Ξανά μαζί, με την ανερχόμενη καλλιτέχνιδα Tones and I που έσπασε όλα τα ρεκόρ με το τραγούδι της Dance Monkey, o ομογενής Νικ Κοζάκης και η ομάδα του είναι ξανά υποψήφιοι στα βραβεία ARIA για το καλύτερο βιντεοκλίπ.
Με πιασάρικο ρυθμό και ύφος «Ποπ», οι σκηνές που γυρίστηκαν για το τελευταίο τραγούδι της Tones and I, «You’re so F**kInG cOoL», αναδεικνύουν το ιδιαίτερο στυλ της καλλιτέχνιδας που τόσο πολύ έχει συνεπάρει το ευρύτερο μουσικόφιλο κοινό.
Ο ενθουσιασμός του Νικ Κοζάκη είναι διάχυτος. Το νέο βιντεοκλίπ ολοκληρώθηκε κάτω από τις αντίξοες συνθήκες των περιορισμών του κορονοϊού στη Μελβούρνη, χωρίς όμως αυτό να έχει επηρεάσει στο ελάχιστο το αξιόλογο αποτέλεσμα.
«Η Tones παίζει ένα σωρό διαφορετικούς ρόλους μέσα στο βιντεοκλίπ» εξηγεί ο κ. Κοζάκης. Ήταν μια ευφάνταστη ιδέα που γεννήθηκε και λόγω των περιορισμών.
Για να το καταφέρουν, χρησιμοποίησαν ένα «ρομποτικό χέρι» που τους επέτρεψε να τραβήξουν με απόλυτη ακρίβεια τις σκηνές ώστε να πετύχουν την συγχρονισμένη κίνηση της μουσικού απέναντι από τον εαυτό της. «Σίγουρα, δεν ήταν εύκολο να παίξει όλους τους ρόλους, χωρίς κάποιον απέναντί της», και αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Κοζάκης θεωρεί ότι το βιντεοκλίπ κέρδισε τις εντυπώσεις.
Παρά το lockdown στη Μελβούρνη, ο Κοζάκης και η ομάδα του στο Visible Studios ήταν ιδιαίτερα παραγωγικοί αυτήν την περίοδο. Ήταν ευκαιρία να δώσουν «σάρκα και οστά» σε αγαπημένα έργα τους, που είχαν βάλει στο συρτάρι, λόγω φόρτου εργασίας.
Μεταξύ των πρότζεκτ που δουλεύουν αυτόν τον καιρό είναι η κωμική σειρά Earners που έγραψε o Carl Allison, η μετατροπή σε ολοκληρωμένα επεισόδια της διαδικτυακής σειράς HELP της Fabiana Weiner, που πήρε το βραβείο καλύτερης δραματικής σειράς στο Melbourne Webfest, αλλά και το Interface της Ellie Popov, όπου ο Κοζάκης θα αναλάβει να σκηνοθετήσει τα περισσότερα επεισόδια.
Πέρα απ’ όλα αυτά, ο νεαρός σκηνοθέτης ανυπομονεί να επιστρέψει στα γυρίσματα της δικής του ταινίας «In God’s Care», που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία φριχτού εγκλήματος. «Είναι ουσιαστικά μια ταινία τρόμου» μας λέει ο Κοζάκης.
Ακούγεται παράδοξο αλλά λατρεύει να σκηνοθετεί ταινίες τρόμου ως αντίδοτο για όλα αυτά που φοβάται. «Το να μετατρέπω αυτά τα τρομερά που συμβαίνουν σε ψυχαγωγία ελαφρύνουν κάπως την επίδραση που έχουν πάνω μου».
Ο Κοζάκης ακολουθεί το παράδειγμα των ανεξάρτητων κινηματογραφιστών που θαυμάζει ιδιαίτερα. «Λατρεύω τον Ταραντίνο, και α σκηνοθέτες, όπως ο Kevin Smith και ο Sam Raimi».
