Συνεχίζεται ο διάλογος για την ενδοοικογενειακή βία στην ελληνική παροικία, μέσα από ένα κατατοπιστικό σεμινάριο που διοργανώνει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, σε συνεργασία με την οργάνωση White Ribbon, στις 24 Αυγούστου και ώρα 7μμ.

Η βασική ομιλήτρια στην εκδήλωση είναι η Simone O’Brien, θύμα ενδοοικογενειακής βίας, που παρ’ ολίγο να χάσει τη ζωή της το 2012, όταν ο σύντροφός της τής επιτέθηκε μ’ ένα μπαστούνι του baseball. Στο πλαίσιο του σεμιναρίου, η κα O’Brien θα περιγράψει όλα τα στάδια της βίαιης σχέσης της που οδήγησαν στην κορύφωση και τον παρ’ ολίγο θάνατό της.

Ο «Νέος Κόσμος» μίλησε εφ’ όλης της ύλης με την κα Penny Marangos, η οποία, ως μέλος της επιτροπής Βικτώριας της White Ribbon, πρότεινε τη συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα, με σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της παροικίας μας για τη σοβαρή κρίση της ενδοοικογενειακής βίας.

Η ίδια συνεργάζεται εδώ και χρόνια με την οργάνωση White Ribbon στην Αυστραλία, η οποία αναπτύσσει στρατηγικές στο επίπεδο της πρωτογενούς πρόληψης της βίας που εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια. Δηλαδή, με δράσεις στα σχολεία και τις οικογένειες φιλοδοξεί να «σπάσει» τα στερεότυπα που επικρατούν, και, κατ’ επέκταση, τον φαύλο κύκλο της βίας που σκοτώνει μία γυναίκα στην Αυστραλία κάθε εβδομάδα.

H Penny Marangos είναι, επίσης, οργανώτρια επιμορφωτικών δράσεων για ενήλικες και εστιάζει κυρίως στα θέματα που αφορούν την προώθηση των γυναικών σε ηγετικούς ρόλους και την υπεράσπιση των γυναικείων ζητημάτων.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

Η Penny Marangos ήταν 11 χρόνων όταν για πρώτη φορά αμφισβήτησε τα κοινωνικά πρότυπα, με αφορμή μια διαφήμιση απορρυπαντικού.

«Η διαφήμιση ενίσχυε τον στερεότυπο ρόλο της γυναίκας ως υπεύθυνης για την ανατροφή των παιδιών, αλλά και για τις δουλειές του σπιτιού, δουλειές που η διαφήμιση ωραιοποιούσε. Ακόμα και στα 11, ήξερα ότι η παρουσίαση αυτή των γυναικών ήταν λάθος, και μια άδικη κοινωνική προσδοκία που διαιωνιζόταν.

Εκείνα τα χρόνια δεν είχαμε πρόσβαση στο φεμινιστικό κίνημα μέσα στην κοινωνία μας, στο περιβάλλον μας, και άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει μόνο όταν ξεκίνησα τη δική μου έρευνα, μεγαλώνοντας».

«ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ»

«Στα σχολεία της Αυστραλίας, το White Ribbon “έτρεξε” για ένα διάστημα (και έχει σκοπό να επαναφέρει) το πρόγραμμα Breaking the Silence, που διδάσκει στα παιδιά τι σημαίνει ο σεβασμός στις σχέσεις, ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι, και να μάθουν από μικρή ηλικία πώς να θέτουν όρια σε ασεβείς και απειλητικές συμπεριφορές.

Το όφελος του προγράμματος είναι να διδάξει στα παιδιά ότι ο σεβασμός βρίσκεται στη βάση κάθε σχέσης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και το τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια. Όταν τα μηνύματα είναι αντιφατικά, δημιουργούν σύγχυση και δεν βοηθάνε.

Γι’ αυτό και το άλλο σκέλος της πρωτογενούς πρόληψης είναι να δουλέψουμε με τις οικογένειες.

Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκινάμε έναν διάλογο με την Ελληνική Κοινότητα. Να τους δώσουμε τα εφόδια να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν το πρόβλημα για να ευαισθητοποιηθούν και να συνδέσουν οι ίδιοι τα αίτια με τις συνέπειες σε αυτήν την κρίση που αντιμετωπίζουμε».

«ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ»

Ο οργανισμός White Ribbon, εξηγεί η κα Marangos, εστιάζει βασικά στην πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας.

«Μέσα από στρατηγικές που αναπτύσσουμε μέσα στην κοινωνία, προσπαθούμε να επηρεάσουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν τη νοοτροπία και την αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους και τον ρόλο τους μέσα στην κοινωνία».

Είναι σημαντικό ότι έχουμε τόσες υπηρεσίες στη διάθεση γυναικών που προσπαθούν να δραπετεύσουν από τη βία που ζουν μέσα στα σπίτια τους, οργανώσεις που έχουν δημιουργηθεί μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, δηλώνει η κα Marangos.

«Aυτές οι υπηρεσίες αντιδρούν στο πρόβλημα, επεμβαίνουν την ώρα που συμβαίνουν τα περιστατικά για να σώσουν τις γυναίκες και τα παιδιά από καταστάσεις βίας μέσα στην οικογένεια. Και είναι απολύτως αναγκαίες στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης που ζούμε.

Η White Ribbon, από την άλλη, επικεντρώνεται στην πρόληψη, την αντιμετώπιση των αιτιών που δημιουργούν το πρόβλημα. Γιατί αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα μακροπρόθεσμα πρέπει να επικεντρωθούμε στην πρωτογενή πρόληψη».

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μία γυναίκα την εβδομάδα χάνει τη ζωή της στα χέρια του συντρόφου της ή του πρώην της. Είναι μία τρομακτική στατιστική.

Η Αστυνομία και οι άλλες υπηρεσίες, έχουν γίνει πολύ καλύτεροι στο να αναγνωρίζουν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, και αυτό είναι ένα βήμα προς την αντιμετώπιση του προβλήματος, τονίζει η κα Marangos.

«Στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να αναφέρουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας όταν πέφτουν στην αντίληψή τους. Αποκτούν τη γνώση να τα αναγνωρίσουν μέσα από σεμινάρια που γίνονται τακτικά, και έχουν την ευθύνη και υποχρέωση να τα αναφέρουν στην αστυνομία.

Οπότε, τα περιστατικά μπορεί να φαίνεται ότι έχουν αυξηθεί, αλλά η αλήθεια μπορεί να είναι ότι δεν μπορούν πλέον να καλυφθούν όπως παλιότερα. Οπότε δεν ξέρουμε αν πρόκειται για αύξηση των περιστατικών ή αναφορά περιστατικών που παλιότερα δεν γίνονταν αντιληπτά. Ίσως υπάρχουν ακόμα αρκετά περιστατικά που δεν γνωρίζουμε».

ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ

«Όλες αυτές οι δράσεις που γίνονται για τη βία εναντίον των γυναικών έχουν πλημμυρίσει από γυναικείες φωνές. Θέλουμε να μιλήσουμε. Γιατί; Γιατί είμαστε τα θύματα.

Οι γυναίκες από τη φύση τους μιλούν για το συναισθηματικό τους κόσμο, για τις σχέσεις τους. Αλλά το πρόβλημα συμβαίνει εξαιτίας των ανδρών, όχι πάντα, βέβαια, αλλά είναι μέρος του προβλήματος και πρέπει να συνδράμουν αναλογικά και στην επίλυσή του.

Δακτυλοδείχνουμε τους άντρες και υπάρχει τεράστια ντροπή. Οι άντρες, επίσης, συνήθως νιώθουν άβολα να μιλούν όταν αισθάνονται ευάλωτοι, οπότε θα χρειαστεί να τους δώσουμε έναν ασφαλή χώρο να ανοιχτούν γι’ αυτά τα ζητήματα.

