ΓΕΙΑ και χαρά σας, καλοί μου συμπάροικοι. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά και σήμερα γιατί τούτο το καταραμένο το Όμικρον θερίζει…
ΠΑΝΤΩΣ, δεν έχετε παράπονο, μια χαρά πέρασε ετούτη η βδομάδα. Θα παίξει-δεν θα παίξει ο Τζόκοβιτς, θα πιάσουν ή όχι οι αφορισμοί των Σέρβων παπάδων, είναι ή δεν είναι ψεύτης και μ@@@@@ ο γνωστός τενίστας, όπως τον χαρακτήρισαν προχθές οι παρουσιαστές του απογευματινού δελτίου ειδήσεων στο 7 και άλλα πολλά παρόμοια διλήμματα υψίστης σοβαρότητας μας απασχόλησαν αυτές τις μέρες, με αποτέλεσα η έλλειψη των rapid test και η εναγώνια αναζήτηση κέντρων διεξαγωγής των μοριακών τεστ να περάσουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
ΑΚΟΜΗ και αυτοί που νοσούσαν από κορονοϊό, δεν έδιναν δεκάρα μπροστά στο μέγα ζήτημα των ημερών.
Βλέπετε τι δύναμη που έχει ένα μπαλάκι; Θα μου πείτε, το καταλάβαμε κι από το σερβίς της Αρχιεπισκοπής που πήρε… μπάλα Κοινότητα και Ενορία στο St Albans.
«Εδώ παπάς, εκεί παπάς, ποιος είναι ο παπάς;», ψάχνουνε στην Αγία Παρασκευή μιας και μπλέξανε πάλι οι «κανονικοί» με τους «μη κανονικούς» ιερείς και οι έγκυροι με τους άκυρους συμβούλους.
ΒΡΕ συμπάροικοι, οκτώ χρόνια συμπληρώνονται από τότε που πάτησα το πόδι μου στην Αυστραλία κι αυτό το μπάχαλο με το λεγόμενο «σχίσμα» στους κόλπους της Εκκλησίας μας στην Αυστραλία δεν λέω να το καταλάβω η μαγκούφα.
Άσε που νόμιζα ότι αυτή η ιστορία είχε τελειώσει από καιρό. Τώρα με αυτά που διαβάζω στον «Νέο Κόσμο», κάνω το σταυρό μου και φτύνω στον κόρφο μου.
ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ, λέει, ο πρώην «σχισματικός» ιερέας και πήγε στην κανονική εκκλησία, αλλά δεν ήθελε να αφήσει ορφανή τη θέση του στην Αγία Παρασκευή και βρήκε έναν άλλο «σχισματικό» ιερέα να τον αντικαταστήσει και ενώ στη λειτουργία «κανονικοί» και «μη κανονικοί» ήταν όλοι αγαπημένοι, μετά λένε ότι ο πρώην σχισματικός και νυν κανονικός άρχισε να βρίζει κρυφά μέσα από το ιερό τον νυν σχισματικό και πρώην γενικώς και «πιάσ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το», που έλεγε και η κυρα – Φρόσω, η γιαγιά μου η σοφή, ντε.
ΟΤΑΝ ακούω κάτι τέτοια, συμπάροικοί μου, φέρνω στο νου μου την ευαγγελική περικοπή που ο Ιησούς θυμωμένος με την κατάσταση που είδε να επικρατεί στο ναό των Ιεροσολύμων, αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν περιστέρια και καθάρισε το ναό διώχνοντας τους εμπόρους με το φραγγέλιο, φωνάζοντάς τους: «Η Γραφή λέει: Ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής· εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών. Μην κάνετε τον οίκο του Πατέρα μου κέντρο εμπορίου».
ΑΛΛΑ, τι ξέρω εγώ η κοινή θνητή; Μονάχα εκείνα τα απλά που μου έμαθαν οι δάσκαλοί μου πριν χρόνια στο σχολείο κι εκείνα που μου έλεγε η γιαγιάκα μου τα βράδια για να κοιμηθώ…
Μ.Κ.
“Ο,ΤΙ άναψε θα σβήσει…” λέει ένα σύγχρονο ρεμπέτικο τραγούδι. Στίχος φαινομενικά απλός, αθώος, αλλά καίριος και στοχαστικός. Δηλαδή, κάνετε ό,τι κάνετε, αλλά επενδύστε στο αύριο, έχετε το βλέμμα σας ανοιχτό στο μέλλον, προνοήστε… και ανάλογα δράστε.
ΚΑΙ για να συνεχίσω να μιλώ με στίχους παλιών καλών τραγουδιών, “είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια…” λέει ένα άλλο, και φαντάζομαι τους ξέρετε τους επόμενους στίχους… Λαϊκά λόγια αλλά γεμάτα σοφία και προνοητικότητα.
ΠΑΡΕΘΕΣΑ τους στίχους αυτούς για να θίξω το γεγογός ότι επανεμφανίστηκε το πιο αμείλικτο ερώτημα που βασανίζει αυτήν εδώ την παροικία (και όλη τη Διασπορά όπου Γης) από την αρχή της εμφάνισής της.
