Ο κορονοϊός έχει φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές όλων μας. Καθημερινά ανησυχούμε για την υγεία μας, τους δικούς μας ανθρώπους, την εργασία μας. Η πίεση είναι μεγάλη και οι αντιξοότητες πρωτόγνωρες. Ουκ ολίγοι, κυριολεκτικά, έχουν χάσει τον ύπνο τους από αγανάκτηση, θλίψη, απογοήτευση.
Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, άνθρωποι που ζουν σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, βρέθηκαν αρχικά αποκομμένοι από τις οικογένειες τους. Οι επισκέψεις απαγορεύτηκαν και εν πολλοίς έχασαν τη μεγαλύτερη χαρά τους, μία αγκαλιά, ένα φιλί από παιδιά, εγγόνια ή και δισέγγονα.
Είχαν ακόμη να αντιμετωπίσουν τα θλιβερά νέα της απώλειας συνανθρώπων τους, φίλων τους συχνά, μεταξύ αυτών πολλών μελών της ελληνικής κοινότητας, εξαιτίας της COVID-19.
Αρκετοί καταβλήθηκαν από το τι συμβαίνει γύρω τους, όπως άλλωστε πολλοί από εμάς, που έχουμε δει την ψυχολογία μας να χωλαίνει απέναντι στις συνέπειες της πανδημίας.
Δεν είναι λίγοι ωστόσο αυτοί που καταφέρνουν, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και των υπηρεσιών που τους προσφέρονται, να διακρίνουν ανάμεσα σε όλες τις αντίξοες συνθήκες, τις «μικρές χαρές».
Χαρτάκι και ανάγνωση εφημερίδας στη «Φροντίδα». Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Επιμένουν να βλέπουν τη θετική πλευρά. Όχι γιατί δεν έχουν (ή δεν είχαν) δυσκολίες να αντιμετωπίσουν στη ζωή τους -το αντίθετο οι περισσότεροι- αλλά επειδή έχουν μάθει πως αυτή η στάση απέναντι στις δυσχέρειες, μπορεί να ωφελήσει τουλάχιστον στην ψυχολογία και να επιτρέπει έστω το χαμόγελο.
ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Ο «Νέος Κόσμος» θέλοντας να αναδείξει παραδείγματα ανθρώπων που συνεχίζουν να…χαμογελούν απευθύνθηκε στον κ. Οδυσσέα Κρυπωτό, ο εκπρόσωπο του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων της «Φροντίδας» για πληροφορίες.
Όπως μας έγραψε ο κ. Κρυπωτός, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη πολλά χαμόγελα μεταξύ των ηλικιωμένων στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων του οργανισμού.
«Στη ‘Φροντίδα’ άλλωστε λειτουργούν και τα μοναδικά καφενεία της Μελβούρνης. Έτσι τουλάχιστον έχει ονομαστεί η συνάντηση των αντρών στους οίκους ευγηρίας κάθε βδομάδα, όπου πίνουν τον καφέ τους, παίζουν τάβλι και χαρτάκι και ‘μιλάνε λίγο πιο ελεύθερα’, όπως μαρτυρούν. Πρόσφατα έλαβε μέρος και ο διευθύνων σύμβουλος της ‘Φροντίδας’, Μιχάλης Μαλακώνας, ο οποίος μέσω ‘Zoom’ ήπιε καφέ μαζί τους και άκουσε τις ιστορίες τους».
Από την «επίσκεψη» του κ. Μιχάλη Μαλακώνα. Φώτο: Supplied
Από την «επίσκεψη» του κ. Μιχάλη Μαλακώνα. Φώτο: Supplied
«’Εμείς είμαστε καλά εδώ. Όλα καθαρά και συνεχίζουμε τη ζωή μας’ ανέφερε από την πλευρά η κυρία Βάγια, από τον οίκο ευγηρίας της ‘Φροντίδας’ στο Clayton, με χαμόγελο και πηγαία θετικότητα. Κάθε μέρα αυτή την εβδομάδα ανοίγει το παράθυρο του δωματίου της καλωσορίζοντας της ηλιαχτίδες της άνοιξης.
»Είναι οι μοναδικοί ‘επισκέπτες’ στο δωμάτιό της εδώ και καιρό καθώς στον οίκο απαγορεύεται η είσοδος στους ‘μη έχοντες εργασία’. Είναι ένα από τα πολλά μέτρα τα οποία έλαβε ο οργανισμός, με σκοπό να προστατεύσει την εισβολή του κορωνοϊού στους οίκους της. ‘Υπάρχει και το tablet και βλέπω τα παιδιά μου. Και την κόρη μου που είναι στη Μελβούρνη και τον γιο μου που είναι στη Γερμανία’, ανέφερε η κυρία Βάγια».