Αυτοί είναι που ενέπνευσαν τον Ελληνοαυστραλό σκηνοθέτη να κάνει το μεγάλο άλμα με τον Κώστα Ούζα το 2015, και να παράγουν την πρώτη ταινία τους, Plague. Παρά τον μικρό προϋπολογισμό, το έργο σάρωσε και ήταν νούμερο ένα στην κατηγορία τρόμου για τρεις μήνες.
Το θέατρο και η αφήγηση υπήρχε πάντα στη ζωή του Κοζάκη. Ακόμα και στο Δημοτικό Σχολείο, έπαιζε ρόλους με τους φίλους του. Επηρεασμένος από τους σούπερ ήρωες του MARVEL, και από την άλλη, τους θεούς και τους ήρωες της Ελληνικής μυθολογίας, η φαντασία του άρχισε να δίνει μορφή στους δικούς του ήρωες, στις δικές του ιστορίες.
Καθοριστικό ρόλο στην τέχνη του έπαιξε και η επιρροή που άσκησαν πάνω του οι ελληνικές τραγωγίες, το αρχαίο ελληνικό θέατρο που σπούδαζε στη σχολή.
Η κάμερα για τον Νικ Κοζάκη, είναι ένας ακόμα χαρακτήρας μέσα στο έργο, και ο ρόλος της είναι να εισχωρήσει και αυτή στο ρόλο, εμβαθύνοντας στη σύνθεση και στα οπτικά εφέ.
Όπως και με την Tones and I, όπου απόλαυσε πιο πολύ απ’ όλα τη συνεργασία μαζί της, ο ομογενής σκηνοθέτης από τη Μελβούρνη θεωρεί ότι το κλειδί στην επιτυχία ενός έργου είναι η καλή συνεργασία, τόσο με τους ηθοποιούς, όσο και την ομάδα του, όταν κάθονται να συζητήσουν για να αναπτύξουν τις ιδέες τους.
«Μερικές φορές, μέσα από τη συζήτηση μπορείς πραγματικά να προχωρήσεις μία ιδέα σε κάτι μεγαλύτερο. Αλλά φυσικά δεν μπορείς να αποφύγεις το γεγονός ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να το ‘απελευθερώσεις’ στο κοινό. Όταν βλέπεις ολοκληρωμένο το έργο είναι συνταρακτικό, γιατί δημιουργείς κάτι από το τίποτα. Είναι σαν να δίνεις ζωή, και μοιράζοντάς το, το έργο ξαναγεννιέται για δεύτερη φορά, υπό το βλέμμα του κοινού που το σχολιάζει, το συζητάει, και εκφράζεται».
«Προσπαθώ να κάνω τους ηθοποιούς να αισθάνονται άνετα στο σετ από την πρώτη στιγμή, και τους δίνω το ελεύθερο να εξερευνήσουν τους ρόλους τους πριν δώσω τις δικές μου ιδέες. Ο κάθε ηθοποιός ακολουθεί μια διαφορετική κατεύθυνση εστιάζοντας στο δικό του ρόλο, και μέσα από την ένταση που αυτό δημιουργεί συμβαίνει η μαγεία».
Ο Νικ Κοζάκης μπορεί να εργάζεται με πάθος αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα σπάσει πλάκα στο σετ όταν του δοθεί η ευκαιρία.
«Μπορεί να τους πω ότι χάθηκαν πλάνα από τα γυρίσματα και να τους κοψοχολιάσω όλους» μας λέει, προσθέτοντας ότι σπάει και ο πάγος έτσι και με το γέλιο όλοι έρχονται λίγο πιο κοντά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δούμε αρκετά ακόμα από τον χαρισματικό Ελληνοαυστραλό με καταγωγή από τα Γιαννιτσά. Ευχόμαστε ακόμα, να σκηνοθετήσει κάποια μέρα, έργο και με την Elizabeth Moss (Handmaid’s tale) που τόσο θαυμάζει για τη γνησιότητα και πειστικότητα της ερμηνείας της.
*Μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε το βιντεοκλίπ να κερδίσει το βραβείο ARIA. Απλά ψηφίστε στη σελίδα. www.aria.com.au/vote
*Για περισσότερες πληροφορίες για τον Νικ Κοζάκη και την εταιρεία του Visible Studios επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.visiblestudios.com.au.