ΕΙΝΑΙ το ζήτημα του μέλλοντός της. Ένα ζήτημα που πολλές φορές έχει θίξει και αναδείξει αυτή εδώ η εφημερίδα, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι εγώ που εργάζομαι σ’ αυτήν εδώ και 26 χρόνια τώρα.
ΚΑΙ το έχει αναδείξει μέσα από πάμπολλες συνεντεύξεις και από διάφορα ρεπορτάζ των εκάστοτε δημοσιογράφων της, ενώ ακόμα και σειρά σχετικών γνωμών παλιών και μεταγενέστερων επιστολογράφων έχει δημοσιεύσει – και εξακολουθεί να το κάνει.
ΑΥΤΗ τη φορά δεν χωράει αμφιβολία ότι το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο και το έχει επιτείνει αυτό τόσο η χρόνια, πολλαπλή και πολυδιάστατη αδράνεια κάποιων όσο και βέβαια η κατάσταση που έχει προκύψει με την πανδημία και όλα τα παρεπόμενά της.
ΒΑΣΙΚΑ, το πρόβλημα στην παρούσα, επείγουσα έκφρασή του, εμφανίζεται με τη μορφή των κτιρίων, όπως αυτό της Ποντιακής Κοινότητας, όπως και σίγουρα των κτιρίων άλλων παροικιακών οργανισμών και φορέων. Θα τα έχετε διαβάσει φαντάζομαι…
ΤΙ θα γίνουν όλα αυτά τα κτίρια που έχουν πλέον αρχίσει και στοιχειώνουν, αγαπητοί μου; Που έχουν αρχίσει και στοιχειώνουν από την απουσία ανθρώπων και συνάμα της έλλειψης δράσης και ονείρου για το άμεσο μέλλον;
ΠΩΣ θα λυθεί αυτό το πρόβλημα της μετάβασης από την κατάσταση των… τούβλων -στα οποία η παρoικία επένδυσε αρκετά, αλλά πρόσκαιρα όπως αποδείχθηκε και εξακολουθεί να αποδεικνύεται- σε μια όσο το δυνατόν… συμφέρουσα λύση για την παροικία μας;
ΠΩΣ θα γίνει να απεμπλακούμε από λογικές του παρελθόντος, όταν η παροικία ήταν εύρωστη, δρώσα και πολλά πράγματα ήταν αυτά που την λάμπρυναν; Πώς θα κάνουμε μερικούς να σταματήσουν να σκέφτονται και να δρουν με όρους του παρελθόντος;
ΓΙΑΤΙ, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Το ότι μερικοί που εξακολουθούν να κρατούν τα ηνία εξακολουθούν να κινούνται με βάση το παρελθόν, και αυτό είναι που έφερε τα πράγματα έως εδώ και κάνει το πρόβλημα χειρότερο.
“ΕN τη ενώσει η ισχύς” λέει ένα ρητό. Να ενωθούν οι δρώντες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φορείς. Αν δεν επιθυμούν οι διοικούντες τους, εάν υπάρχουν, να αναλάβουν πρωτοβουλία αυτοί που ενδιαφέρονται. Εντάξει, να ενώσουν κτίρια, περιουσίες και άλλα υλικά αγαθά.
ΑΛΛΑ πάνω απ’ όλα να ενώσουν τις σκέψεις και τις επιθυμίες τους και να τις βάλουν σε εφαρμογή εδώ και τώρα. Αν δεν υπάρχει η όρεξη, η επιθυμία και η βούληση δεν υπάρχει όνειρο και προοπτική για μπροστά. Κι αν δεν υπάρχουν αυτά τι να κάνουν τα τούβλα; Πέστε μου…
ΤΙ θα είναι αυτό το μπροστά; Αυτό θα το δουν και θα το κρίνουν αυτοί που θα αποφασίσουν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα, δεν θα τους πω εγώ. Οι ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και οι κλίσεις είναι όσες και οι άνθρωποι.
ΚΑΙ κάτι άλλο: Δεν είναι ανάγκη αγαπητοί μου να είστε πρόεδροι, γραμματείς και… φαρισαίοι. Αυτά είναι σχήματα του παρελθόντος που κανείς πλέον δεν δίνει σημασία. Έχει περάσει ανεπιτρεπτί ο τρόπος οργάνωσης που ίσχυε πριν 20 και 30 χρόνια.
ΣΗΜΕΡΑ οργανώνεις τα πάντα με την τεχνολογία, με το τάμπλετ και το κινητό τηλέφωνο. Τα αξιώματα του παρελθόντος είναι διασκομητικά και μόνο. Είναι γι’ αυτούς που αγωνίζονται για την υστεροφημία τους και μια-δυό φωτογραφίες στον “Νέο Κόσμο”, πρωτίστως, της Πέμπτης.
