ΕΝΤΥΠΩΣΗ μου έκανε χθες το πρωί που όλος ο κόσμος δεν ασχολείτο με τη Μελβούρνη που έγινε γαλανόλευκη την Πέμπτη, αλλά με τον θάνατο του Γιώργου Ζάγκαλη.
Ως καινούρια εδώ, δεν τον ήξερα καλά.
Αλλά απ’ αυτά που διάβασα, φαίνεται ότι ο άνθρωπος ήταν σπουδαία προσωπικότητα και πρωτοπόρος σε θέματα πολυπολιτισμού. Όπως λένε αυτοί που ξέρουν, άφησε εποχή…
ΠΩΣ αλλάζουν οι καιροί… Ο ιδρυτής του Ελληνικού Μουσείου της Μελβούρνης, Σπύρος Σταμούλης, είχε πρωτοστατήσει, όπως μου λένε, σε κινήσεις για να φύγει από την Αυστραλία ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός.
Την Πέμπτη, ανήμερα της εθνικής μας επετείου, στη δεξίωση για την εθνική μας εορτή, μέσα στο ίδιο το Μουσείο, στην ομιλία του ο Επίσκοπος Δέρβης Ιεζεκιήλ, έλεγε πόσο σπουδαίος ιεράρχης ήταν ο μακαριστός Στυλιανός…
ΜΠΟΡΕΙ ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος να μην ήταν κοντά μας για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, αλλά η παρουσία του ήταν αισθητή σε όλες τις εκδηλώσεις.
Κυρίως δε στη συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Βουλής όπου, τόσο ο πρωθυπουργός Scott Morrison, όσο και ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος Anthony Albanese, μίλησαν με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια για τον Αρχιεπίσκοπο.
ΚΑΤΑ την πολύμηνη απουσία του Αρχιεπισκόπου στο εξωτερικό, είχαμε όμως και κάποια παρατράγουδα.
Από την μια, η άρνηση της Αρχιεπισκοπής να καλέσει σε επίσημο εορτασμό της για την εθνική επέτειο στην Αδελαϊδα δυο διακεκριμένες Ελληνίδες.
Όπως έγραψε ο «Νέος Κόσμος» την Πέμπτη «εντύπωση και έκπληξη προκάλεσε η απουσία δύο κυριών της Γερουσίας.
Ο λόγος για τη βουλευτή του Εργατικού Κόμματος Ειρήνη Πνευματικού, και την επίσης βουλευτή του SA BEST, Κωνσταντίνα Μπονάρου, οι οποίες, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν προσεκλήθησαν καν στην επίσημη εκδήλωση.
Ο λόγος; Ψήφισαν ένα επίμαχο νομοσχέδιο για τις αμβλώσεις… Περισσότερα στον «Νέο Κόσμο» της Δευτέρας.
Και, βεβαίως, η άρνηση σε μια πιστή να βαπτίσει παιδί στο Περθ, επειδή ο άνδρας της άσκησε κριτική στην Αρχιεπισκοπή.
Θέλω να πιστεύω ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, για τον οποίο όλοι λένε τα καλύτερα λόγια, μόλις επιστρέψει θα βάλει μια τάξη και θα αποκαταστήσει και τις αδικίες που έγιναν…
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ για την φωταγώγηση της Όπερας στο Σίδνεϊ με τα ελληνικά μας χρώματα πήγαν -και δικαιολογημένα- στην Ελληνική Κοινότητα Νέας Νότιας Ουαλίας που διεξήγαγε τη σχετική εκστρατεία.
Εδώ στη Μελβούρνη φωταγωγήθηκε όλη η πόλη στα γαλανόλευκα την Πέμπτη το βράδυ και ο Γενικός Γραμματέας της Οργανωτικής Επιτροπής των εκδηλώσεων καμάρωνε, μιας και δική του ήταν η εισήγηση προς τον πολιτειακό πρωθυπουργό, πριν μήνες, να φωταγωγηθούν τα εμβληματικά κτίρια της πόλης μας.
