ΤΙ να γράψω για τις αμερικανικές εκλογές; Αυτά που βλέπουμε, ειδικά τον τελευταίο καιρό, δεν γίνονται ούτε στις δημοκρατίες της μπανανίας…
Το πρόβλημά μου δεν είναι ο Τραμπ, αλλά αυτοί που ψηφίζουν τον Τράμπ. Εκείνος ξέρει την Αμερική καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον Αμερικανό. Και τους παίζει όπως θέλει…

ΜΕ το που φάνηκε ως πιθανό ενδεχόμενο ο Μπάϊντεν να είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έφτασε στο γραφείο μου μια φωτογραφία όπου ο άνθρωπος που ενδέχεται να είναι ο νέος πλανητάρχης, εικονίζεται με έναν… Ελληνοαυστραλό!
ΟΧΙ, δεν είναι ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης. Εκείνος δεν πρόλαβε ακόμη να πάει στις ΗΠΑ. Είναι απασχολημένος γράφοντας άρθρα γνώμης για αθηναϊκές εφημερίδες. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά τελευταία οι πιο σοβαρές εφημερίδες της Ελλάδας φιλοξενούν άρθρα του.
Επιπλέον, ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας εμφανίζεται σε ελλαδικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς όπου μιλάει για την Αυστραλία και την ομογένεια. Αφού του αρέσει τόσο η δημοσιογραφία τι την ήθελε την δικηγορία;

ΣΤΟ θέμα μας όμως: Εκείνος που εικονίζεται με τον (τότε) αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, είναι ο άλλοτε υπαρχηγός του Εργατικού Κόμματος Βικτώριας, Δημήτρης Δόλλης, που μετέπειτα έγινε υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας. Είναι, βεβαίως, μαζί με τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και άλλους. Οι πληροφορίες λένε ότι ο Δημήτρης Δόλλης διατήρησε επαφή από τότε με το γραφείο του Μπάιντεν. Λέτε να έχουμε το… μέσον;
ΑΠΟΡΙΑ: Αν ο Δημήτρης Δόλλης ήταν σήμερα αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, ο σημερινός πολιτειακός πρωθυπουργός Daniel Andrews. θα έκανε αυτά που έκανε…;

ΔΕΝ είναι μόνο οι αμερικανικές εκλογές όπου καθυστέρησαν να βγουν τα αποτελέσματα.
Είναι και οι δημοτικές εκλογές εδώ στη Βικτώρια όπου είχαμε κοντά 60 Έλληνες υποψήφιους.

Τα τελικά αποτελέσματα δεν τα έχουμε ακόμα, αλλά, ξέρουμε, ότι απέτυχαν να εκλεγούν μερικά «τρανταχτά» ελληνικά ονόματα! Κρίμα…
ΤΟ ΠΡΩΪ της Πέμπτης άκουγα την πρωϊνή εκπομπή του Neil Mitchel στο 3AW, όπου τηλεφώνησαν ακροάτριες και παραπονέθηκαν για την κατάσταση που επικρατεί στο Eaton Mall του Oakleigh. Έκαναν λόγο για συνωστισμό, κόσμο που δεν φορά τη μάσκα, ούτε καν γκαρσόνια, δεν τηρούνται οι αποστάσεις και τα καταστήματα δεν κρατούν τα ονόματα των πελατών τους.
Δεν πήγα και δεν ξέρω αν ευσταθούν οι εν λόγω καταγγελίες. Μπορεί τα κίνητρα να είναι ανταγωνιστικά ή και ρατσιστικά. Μπορεί πάλι να ισχύουν. Ωστόσο, ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί όλοι μας…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φθάνουν στο γραφείο μου πολλές ανώνυμες καταγγελίες. Καταλαβαίνουμε ότι κάποιες φορές, κάποιοι δίνουν πληροφορίες σε Μέσα Ενημέρωσης και θέλουν να μείνουν ανώνυμοι. Χρέος δικό μας να τις ελέγξουμε…
Όμως μεταξύ των φακέλων που μου στάλθηκαν από ανώνυμο είναι και φωτοτυπίες ρυπαρογραφημάτων. Ε, αυτά τα άτομα αν τα πιστεύουν αυτά που λένε ας βγουν επώνυμα να τα πουν. Για να υποστούν, ενδεχομένως και τις συνέπειες του νόμου περί συκοφαντίας. Και όχι να κρύβονται, σαν τους αρουραίους…
ΥΠΑΡΧΕΙ μέγα πρόβλημα και να το κοιτάξουμε! Μέσα σε 15 μέρες αυτοκτόνησαν τρία νέα παιδιά στην παροικία μας. Γιατί; Γιατί;

Τ.Τ.