ΜΟΝΟ όρεξη, επιθυμία, βούληση, όνειρο, προοπτική και ένας απλός συντονισμός χρειάζεται μεταξύ αυτών που θέλουν να κάνουν κάτι. Και πέρα από ψεύτικους διαχωρισμούς, πρώτη δεύτερη, τρίτη γενιά και πάει λέγοντας. Όλοι για και με όλους, είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά.
Δ.Τ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ συμπάροικοι. Θυμάστε εκείνο το τετριμμένο στις επιστολές, «υγείαν έχομεν και υγείαν ποθούμε και δι’ υμάς;». Ε! αυτό έχω και αυτό ποθώ κι εγώ για σας. Κρατώ τις προβλέψεις των γκουρού ότι η πανδημία θα τελειώσει τον Μάρτη -ναι, γι’ αυτόν τον Μάρτη μιλούν- αλλά προειδοποιούν ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον Covid-19.
ΣΤΟ μεταξύ, πώς τα πάτε με την Όμικρον; Βγαίνοντας από την εκκλησία της Ενορίας μου την περασμένη Κυριακή, και, κατά τις καθιερωμένες πλέον… αγκωνοχαιρετούρες (καινούργια λέξη), όλοι είχαν και κάποιον να δηλώσουν στη λίστα της μεγαλειότητάς της. Τη μάνα, τον πατέρα, το γιο, τον αδελφό, τον κουμπάρο, το γείτονα και πάει λέγοντας.
ΕΥΤΥΧΩΣ. Όλοι έλεγαν ότι οι δικοί τους, περνούν την ίωση με ήπια συμπτώματα. Άλλωστε, οι επιστήμονες δηλώνουν ότι αργά ή γρήγορα, θα έλθει και η σειρά μας. Γιατί απλούστατα μετά τα εξαντλητικά lockdowns, έχουμε ανάγκη και να βγούμε και να συναναστραφούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ας κρατήσουμε, όμως, τούτο στην άκρη του μυαλού μας. Ο κορονοϊός είναι απρόβλεπτος και οι μεταλλάξεις, οι γνωστές στους επιστήμονες και αυτές που θα παραχθούν, χαμηλού έως υψηλού κινδύνου, καραδοκούν. Οπότε τα μέτρα προστασίας συνεχίζονται.
ΕΡΩΤΗΣΗ προς τον καθηγητή και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών κ. Δημήτρη Νανόπουλο: Φάνηκε από την πανδημία, ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την επιστήμη με καχυποψία. Απάντηση: Κακή πληροφόρηση και άγνοια. («Ν.Κ»., 3/1/2022). Άντε εσύ ο εμβολιασμένος, να κάνεις κουβέντα με αυτούς που δεν συμμορφώνονται με την ανάγκη του εμβολιασμού και που κατεβάζουν ολόκληρο συναξάρι, προκειμένου να αιτιολογήσουν τις απόψεις τους.
ΣΤΟ διάλογο που επιθυμεί ν’ ανοίξει η εφημερίδα μας με Ομογενειακούς Συλλόγους, με αφορμή την πώληση του κτιρίου της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης, επί της Victoria Street στο Brunswick, έχω καταθέσει αρκετές φορές την άποψή μου. Θεωρώ ότι στενεύουν τα περιθώρια για τους «μικρούς/οικογενειακούς» Συλλόγους.
ΩΣΤΟΣΟ, δεν είναι ακόμα αργά, να καλέσουν Γενικές Συνελεύσεις ενόσω υπάρχουν ακόμα αυτά τα λιγοστά μέλη και να αποφασίσουν για το μέλλον. Πρέπει να το πάρουμε σοβαρά υπόψη, ότι μερικοί έχουν ήδη κλείσει τον κύκλο τους προ πολλού.
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ εργασίας έκλεισε ζεύγος της Μελβούρνης με εστιατόριο της Κεφαλονιάς, για εργασία από τον Μάιο έως το Σεπτέμβριο. Δεν γνωρίζω τα πώς και τα γιατί. Πάντως, δεν υπάρχει συγγένεια αίματος. Χάρηκα μαζί τους το γεγονός, ότι θα μπορούν να συνδυάσουν διακοπές και εργασία.
ΑΠΟ τα δέκα ρεκόρ του 2021 κρατώ, την επιτυχημένη ναύλωση διαστημόπλοιων με μη επαγγελματίες αστροναύτες, για ένα 11λεπτο ταξίδι αναψυχής στο διάστημα. Δεν στέκομαι στα 11 λεπτά αναψυχής. Κρατώ το ταξίδι, ως ένα αισιόδοξο μήνυμα για το απώτερο μέλλον, με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
ΣΤΟΥΣ φίλους του Australian Open, εύχομαι να παρακολουθήσουν συναρπαστικά παιγνίδια χωρίς εντάσεις με τους αγαπημένους τους τενίστες. Εύχομαι επίσης όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, να έχει λήξει το θέμα του κορυφαίουΤζόκοβιτς, για το οποίο χύθηκε πολύ μελάνι και σπαταλήθηκαν πολλά $$$$ σε δικηγορικά και δικαστικά έξοδα.
Κ.Γ.