Αλλά και στο πιο απομακρυσμένο Geelong, ηλικιωμένοι, πάρα την απομόνωση φροντίζουν να διατηρούν δημιουργική διάθεση. Ανάμεσα σε αυτούς μία 95χρονη, η Muriel.
Όπως ανέφεραν στον «Νέο Κόσμο» οι δικοί της, από τον περασμένο Μάρτιο και το πρώτο lockdown που την βρήκε στον οίκο ευγηρίας, παρέμεινε θετική και… απασχολημένη.
Εν μέρει λόγω της φροντίδας που είχε, αλλά επίσης λόγω της προοπτικής της για τη ζωή, με την ελπίδα και την ανθεκτικότητα που τη διακρίνει.
Η Muriel συνέχισε τις συνομιλίες με την οικογένειά της, μέσω Zoom. Σε όλες τις γιορτές, έστω και από μακριά, ήταν παρούσα. Μπόρεσε μάλιστα να αγοράσει μικρά δώρα για τα εγγόνια και τα δισέγγονά της. Η ίδια έφτιαξε τις κάρτες γενεθλίων και τις έστειλε με το ταχυδρομείο.
Συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες στον οίκο, χειροτεχνία και επιτραπέζια ενώ παρακολουθούσε τηλεόραση, ειδήσεις, αθλητικά και ταινίες, ενώ έπαιζε και παιχνίδια στο tablet και το κινητό της.
Πλεκτές δημιουργίες της 95χρονης Muriel. Φώτο: Supplied.
Ο Mr Squiggle. Φώτο: Supplied.
Πλεκτά αρκουδάκια από τα χέρια της Muriel. Φώτο: Supplied.
Μία σειρά από δημιουργίες της Muriel. Φώτο: Supplied.
Κατά το δεύτερο lock down πολλοί τρόφιμοι περιορίστηκαν στα δωμάτιά τους. Η Muriel παρέμεινε δημιουργική. Συνέχισε να πλέκει, που ήταν πάντα το πάθος της. Επίσης, το διάστημα αυτό δημιουργεί ένα βιβλίο αναμνήσεων από τη ζωή της με φωτογραφίες που τύπωσε και της έστειλε η οικογένειά της.
Η Muriel χρειάζονταν βοηθήματα για την ακοή της, σχεδόν όλη της τη ζωή, αλλά αυτό δεν την περιόρισε από το να πετύχει πολλά επιτεύγματα εδώ και 95 χρόνια.
Η ΖΩΗ ΣΤΗ «ΦΡΟΝΤΙΔΑ» ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ
Ζητήσαμε από τον κ. Κρυπωτό να μας περιγράψει περαιτέρω την καθημερινότητα για τους ηλικιωμένους της «Φροντίδας».
«Η αλήθεια είναι», ανέφερε, «ότι οι οίκοι ευγηρίας της ‘Φροντίδας’ είναι από τα λίγα σημεία τα οποία μπορείς να δεις ομογενείς μαζεμένους να έχουν μια σχεδόν κανονική καθημερινότητα. Ακόμα και στον οίκο ‘Θαλπωρή’ στο St Albans, όλοι οι κάτοικοι έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητα τους και είναι πάλι μαζί.
»Μπορεί παντού το προσωπικό να φοράει μάσκες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, και να εφαρμόζονται αυστηρά μέτρα για την προστασία των ηλικιωμένων, αλλά οι ηλικιωμένοι μας έχουν την ευκαιρία να κάτσουν μαζί σε ένα τραπέζι ή στο σαλόνι οποιαδήποτε ώρα και να έχουν δια ζώσης επαφή, κάτι που στερούμαστε όλοι μας.
»Μουσική, χορός, τραγούδι, ζωγραφική, γυμναστική, και άλλες τόσες δραστηριότητες είναι μερικές από τις δραστηριότητες που απολαμβάνουν οι ηλικιωμένοι σε τακτική βάση.
»Οι περιορισμοί εκτός από τις εύλογες στερήσεις, πολλές φορές λειτουργούν και ως καταλύτης για τη δημιουργικότητα. Έτσι εξηγείτε και η πρόθεση των σεφ στους οίκους ευγηρίας να αρχίσουν να κάνουν επιδείξεις μαγειρικής στους ηλικιωμένους, εξηγώντας τους πώς μαγειρεύουν το κάθε γεύμα, και κυρίως ακούγοντας τις προτάσεις τους καθώς είναι οι ‘πελάτες’ που πρέπει να ευχαριστήσουν. Είναι και οι ιστορίες και οι αναμνήσεις που γεμίζουν τους οίκους ευγηρίας καθώς οι μυρωδιές και οι γεύσεις της ελληνικής κουζίνας είναι αυτές που έχουν συνηθίσει και προτιμάνε.