Είναι σημαντικό ότι ένας άντρας, με κύρος στην ομογένεια, όπως ο Βασίλης Παπαστεργιάδης, μοιράζεται στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης την ανακοίνωση του σεμιναρίου για την ενδοοικογενειακή βία.

Γιατί έτσι το μήνυμα ότι υπάρχει πρόβλημα, θα περάσει και στους άνδρες της ελληνικής παροικίας. Οι άντρες μπορεί να αισθάνονται ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εφόσον η κοινωνία ήδη τους χαρίζει μια πιο προνομιούχα θέση μέσα από τα στερεότυπα που επικρατούν.

Είναι, όμως, σημαντικό να αντιληφθούν και να κατανοήσουν ότι έχουν αυτά τα προνόμια. Θα υπάρξει μεγαλύτερη πρόοδος όταν αρχίσουν κι εκείνοι να συμβάλλουν στην προσπάθεια απόρριψης αυτών των στερεοτύπων».

Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑ

«Συγχαίρω οποιονδήποτε άνθρωπο προθυμοποιείται να μπει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας και αυτοανάπτυξης.

Είναι πολλοί οι άντρες που ξεκινούν ένα τέτοιο πρόγραμμα και η αλλαγή είναι δυνατή σε οποιαδήποτε ηλικία. Πρέπει να αφαιρέσουμε τον φόβο που πολλοί άνδρες αισθάνονται, ότι θα χάσουν τις οικογένειές τους, αν ομολογήσουν ότι έχουν πρόβλημα. Είναι σημαντικό να κατανοήσουν όλοι ότι μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, και ότι τα οφέλη αυτής της αλλαγής στις σχέσεις με την σύντροφο και τα παιδιά θα είναι τεράστια, γιατί η εμπειρία θα γίνει πολύ καλύτερη.

Επίσης το να βάζουμε τους θύτες στη φυλακή δεν διορθώνει το πρόβλημα, γιατί δεν τους δίνουμε την ευκαιρία να διορθώσουν τη συμπεριφορά και τις σχέσεις τους.

Όλη η δουλειά στην οποία εστιάζει το White Ribbon είναι να δώσει την ευκαιρία σε άντρες και γυναίκες να αποδεχτούν το πρόβλημα, και μετά να διορθώσουν τη δυναμική στις σχέσεις τους».

ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Η ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ

«Αν μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα σε όλους, θα ήταν να εξηγήσω τον λόγο που συμβαίνει η ενδοοικογενειακή βία.

Η βασική αιτία είναι η ανισότητα των φύλων. Πρέπει, επιτέλους, να το πάρουμε απόφαση. Η ανισότητα υπάρχει στο πολιτικό σύστημα, το νομικό σύστημα, στον εργασιακό χώρο.

Οι γυναίκες κατέχουν λιγότερο από το 10% των θέσεων διευθυνόντων συμβούλων σύμφωνα με την Αυστραλιανή Στατιστική Υπηρεσία. Επίσης, πληρώνονται λιγότερο και, συγκεκριμένα, το 85% του μισθού που λαμβάνει ένας άντρας. Δεν υπάρχουν, επίσης, πρωτόκολλα μέσα στις υπηρεσίες που δίνουν ίσες ευθύνες στα δύο φύλα, στην ανατροφή των παιδιών τους.

Οι περισσότερες υπηρεσίες δίνουν άδεια μητρότητας αλλά όχι γονική άδεια, γεγονός που περνάει το μήνυμα ότι η γυναίκα οφείλει να έχει την αποκλειστική ευθύνη για το μεγάλωμα των παιδιών.

Παράλληλα, βλέπουμε από τις στατιστικές, ότι στις δουλειές του σπιτιού, η γυναίκα αφιερώνει 16 ώρες την εβδομάδα κατά κανόνα, ενώ ο άντρας μόνο τέσσερις.