Τ.Τ.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια με έπαιρνε στο τηλέφωνο αρκετά συχνά, είτε για να μου πει ότι έστειλε ένα κείμενο, μια επιστολή για να δημοσιευτεί στην εφημερίδα είτε για να ζητήσει τη γνώμη μου για κάποιο θέμα…
ΘΑΥΜΑΖΑ πάντα την ευχέρειά του, αλλά και την ανάγκη του, να ακολουθεί με ευλαβικό τρόπο την επικαιρότητα σε καθημερινή βάση και να είναι ενημερωμένος όσο λίγοι για τα πάντα ή σχεδόν για τα πάντα.
ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ την οποία είχε ο ίδιος αναγάγει σε απαρέγκλιτο καθήκον – αλλιώς πώς θα μπορούσε να διαμορφώσει άποψη και να τοποθετηθεί επί… παντός επιστητού, σε αυστραλιανό, ελλαδικό και διεθνές επίπεδο…
ΘΑΥΜΑΖΑ την ευκολία του να μιλάει και να γράφει και στις δύο γλώσσες, Αγγλικά και Ελληνικά, είτε όταν επρόκειτο για δημοσίευση στον «Νέο Κόσμο» είτε για εκπομπή του στον αγαπημένο του 3ΖΖΖ.
ΕΦΥΓΕ λοιπόν και ο Γιώργος Ζάγκαλης και σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής. Μιας εποχής αγώνων και λαϊκών μαχών, σκληρών διεκδικήσεων – άλλοτε επιτυχημένων και άλλοτε όχι…
ΕΦΥΓΕ ένας από τους κύριους εκφραστές του διεκδικητικού μεταναστευτικού κινήματος, αυτού του κομματιού της μετανάστευσης που «δεν βολευόταν με λιγότερο ουρανό…»
ΕΦΥΓΕ ο συνδικαλιστής Γιώργος Ζάγκαλης, ένας από τις κύριες μορφές του γενικότερου και συνολικού εργατικού κινήματος της Αυστραλίας –αγγλόφωνου και μη- που το υπηρέτησε αταλάντευτα ως οργανωτής και από υψηλές θέσεις.
ΕΦΥΓΕ ο ανυποχώρητος μαχητής για τα δικαιώματα των μεταναστών -όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά συνολικά- στη γλώσσα, την ενημέρωση, την ίση πρόσβαση στο κοινωνικό πεδίο και αλλού.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ επιμέρους κίνημα και κοινωνική υπόθεση που ο Γιώργος Ζάγκαλης να μη συμμετείχε και να μην έβαλε τη σφραγίδα του – τους αγώνες των ιθαγενών, την ελεύθερη κοινοτική ραδιοφωνία, την κλιματική αλλαγή, την προσπάθεια της διατήρησης του Προγράμματος Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο La Trobe…
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια δραστηριοποιείτο έντονα στον αγώνα για τα δικαιώματα αυτών που οικοδόμησαν τη σύγχρονη Αυστραλία, αλλά που φαίνεται ότι έχουν κατά κάποιο τρόπο πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων, δηλαδή των συνταξιούχων.
ΤΙ να πρωτογράψει κανείς για τον Γιώργο Ζάγκαλη, έτσι που ήταν τόσο δοσμένος σε αυτή την Αυστραλία και σε αυτήν την Ελλάδα που αγωνίζονταν και δεν συμβιβάζονταν;
ΠΑΡΑ τις επιμέρους θεωρητικές διαφορές μας, δεν μπορώ να μην εξάρω τον αταλάντευτο, τον μπροστάρη και έναν από τους πιο ασυμβίβαστους κοινωνικούς αγωνιστές που άφησαν όσο λίγοι τη σφραγίδα τους στο αριστερό, συνδικαλιστικό και κοινωνικό κίνημα σε αυτή τη χώρα.
