Είναι τεράστιο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο χώρος των μουσικών εκδηλώσεων στην Αυστραλία με τα απανωτά «κλεισίματα» της κοινωνίας λόγω της πανδημίας, ενώ αρκετοί που εργάζονται σε αυτόν τον κλάδο δεν έχουν κρατική βοήθεια ούτε είχαν δικαίωμα στο επίδομα του JobKeeper που έληξε στα τέλη του Μαρτίου.
Οι καλλιτέχνες στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ εξακολουθούν να αισθάνονται μεγάλη πίεση, με τα κρούσματα να αυξάνονται σταθερά τους τελευταίους δύο μήνες.
Σχεδόν αδύνατον είναι, επίσης, για τους μουσικούς και τους επαγγελματίες που εμπλέκονται στη διοργάνωση των συναυλιών, να προγραμματίσουν μελλοντικές συναυλίες και περιοδείες, με τα εσωτερικά σύνορα να παραμένουν κλειστά και τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που ισχύουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Αυστραλιανή Ένωση Φεστιβάλ και το Δίκτυο Μουσικού Κλάδου της Αυστραλίας, εκτιμάται ότι $94 εκατ. εσόδων έχουν χαθεί μόνο από την 1η Ιουλίου.
Μεταξύ αυτών που προσπαθούν να βρουν νέους τρόπους να ανακάμψουν, σ’ έναν χώρο που πεθαίνει ραγδαία, είναι τα ομογενειακά συγκροτήματα «Cats and the Canary», «Banda Politika» και «Omados».
Ο μπασίστας των «Cats and the Canary» από τη Μελβούρνη, Οδυσσέας Κρυπωτός, εξήγησε ότι χρειάστηκε να αναβάλλουν τρεις φορές μία συναυλία τους στο Σίδνεϊ, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για το 2020, χάνοντας και την ευκαιρία να παίξουν τον Σεπτέμβριο, με την επιβολή του lockdown και στις δύο πόλεις.
«Εκτός από το οικονομικό κόστος, πέφτει και το ηθικό μας. Η τελευταία φορά που βρεθήκαμε όλοι μαζί ήταν τον Μάιο και τώρα βρισκόμαστε στον Σεπτέμβριο, οπότε έχουμε να δούμε ο ένας τον άλλον τέσσερις μήνες. Σε όλο αυτό, χάσαμε και δύο μέλη του συγκροτήματος. Είναι αυτή η αδράνεια που μας καταβάλλει… Μπορεί να λες ότι θα κάνεις πρόβες, αλλά μετά σκέφτεσαι ‘μα πότε θα βγούμε;’. Για συγκροτήματα σαν εμάς, που θέλουν να κάνουν κάτι πιο δημιουργικό -γιατί κάνουμε διασκευές- το θέμα δεν είναι να παίξουμε απλά τις χορδές, αλλά να διασκεδάσουμε όλοι μαζί» είπε ο κ. Κρυπωτός στον «Νέο Κόσμο».
«Πέφτει το ηθικό μας, γιατί δεν μπορούμε να συναντηθούμε και δεν μπορούμε να μπούμε στη διαδικασία και στο πνεύμα για να ξεκινήσουμε πάλι να δημιουργούμε».
Καθώς το συγκρότημα περιμένει να μάθει αν θα μπορεί να κάνει τη συναυλία του χρόνου, ο κ. Κρυπωτός τονίζει πόσο σημαντικό είναι να στηρίζουμε τους μουσικούς της παροικίας μας.
«Τα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα κουβαλούν μέρος της ταυτότητάς μας, και είναι αυτά που το διατηρούν για πολλά πολλά χρόνια. Η μουσική σκηνή των Ελλήνων της Αυστραλίας είναι τόσο δυνατή γιατί αντανακλά την ανάγκη που έχουμε ως Έλληνες, όπως εγώ, να ακούσουμε τη μουσική που μιλάει στην ψυχή μας, γιατί αυτό κάνει, ανεξάρτητα αν ανήκουμε στη δεύτερη ή τρίτη γενιά»
«Πολλοί μεγάλωσαν με διαφορετικά τραγούδια, διαφορετικές μελωδίες, ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχει ένα είδος τραγουδιού και μελωδίας που σου θυμίζει τις ρίζες σου, το αίμα που τρέχει στις φλέβες σου».
Μία μέρα πριν επιστρέψουν στη σκηνή, η συναυλία των «Banda Politika» ακυρώθηκε, όταν ανακοινώθηκε η άμεση επιβολή περιοριστικών μέτρων στις 2-3μμ το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας», εξηγεί ο μουσικός Μιχάλης Πλατύρραχος στον «Νέο Κόσμο».