ΕΧΟΥΝ ήδη παιχτεί πολλά επεισόδια της διαμάχης Μπάιντεν-Τραμπ για την κατάκτηση της πολυπόθητης προεδρίας των ΗΠΑ, δηλαδή και κατά κάποιο τρόπο, της ηγεσίας του κόσμου.
ΣΤΗ ΔΙΑΜΑΧΗ αυτή υπάρχουν και σοβαρές εικασίες, ότι ίσως το τελικό επεισόδιο παιχτεί στα δικαστήρια. Εάν ο Τραμπ οδηγήσει τον Μπάιντεν στο Ανώτατο Δικαστήριο, πιθανότατα θα χάσει ο ίδιος. Επίσης, εάν ο Τραμπ αρνηθεί μονομερώς να παραιτηθεί, ενδέχεται οι Δημοκρατικοί θα τον οδηγήσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Και ο στρατός θα επιβάλει ό,τι αποφασίσει το Δικαστήριο.

ΕΓΩ πιστεύω ότι και οι δύο υποψήφιοι της παρούσας εκλογικής κούρσας, αντιπροσωπεύουν διαφορετικές πλευρές της ίδιας ιδεολογίας και της ίδιας αντίληψης για το πώς πρέπει να κυβερνάται ο κόσμος. Δηλαδή, του καπιταλιστικού συστήματος.
ΑΠΛΩΣ, ο ένας (Μπάιντεν) φέρεται ότι είναι πιο σοβαρός από τον άλλον (Τραμπ). Ο Τραμπ υποστηρίζει απερίφραστα -και έδωσε μεγάλη ώθηση στην πρώτη του θητεία στον Λευκό Οίκο- στις ακροδεξιές δυνάμεις και την ασυναγώνιστη δύναμη των πλουσιότερων ανθρώπων της κοινωνίας.

Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ αντιπροσωπεύει μια πιο «προοδευτική» εναλλακτική στάση και αντίληψη, αν και θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι Δημοκρατικοί, αν και δεν συντάσσονται ανοιχτά με την ακροδεξιά, βοήθησαν στη δημιουργία των συνθηκών που οδήγησαν στην άνοδό της.
ΕΙΝΑΙ σίγουρο ότι όποιος θα είναι ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου, η έντεχνη επιχείρηση διαίρεσης του αμερικάνικου λαού και της κοινωνίας θα συνεχιστεί. Θα εξακολουθήσει η ίδια πολιτική είτε με τους Ρεπουμπλικάνους είτε με τους Δημοκρατικούς.

ΔΕΝ φαίνεται να υπάρχει δρόμος και τρόπος επιστροφής στην πρότερη «συναίνεση» στις ΗΠΑ. Ανεξάρτητα από το ποιος κερδίσει, η άλλη πλευρά θα μιλάει για φάουλ και νοθείες. Εδώ, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η εμπιστοσύνη στα Μέσα Ενημέρωσης βρίσκεται περίπου στο 30% και πάει την κατηφόρα…
ΜΑΛΙΣΤΑ, μια από τις αποδείξεις όλων αυτών είναι και το ότι ίσως και πάνω από το 30% των Λατίνων ψήφισαν τον Τραμπ. Μήπως άραγε το έκαναν για να μην τους πάρουν τις δουλειές τα ξαδέλφια τους από το Μεξικό; Ποιος ξέρει; Άσε που και κάποιοι επώνυμοι μαύροι τάχθηκαν με τον Τραμπ…
ΟΠΟΙΟΣ νομίζει, όμως, ότι ο «Τραμπισμός» θα εξαφανιστεί, ακόμα και αν ο Τραμπ δεν καταφέρει να ξαναπάει στον Λευκό Οίκο, αυταπατάται. Οι δυνάμεις εκείνες που οδήγησαν τον λαϊκισμό και την ακροδεξιά στα ύψη σε παγκόσμια κλίμακα, δεν θα εξαφανιστούν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ και αυτές οι αμερικανικές εκλογές είναι βαρόμετρο και για την τύχη μιας σειράς άλλων λαϊστικών, ακροδεξιών κυβερνήσεων (πχ Μπολσονάρου στη Βραζιλία ή Λουκασένκο στην Λευκορωσία κ.ο.κ).
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ εργατική τάξη, από την άλλη, δεν κερδίζει κάποιες σοβαρές μεταρρυθμίσεις από οποιοδήποτε αποτέλεσμα βγάλει η κάλπη. Τα προβλήματα στοιβάζονται διαρκώς εναντίον της από την άρχουσα τάξη, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο πολιτικός της διαχειριστής.

ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ξανά ότι οι μεταρρυθμίσεις κερδίζονται μόνο μέσω αγώνα, όπου οι απλοί άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους και παλεύουν για τη δική τους αυτονομία. Μέσω του Black Lives Matter (BLM), των συνδικάτων και άλλων κοινωνικών κινημάτων μπορούμε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις και να αναπτύξουμε τη συνείδηση της εργατικής τάξης στο σύνολό της.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ απελευθέρωση δεν προέρχεται από την επιλογή του ποιος διαχειρίζεται το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά από την ριζική αναδιάρθρωση της κοινωνίας. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, το πραγματικό έργο της οργάνωσης στα συνδικάτα μας, στις γειτονιές μας και στους δρόμους μας, για να οικοδομήσουμε τη λαϊκή εξουσία που μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Δ.Τ.