»Κάθε εβδομάδα όμως οι ηλικιωμένοι έχουν την ευκαιρία να δουν πώς μαγειρεύουν και οι φοιτητές της Ένωσης Ελληνο-Αυστραλών Φοιτητών (NUGAS) οι οποίοι με δική τους πρωτοβουλία πλησίασαν τη ‘Φροντίδα’ και ζήτησαν να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους μας εν μέσω της πανδημίας.
Μαγειρεύοντας για τη «Φροντίδα». Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
»Στα βίντεο της σειράς ‘Συνταγή της Κυριακής’ τα οποία προβάλλονται σε όλους τους οίκους ευγηρίας, οι φοιτητές ακολουθούν της συνταγές που τους δίδαξαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Φτιάχνουν παραδοσιακά φαγητά και γλυκά όπως γεμιστά, γιουβαρλάκια και ρυζόγαλο.
»’Η ιδέα μου για τη συνταγή της Κυριακής μου ήρθε όταν κατάλαβα ότι υπάρχει κενό ανάμεσα στην πρώτη γενιά των Ελληνοαυστραλών και τις νεότερες. Και είπα ότι μέσω της ελληνικής κουζίνας αυτό μπορεί να αλλάξει’, λέει η Ιωάννα Τρίφων, μέλος της NUGAS. Δεν είναι όμως μόνο το πρόγραμμα που εν μέσω των περιορισμών ενώνει τις διαφορετικές γενεές ομογενών.
»Οι μαθητές του σχολείου Oakleigh Grammar, εδώ και αρκετούς μήνες στέλνουν βίντεο στα ελληνικά στους ηλικιωμένους μας, και στα οποία μιλάνε για διάφορα θέματα όπως τον εαυτό τους, τα χόμπι τους, τις γιαγιάδες και παππούδες ενώ σε κάποια από αυτά διηγόντουσαν και ιστορίες του Αισώπου.
Από την «επίσκεψη» των μαθητών του Oakleigh Grammar. Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
»’Πάντα να έχετε μεγάλα χαμόγελα, γιατί με εσάς χαμογελάμε και εμείς’, ακούγεται μία από τις μαθήτριες να λέει σε ένα από τα βίντεο. Τα βίντεο έχουν ενθουσιάσει τους ηλικιωμένους μας, ενώ έστω και μέσω της οθόνης, αισθάνονται ότι γνωρίζουν τους μαθητές καθώς έχουν ακούσει τόσα πολλά για αυτούς.
»Όσο για τις εθνικές και θρησκευτικές γιορτές του ελληνισμού, οι ηλικιωμένοι στους οίκους ευγηρίας της ‘Φροντίδας’ μπορεί να είναι και οι μόνοι στη Μελβούρνη που δε στερήθηκαν τους εορτασμούς του Πάσχα και του Δεκαπενταύγουστου το 2020.
»Μπορεί αυτή τη χρονιά να μην τους επισκέφτηκε ιερέας για την καθιερωμένη λειτουργία, αλλά μόνοι τους έψαλαν ύμνους, άκουσαν τη λειτουργία μέσω της τεχνολογίας ενώ φυσικά δεν έλειψαν τα εορταστικά γεύματα. Και οι οικογένειες; Και αυτές εκεί μέσω τεχνολογίας».
Της Παναγίας στη «Φροντίδα» Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Φώτο: Supplied
Καταλήγοντας ο κ. Κρυπωτός επεσήμανε:
«Σε μία εποχή όπου η παροικία μας δοκιμάζεται, με δεκάδες ομογενείς να έχουν χάσει τη ζωή στον κορωνοϊό, είναι ανάγκη να τονίζουμε και όσα πρέπει να μας κάνουν περήφανους. Όσα αποδεικνύουν τι μπορούμε να καταφέρουμε αν είμαστε ενωμένοι.
»Γιατί η ‘Φροντίδα’ είναι δημιούργημα της παροικίας για τους ηλικιωμένους μας…Το μέλλον είναι αβέβαιο, αλλά για τώρα, ας κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά με υπερηφάνεια και χαρά που ηλικιωμένοι μας μπορούν ακόμα και χαμογελάνε σε αυτή τη δύσκολη εποχή για όλους».
«..Να μετράς τη ζωή σου με χαμόγελα, όχι με δάκρυα», έχει πει ο John Lennon, και σε αυτή τη συγκυρία, η μόνη μεταδοτικότητα για την οποία θα θέλαμε να μιλάμε είναι αυτή του χαμόγελου.