Ακόμα δεν έχουν ακούσει νεότερα από τους διοργανωτές για τον επαναπρογραμματισμό της συναυλίας τους.
Ο κ. Πλατύρραχος μπορεί να έχει μία βασική καθημερινή δουλειά, όπως οι περισσότεροι μουσικοί σε αυτή τη χώρα, και η οικονομική του κατάσταση δεν έχει επηρεαστεί σημαντικά, όπως έχει συμβεί στους φίλους του που εργάζονται στο χώρο της ψυχαγωγίας, ωστόσο λέει ότι δεν θα αποζημιωθεί ποτέ για όλες τις ώρες προετοιμασίας που αφιέρωσε για τη συναυλία.
«Έχουμε ξοδέψει τόσες ώρες για να προετοιμαστούμε για τη συναυλία, από την οποία θα έβγαζε ο καθένας 500-600 δολάρια», εξηγεί. «Όλη αυτή η δουλειά που κάναμε πάει στράφι».
Η βιολίστρια του συγκροτήματος «Omados», Kat Stevens, ανυπομονεί για την ημέρα που θα χαλαρώσουν τα μέτρα και θα ανοίξουν ξανά τα μπαρ, οι ταβέρνες και τα θέατρα για να απολαύσουμε και πάλι τη μουσική. Ωστόσο ανησυχεί ότι όταν έρθει αυτή η ώρα, δεν θα έχουμε στη διάθεσή μας την πληθώρα των μουσικών που είχαμε συνηθίσει.
Εξαιτίας του οικονομικού κόστους αρκετοί μουσικοί αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν το μέλλον τους, εξηγεί η κα Stevens. «Κάποιοι μετακόμισαν, άλλοι άλλαξαν επάγγελμα».
«Υποθέτω ότι υπάρχει ο κίνδυνος ότι θα χάσουμε τους μουσικούς που ήταν τόσο διαθέσιμοι. Η ελληνική παροικία είχε λαμπρούς μουσικούς, καταπληκτικούς, που μπορούσες να καλέσεις οποιαδήποτε στιγμή για να παίξουν σε εστιατόρια, σε χορούς, στο Live at the Greek. Και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί όλο αυτό. Οι άνθρωποι του χώρου έχουν κουραστεί πολύ, και σκέφτονται ‘Τί νόημα έχει;’»
Η κα Stevens προσθέτει ότι ακόμα και με τη μεταφορά των συναυλιών στο διαδίκτυο, υπάρχουν τόσα κενά όσον αφορά την προσβασιμότητα, τις τεχνολογικές ικανότητες, και δεν είναι κάτι που θα μπορεί να αντέξει ο κλάδος μακροπρόθεσμα.
«Πιστεύω ότι πλέον οι άνθρωποι έχουν κουραστεί και από το Zoom, και είναι δύσκολο να επιβιώσεις διαδικτυακά, μακροπρόθεσμα. Φυσικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχουν οι διαδικτυακές εκδηλώσεις πάντα ως επιλογή. Εργάζομαι στον χώρο των ΑΜΕΑ οπότε είμαι προκατειλημμένη σε αυτό το θέμα, και εξαιτίας των εμπειριών μου, συνεχώς εξετάζω το θέμα της πρόσβασης του κοινού».
Η κα Stevens προτείνει να εξετάσουμε τη δυνατότητα διοργάνωσης συναυλιών και μουσικών παραστάσεων μικρής κλίμακας στους εξωτερικούς χώρους.
«Αντί για τα μεγάλα κέντρα, στα οποία συνήθως παίζουμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε μικρές παραστάσεις γύρω από την οδό Lonsdale, για παράδειγμα, και οι μεγάλες σκηνές θα μπορούσαν ενδεχομένως να υποδέχονται μικρές ομάδες μουσικών όπου το κοινό θα εναλλάσσεται, αντί για τους μουσικούς».
Υπάρχει ακόμα ελπίδα ότι οι μουσικοί, οι διοργανωτές των συναυλιών και οι λοιποί επαγγελματίες του κλάδου θα ανακάμψουν, καθώς ανεβαίνει σταθερά το ποσοστό του εμβολιασμένου πληθυσμού, αλλά στο μεταξύ η κα Stevens καλεί τους συναδέλφους της να συζητήσουν μαζί της, τις εμπειρίες τους στις σελίδες που έχει στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης