ΠΗΡΑ και εγώ την Πέμπτη τον «Νέο Κόσμο» και βρήκα, για πρώτη φορά, τρεις «καλές» ειδήσεις… Δεν πρόλαβα να τις χαρώ, όμως, ούτε καν να τις σχολιάσω! Όπως με ενημέρωσε ο αρχισυντάκτης και οι τρεις «καλές» ειδήσεις ήταν… πρωταπριλιάτικες!
ΟΥΤΕ θα γιορτάζουμε μαζί το Πάσχα Ορθόδοξοι και Καθολικοί, ούτε νέο ελληνικό βιβλιοπωλείο ανοίγει στη Μελβούρνη, ούτε ο Ποστέκογλου έρχεται για να αναλάβει τη Melbourne Victory. Τι κρίμα… Και για όσους πίστεψαν τις ειδήσεις αυτές (και δεν ήταν και λίγοι) άντε και του… χρόνου!
ΠΟΛΥ ρεαλιστική αυτή η αναπαράσταση του όρκου της Επανάστασης που έγινε την περασμένη Κυριακή έξω από τον Ευαγγελισμό…. Σε βαθμό που κάποια παιδιά που είδαν έναν επαναστάτη να βάζει το μαχαίρι στον λαιμό του ταμία της Κοινότητας Μ. Πυρπυρή, τρόμαξαν! Ο γνωστός επιστήμονας, πάντως, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ακόμα και υπό την απειλή του μαχαιριού στον λαιμό παρέμεινε ήρεμος και ατάραχος…
ΕΓΡΑΦΕ πολλές φορές ο ευρισκόμενος στην Ελλάδα, Μπάμπης Σταυρόπουλος (δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω), ότι σε αυτή την παροικία όλα γίνονται για μια φωτογραφία στον «Νέο Κόσμο». Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες μέτρησα εκατοντάδες φωτογραφίες στις εκδόσεις του «Νέου Κόσμου».
Πολύ φουστανέλα έπεσε, ρε παιδί μου, στην παροικία μας…
Τ.Τ.
ΔΙΑΒΑΖΩ ότι στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέτυχε, με σχετικό νομοσχέδιο, την παραπομπή του άλλοτε εκ των πρωτοκλασσάτων στελεχών των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παππά, για το σκάνδαλο Καλογρίτσα.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ θεωρήθηκε επαίσχυντη από κόμματα της αντιπολίτευσης και για το γεγονός ότι αυτές τις μέρες που ο κορονοϊός και τα κρούσματα έχουν στήσει τρελό χορό στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη κυρίως.
ΜΗΠΩΣ έγινε για να πεταχτεί στάχτη στα μάτια των πολιτών ή και για να αποσπαστεί για λίγο η προσοχή τους από την πράγματι φρικτή κατάσταση που διάγει η χώρα; Ίδωμεν…
ΟΠΩΣ και η δια στόματος πρωθυπουργού τέλεια ανάκαμψη που δεν ντρέπεται να την εξαγγέλλει μπροστά σε έναν παραιτημένο και από χέρι καταστραμμένο λαό…
ΒΕΒΑΙΑ, η χώρα και ο απανταχού ελληνισμός εξακολουθούν να βρίσκονται στην τρελή χαρά για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
ΚΑΙ δώστου οι τελετές, οι παράτες, οι αναπαραστάσεις, οι ντυμένοι τσολιάδες, οι Αμαλίες, οι νησιώτες, οι Υδραίοι καραβοκύρηδες και οι μπουρλοτιέρηδες…
ΚΑΙ δώστου οι λόγοι και τα λογύδρια για την ένδοξη φυλή μας, που μόνο αυτή ξέρει να πολεμάει και να κατατροπώνει όλους τους άλλους που είναι βάρβαροι και θέλουν από γεννησιμιού τους το κακό μας…
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, έχω βαρεθεί όλο αυτό το κιτς, που δεν ωφελεί σε τίποτα. Έχω βαρεθεί να μη διδάσκεται η πραγματική ιστορία στις νέες γενιές για να κρατιούνται στην άγνοια και να βρισκόμαστε ως λαός σε μια παρατεταμένη περίοδο καρνάβαλου.
ΕΧΩ βαρεθεί να βλέπω μέχρι και επίσημους αντιπροσώπους του ελληνικού Κράτους στις πόλεις μας να προσπαθούν να παρουσιαστούν ως… εκκλησιαστικότεροι της Εκκλησίας, αφήνοντας και ιστορικές ανακρίβειες να αιωρηθούν στον αέρα…
ΔΕΝ λέω, καλές και οι γιορτές και οι παράτες. Έως ένα σημείο όμως. Δεν πρέπει να είναι προϊόν για ευρεία και παρατεταμένη κατανάλωση.