Και αυτές οι συνθήκες είναι που προωθούν τα στερεότυπα και δίνουν στους άντρες προνομιούχα θέση. Αφού κατέχουν θέσεις εξουσίας στον επαγγελματικό χώρο, πολλές φορές αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να επιβληθούν από την ίδια θέση ισχύος και στις προσωπικές σχέσεις, όπου θέλουν να ασκούν έλεγχο στις συντρόφους τους, γεγονός που αφαιρεί τον σεβασμό. Αυτή είναι και η αρχή που μπορεί να οδηγήσει στην ενδοοικογενειακή βία.

Έτσι όπως έχει δομηθεί η κοινωνία, εξαναγκάζει πολλές φορές τις γυναίκες να μείνουν σπίτι ακόμα κι όταν δεν το θέλουν με αποτέλεσμα να γίνουν οικονομικά εξαρτημένες από τους άντρες.

Το White Ribbon θέλει να εκπαιδεύσει την κοινωνία ότι οι φυλετικοί ρόλοι είναι απλά στερεότυπα, και ότι μια γυναίκα μπορεί να επιλέξει οποιαδήποτε καριέρα θέλει, ενθαρρύνοντας τους νέους να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους ανεξάρτητα από το φύλο τους.

Επίσης, ενθαρρύνει και τους άντρες να μείνουν σπίτι και να αναλάβουν την ανατροφή των παιδιών τους αν αυτό επιθυμούν.

Ένας άλλος τρόπος είναι να προωθήσουμε την αλλαγή και μέσα σε οργανισμούς ώστε να παρέχουν στους εργαζόμενους γονική άδεια και όχι μόνο άδεια μητρότητας και να υπάρχει εκπροσώπηση των γυναικών σε’ όλες τις βαθμίδες της πολιτικής εξουσίας, στις εταιρείες, και στους κοινωνικούς φορείς.

Όταν έχουμε αντιπροσώπευση των κοινωνικών ομάδων, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ομάδες που βρίσκονται στο περιθώριο, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνουν όλους υπόψη».

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

«Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη για το μέλλον. Βλέπω ότι οι νοοτροπίες αλλάζουν και, ιδιαίτερα, στη νέα γενιά γιατί είναι διαφορετική από τη δική μας. Οι νέοι είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι γιατί έχουν αρχίσει να συζητούν αυτά τα θέματα από το σχολείο. Καταλαβαίνουν από πολύ νωρίς τί δεν είναι σωστό.

Ελπίζω ότι με αυτή τη γνώση, και τα εφόδια που έχουν αποκτήσει, θα κάνουν καλές επιλογές στην ενήλικη ζωή τους και θα αλλάξουν και τις κοινωνικές προσδοκίες που έχουμε για το κάθε φύλο.

Μπορεί τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας να μην έχουν αλλάξει. Αλλά μπορεί να είναι απλά θέμα χρόνου».

 

Στις 24 Αυγούστου, ώρα 7μμ, μπορείτε να παρακολουθήσετε μέσω livestreaming τη συζήτηση για την ενδοοικογενειακή βία στο Facebook τον σύνδεσμο: https://fb.me/e/XrRz2QiU ή να δηλώσετε συμμμετοχή στο www.trybooking.com/BTKMI. Το σεμινάριο είναι δωρεάν για όλους.

*Εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε κινδυνεύει άμεσα, καλέστε το 000.
Λειτουργούν, επίσης, όλο το 24ωρο υπηρεσίες υποστήριξης σε όσους αντιμετωπίζουν ενδοοικογενειακή βία:
Το Safe steps, στο 1800 015 188 θα σας βοηθήσει να προγραμματήσετε με ασφάλεια την αποχώρησή σας από το επικίνδυνο περιβάλλον.
1800 Respect 1800 737 732, για θέματα κακοποίησης
Lifeline 13 11 14 για την στήριξη σε στιγμές κρίσης
Kids Helpline 1800 551 800 για παιδιά που κινδυνεύουν
MensLineAustralia 1300 789 978