμερα.
«Από μωρό παιδί ο Κυριάκος συνήθιζε να περνά ατελείωτες ώρες μέσα στο εστιατόριό μας. Τον θυμάμαι μέσα στη μικρή του κούνια να σηκώνει το κεφαλάκι του και να μας παρακολουθεί την ώρα που μαγειρεύουμε», θυμάται με συγκίνηση η γιαγιά Δέσποινα η οποία έχει πλέον κάνει σκοπό της ζωής της να μάθει στον εγγονό της να μαγειρεύει όλες τις συνταγές της, τις οποίες εκείνος με την σειρά του καταγράφει ώστε να τις παραδώσει μετέπειτα σαν ενθύμιο στα υπόλοιπα εγγόνια και τα δισέγγονα της κ. Δέσποινας.

«Ο εγγονός μου έχει πλέον μεγαλώσει. Είναι σπουδασμένος και μορφωμένος. Εγώ σαν γιαγιά του δεν μπορώ να του προσφέρω κάτι άλλο ή να τον μάθω γράμματα αφού αυτός ξέρει πιο πολλά από εμένα, όμως με χαροποιεί που μπορώ ακόμα και τώρα να του διδάξω αυτή την τέχνη που γνωρίζω, να του πω τα μυστικά μου και να δημιουργήσουμε μαζί μια ανάμνηση που ο ίδιος δεν θα ξεχάσει ποτέ από την γιαγιά του.
«Και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο», καταλήγει συγκινημένη η κ. Δέσποινα.