Και θα μας δοθεί η ευκαιρία να γράψουμε περισσότερα για τον άνθρωπο.
ΟΛΟΙ γιορτάζουν αυτές τις μέρες τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, που μετά τα μύρια όσα οδήγησε στην ανεξαρτησία ορισμένων περιοχών του ελλαδικού χώρου, με την ίδρυση ενός κουτσουρεμένου κράτους.
ΟΛΟΙ γιορτάζουν αυτές τις μέρες, από τον ανώτατο άρχοντα μέχρι τον πιο απλό πολίτη, δίνοντας μια -καθ’ όλα ψευδή- εικόνα ομοψυχίας, έστω και για λίγες ώρες, έστω και για μια μέρα, αφού την επόμενη μέρα όλα θα επανέλθουν στους συνήθεις ρυθμούς.
ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ κι αυτοί που πάντα προστάτευαν την τσέπη τους, όπως για παράδειγμα, οι διάφοροι Έλληνες εφοπλιστές και λοιποί που συνωστίζονται στις κυβερνητικές δεξιώσεις μην παραλείποντας να διαλαλήσουν τον… πατριωτισμό τους…
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή όλοι αυτοί έχουν το ελεύθερο να πλουτίζουν απομυζώντας τους εργαζομένους τους κι εκμεταλλευόμενοι τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας.
Έχουν επίσης το ελεύθερο -και μόνο με την υπόνοια ότι θα φορολογηθούν- να αλλάζουν σημαία. Γιατί η μόνη σημαία που προσκυνούν είναι το χρήμα.
ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ και οι κάθε είδους σύμμαχοι, αυτοί που μέχρι σχεδόν την τελευταία στιγμή έκαναν τα πάντα να καταπνίξουν την Επανάσταση και μόλις συνειδητοποίησαν ότι η άκρη αυτή γης έχει ψωμί, ανέκρουσαν πρύμναν – για τα συμφέροντα και τον επεκτατισμό τους και μόνο.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ξέρουν ότι υπήρξαν δύο 1821, το ένα των κοτζαμπάσηδων, των Φαναριωτών και των προυχόντων που απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα και προνόμια από την οθωμανική εξουσία… και το 1821 όλων αυτών που φλέγονταν από τον πόθο να δώσουν νόημα στη σκυφτή ζωή τους με έναν αγώνα να εξαφανίσουν οτιδήποτε θύμιζε μιζέρια στην ύπαρξή τους.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, τιμώ τη μνήμη αυτών που πίστεψαν σε κάτι ανώτερο από το σάρκινο δέρμα τους, δηλαδή των δεύτερων. Στη μνήμη τους, ας ειπωθεί τουλάχιστον για μια μόνο φορά η αλήθεια…
Δ.Τ.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ και άκρως ενημερωτικό -πιστεύω να συμφωνείτε- το αφιέρωμα της εφημερίδας μας για την ιστορική επέτειο! Ας κρατήσουμε λοιπόν ψηλά τη σημαία του «Νέου Κόσμου»!
Μια εφημερίδα με άπλετο ΦΩΣ, που εκ των πραγμάτων δεν έχει ούτε χρονικά ούτε γεωγραφικά σύνορα.
ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ, τα ζήσαμε και τα χαρήκαμε.
Στην φωταγώγηση των κτιρίων αναφέρομαι, όπως του Opera House του Σίδνεϊ, ένα διεθνές σήμα αναφοράς της Αυστραλίας, της Πολιτειακής Βουλής και του Ελληνικού Κέντρου επί της Lonsdale Street στο κέντρο της πόλης μας, άλλων εμβληματικών κτιρίων ακόμα και του Civic Centre του Darwin, που ντύθηκαν στα γαλανόλευκα, για να τιμήσουν την ιστορική επέτειο των Ελλήνων.
ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ του πρωθυπουργού κ. Σκοτ Μόρισον: «Σημαντική η Επανάσταση όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά ευρύτερα για τον Δυτικό κόσμο», και η μνημόνευση «της σημαντικής επιρροής του ελληνικού πολιτισμού σε ολόκληρον τον κόσμο» διά στόματος της πρωθυπουργού της Νέας Νότιας Ουαλίας κ. Gladys Berejiklian, αλλά και άλλων πολιτικών, συγκίνησε την ομογένεια, που η Αυστραλία αναγνωρίζει και τιμά την Ελλάδα για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Μη μένουμε όμως μόνο σε επευφημίες και λόγια κ. πρωθυπουργέ!
ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ αποδίδουν οι ειδήμονες τη μείωση του πληθυσμού στην Αυστραλία.
Είναι η πρώτη που καταγράφεται μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Εντάξε, δεν χρειάζεται σκέψη.
Με τα σύνορα κλειστά και καθόλου μετανάστες είτε για μόνιμη εγκατάσταση είτε για εργασία, επόμενο είναι ότι όλα ήταν(είναι) στάσιμα.
ΘΥΜΑΣΤΕ το αμφιθέατρο στο Fairfield; Ζωντάνεψε ξανά στην μνήμη μου μέσα από το άρθρο του ιστορικού Jim Claven, («Ν.Κ.», 20/3/2021), ο οποίος περιέγραψε την παράσταση του Stork Theatre, το οποίο παρουσίασε κεφάλαια της Ηλιάδας του Ομήρου.
Και σημειώνει: «Κρίμα που παίχτηκε μόνο μια φορά. Μακάρι να βρεθεί κάποιος Οργανισμός να αναλάβει να υποστηρίξει τη παραγωγή και να το συμπεριλάβει στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821». Συμφωνώ και επαυξάνω.
ΤΟ ΕΙΔΑ σε ελληνικό κανάλι. Ελληνίδα γιατρός, με αρτιστική φλέβα, χρησιμοποιεί ληγμένα χάπια διαφόρων χρωμάτων και φτιάχνει ψηφιδωτά.
Το αποτέλεσμα, εντυπωσιακό. Μοιάζουν σαν πραγματικά έργα τέχνης!
ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ είχα γράψει για ένα δικό μας παιδί, που είχε λάβει μέρος σε μια αποστολή με στόχο να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορούσε στις κορυφές των Ιμαλαΐων.
Φυσικά, δεν τα κατάφερε μέχρι το Έβερεστ, την υψηλότερη κορυφή των 8.848 μέτρων. Ωστόσο, εκείνο που θυμάμαι από την κουβέντα μας ήταν: Καθώς ατένιζα το άπειρο, ένοιωθα ότι εκεί, ήταν ο Θεός κι εγώ!
ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ διαβάζοντας την είδηση για τα ψηλότερα βουνά της Αυστραλίας («Ν.Κ.», 20/3/2021) και έμαθα μάλιστα ότι το βουνό Μόσον Πικ που βρίσκεται στο άγονο και ακατοίκητο νησί Χερντ, 4.000 χιλιόμετρα δυτικά της Αυστραλίας με υψόμετρο 2.745 μέτρα, είναι το υψηλότερο της χώρας και, μάλιστα, ενεργό ηφαίστειο.
Η τελευταία του έκρηξη καταγράφτηκε τον Φλεβάρη του 2016.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ τούτο το Σάββατο πρέπει να είναι η Ώρα της Γης.
Μια παγκόσμια δράση, που ενθαρρύνει στην εξοικονόμηση ενέργειας με το να σβήσουμε τα φώτα για 60 λεπτά. Από τις 8.30πμ έως τις 9.30μμ.
Μια συμβολική κίνηση ευαισθητοποίησης της κατανάλωσης της ενέργειας και διαμαρτυρίας υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ σε όλους και ΧΡΟΝΙΑ μας ΠΟΛΛΑ
Κ.Γ.