ΠΟΥ είναι, αγαπητοί μου, η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης στα παιδιά μας; Πού είναι η αυτογνωσία και η αυτοκριτική; Ποιος θα μας πει τι κάναμε ρε παιδιά σ’ αυτά τα 200 χρόνια και πού σφάλαμε ώστε να εξακολουθούμε να είμαστε στην ίδια σκλαβιά;
ΚΑΙ αν τότε η σκλαβιά λεγόταν Οθωμανική Αυτοκρατορία, στη συνέχεια άλλαξε ονόματα και έγινε δάνεια, αγγλοκρατία, αμερικανοκρατία, εξάρτηση, τρόικα, κυβερνήσεις αρκετά κατώτερες των περιστάσεων…
ΠΟΙΟΣ φορέας σε αυτή την έρμη παροικία θα οργανώσει κάτι διαφορετικό; Ποιος θα αποπειραθεί να ψελλίσει κάτι άλλο από τα τετριμμένα, τα ψιλοηρωικά και τα καρναβαλίστικα που δεν τα πολυκαταλαβαίνουν ακόμα και αυτοί οι ίδιοι που τα οργανώνουν;
ΠΟΙΟΣ θα μπορέσει να δώσει μια άλλη διάσταση και να εξετάσει τα 200 αυτά χρόνια και την όποια παρακαταθήκη τους υπό το φως της ζωής μας εδώ στην χώρα αυτή, ως μετανάστες, ως εργαζόμενοι, ως φορολογούμενοι σε μια άλλη χώρα;
ΠΩΣ θα αναπληρώσουμε και πώς θα ανακτήσουμε αυτόν τον δημόσιο χώρο διαλόγου και ελεύθερης συμμετοχής στα κοινά που ίσως ήταν κάποτε κάποιοι παροικιακοί φορείς και τώρα κινδυνεύουν να γίνουν κλειστά κλαμπ ελάχιστων μυημένων;
ΙΔΟΥ η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…
Δ.Τ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΓΚΑΛΗΣ. Μεγάλη η απώλεια και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει ο θάνατός του. Ωστόσο, αν και η παροικία μας είναι φτωχότερη, έχει πολλά να διδαχθεί από την εν γένει δράση του. Παλαιότερα μπαινόβγαινε τακτικά στα γραφεία μας. Πρόσχαρος, ομιλητικός, ευγενικός και πάντα στις επάλξεις. Είτε αυτό ήταν συνδικαλισμός είτε προώθηση των Ελληνικών στα δημόσια σχολεία είτε στήριξη αιτημάτων των μεταναστών, των εργαζομένων, των ηλικιωμένων, ήταν παρών. Ηγετική μορφή. Μπροστάρης και υπέρμαχος του πολυπολιτισμού και των δικαιωμάτων των συνταξιούχων. Έφυγε μάχιμος και αυτό από μόνο του μαρτυρά πολλά!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πω ότι η Ελληνική Κοινότητα, δεν είχε διαφημίσει την εκδήλωση της Κυριακής για την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του ’21 που έγινε στον παραπλήσιο δρόμο της εκκλησίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Victoria Parade στο σίτι. Θεωρώ ότι και οι πληροφορίες που δίδονταν από την ζωντανή ραδιοφωνική αναμετάδοση ήταν κατατοπιστικές.
ΩΣΤΟΣΟ, φίλοι μου ηλικιωμένοι, ακούγοντας τα τόσα πολλά και ωραία που γίνονταν με τους έφιππους και τις αρματωλούς και τους κλέφτες, μπήκαν στο αυτοκίνητο και αφού ταλαιπωρήθηκαν μια ώρα να βρουν πάρκινγκ, φτάνοντας στο Lonsdale Street, το βρήκαν άδειο. Ούτε σουβλάκι ούτε λουκουμάς.
ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ η συνήθεια. Πού θα πάει όμως; Υπομονή και προσοχή στα νέα δεδομένα.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το «αποκλειστικό» της Πέμπτης, σκέφτηκα, ότι αν ζούσε η μητέρα μου, θα είχε δώσει χίλιες ευχές στους εμπλεκόμενους που, επιτέλους, κατάφεραν και συμφώνησαν να γιορτάζεται το Άγιο Πάσχα από Ορθόδοξους και Καθολικούς την ίδια μέρα. Για μένα, φυσικά, η 1η Απριλίου είναι ιερή, γιατί το 1955 άρχισε η επανάσταση της ΕΟΚΑ κατά του Βρετανού αποικιοκράτη στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κύπρο.
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ κρασοστάφυλα. Διαβάζω στον «Ν.Κ.», 29/3/2021, ότι ο ομοσπονδιακός υπουργός Εμπορίου, θα προσφύγει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου καταγγέλλοντας την Κίνα για «αδικαιολόγητη» αύξηση των δασμών εισαγωγών κρασιού. Τι μένει λοιπόν; Να φτιάξουμε το δικό μας. Δυο οικογενειακοί μου φίλοι, «πάτησαν» την περασμένη Κυριακή μέχρι 400 κιλά ο καθένας. Σε μένα ακούγονται πολλά. Η απάντηση; Ο Θεός ευλόγησε τον σίτον, το οίνον και το έλαιον. Οπότε να ευχηθούμε καλόπιοτα.
Η ΩΡΑ της Γης, ήταν το περασμένο Σάββατο. Μια παγκόσμια δράση, που ενθαρρύνει στην εξοικονόμηση ενέργειας με το να σβήσουμε τα φώτα για 60 λεπτά. Από τις 8.30μμ έως τις 9.30μμ. Μια συμβολική κίνηση ευαισθητοποίησης της κατανάλωσης της ενέργειας και διαμαρτυρίας υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Μια έμπρακτη αγάπη για το περιβάλλον και τη ζωή μας. Μόνο που εκ παραδρομής, σημειώθηκε το ωράριο λανθασμένα. Ταπεινά συγγνώμη. ΚΑΛΟ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ!
Κ.Γ.