«Η Αστυνομία είναι η κοινωνία και η κοινωνία είναι η Αστυνομία» διακήρυττε ο σερ Ρόμπερτ Πηλ, γνωστός ως ο πατέρας της σύγχρονης αστυνόμευσης, καθώς υποστήριζε ότι η αστυνόμευση πρέπει να έχει τις ρίζες της σε μια ευρεία, δημόσια συναίνεση.
Το δίδαγμα του Πηλ έχει κεντρική θέση στην 38χρονη καριέρα του Ευθύμιου Καλαντζή (γνωστός ως Mick Calatzis), Επικεφαλής Ντετέκτιβ της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Αυστραλίας, μία αφοσίωση που του χάρισε πρόσφατα την υψηλότερη διάκριση της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Τον σταυρό του Αγίου Ανδρέα.
Φίλοι και συνάδελφοί του δηλώνουν ότι είναι μία τιμή που του αξίζει.
«Ο Mick ήταν πάντα πολύ περήφανος για την ελληνική του κληρονομιά» είπε στον «Νέο Κόσμο» ο Daryl Neate, συνταξιούχος επιθεωρητής της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας.
«Πάντα ήθελε να προπορεύεται και στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτόν, ως νεαρό Έλληνα στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία. Αλλά επέμενε στις πεποιθήσεις του και πάντα προσπαθούσε να καταρρίψει τα εμπόδια, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για άλλους, με διαφορετικές εθνικές καταβολές».
Η περηφάνια του για την ελληνική του καταγωγή και η καλή αίσθηση του χιούμορ του, του χάρισαν το παρατσούκλι «ο Χρυσός Έλληνας» (The Golden Greek) καθώς το στεφάνι του καπέλου του είχε αλλάξει προς το χρυσό κατά τη διάρκεια των 16 χρόνων υπηρεσίας του ως Επικεφαλής Ντετέκτιβ.
«ΙΣΩΣ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ»
Ο Mick Calatzis ήταν 19 χρόνων και ζούσε στο Περθ, προορισμένος να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, όταν τα πράγματα άρχιζαν να περιπλέκονται.
Αναζητώντας το επόμενο βήμα στη ζωή του, αποφάσισε να ενταχθεί στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία Αυστραλίας (AFP), σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου αστυνομικοί άλλης εθνικής καταγωγής εκτός της αγγλοσαξωνικής.
«Στα 19 μου, ήμουν ίσως στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Η Ομοσπονδιακή Αστυνομία αναπτυσσόταν. Χρειαζόταν νέους άντρες και νέες γυναίκες. Ήμουν 19 ετών και έτοιμος για νέες υποχρεώσεις και για μια περιπέτεια».
Όταν ο πατέρας του τον προειδοποίησε ότι, ως Ελληνοαυστραλός, η πορεία του δεν θα ήταν εύκολη σε ένα κυρίαρχο αγγλοσαξονικό περιβάλλον, ο Mick Calatzis δεν τον πίστεψε. Σύντομα όμως ανακάλυψε πόσο δίκιο είχε.
«Έχω εργαστεί εξαιρετικά σκληρά για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα και δεν ήταν εύκολο» λέει, καθώς, όπως εξηγεί, στα πρώτα χρόνια της καριέρας του ένιωσε την αδικία και τις διακρίσεις με διάφορους τρόπους.
Αλλά ήταν πάντα αποφασισμένος και τελικά έγινε ο πρώτος ομογενής εντεταλμένος αστυνομικός της Ομοσπονδιακής Αυστυνομίας, ανεβαίνοντας τα σκαλιά της ιεραρχίας μέχρι τη θέση του επικεφαλής ντετέκτιβ πριν από 16 χρόνια.
«Το mantra μου είναι η ισότητα. Δεν μπορείς να γίνεις αυτό που δεν βλέπεις» και αυτός ήταν ο λόγος, όπως λέει, που αποφάσισε πρόσφατα να αναλάβει τη θέση του προέδρου στο δίκτυο Πολιτισμικών και Γλωσσικών Διαφορετικών Κοινοτήτων (Culturally and Linguistically Diverse communities) στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία.
«Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας» λέει ο ομογενής ντετέκτιβ. Καθώς πλησιάζει στο τέλος της καριέρας του, θέλει να κάνει ό,τι μπορεί για την επόμενη γενιά, δίνοντας το παράδειγμα σε Ελληνοαυστραλούς, αλλά και σε άλλους πολίτες διαφορετικών εθνικοτήτων, που επιθυμούν να ενταχθούν στην Αστυνομία.
Για δεκαετίες υπήρξε ο μέντορας, αυτός που άνοιγε πόρτες σε άλλους, απολαμβάνοντας την ικανοποίηση να βλέπει τους ανθρώπους γύρω του να προοδεύουν, όπως όταν ανέλαβε τα έξοδα για την εκπαίδευση ενός νέου, ώστε να έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει τα όνειρά του.
Ο Mick Calatzis μιλάει για τις δύσκολες στιγμές και τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε στη ζωή του.
«Για να διατηρήσω τον αυθεντικό μου εαυτό και τις αξίες μου, έπρεπε να γίνω ιδιαίτερα ανθεκτικός. Είχα προσωπικές και επαγγελματικές αντιξοότητες, αλλά καταλάβαινα επίσης ότι έπρεπε απλώς να τις διαχειριστώ και να ανακάμψω».
Βλέπει τον εαυτό του ως το παιδί της πιάτσας, τον αστυνομικό του δρόμου στην Καμπέρα που τα κατάφερε.
«Έχω δουλέψει στους δρόμους της Καμπέρας, χρειάστηκε να επεμβαίνω σε καβγάδες, να βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή εξαιρετικά κρίσιμων περιστατικών. Και κάθε μέρα τα συλλογίζομαι και προσπαθώ να γίνω καλύτερος ηγέτης».
Ίσως είναι αυτή η περισυλλογή, και αυτή η ισορροπία που επιδιώκει στη ζωή του, που τον κρατούν προσγειωμένο και τον καθιστούν κατάλληλο να αναλάβει τη διαχείριση κρίσεων, λόγω της ηρεμίας που εκπέμπει.
Πιστεύει ότι γι’ αυτό το χαρακτηριστικό του τον έστειλαν ως επιχειρησιακό διοικητή στους σεισμούς που τάραξαν το Christchurch.
«Πολύ λίγοι άνθρωποι μ’ έχουν δει να χάνω την ψυχραιμία μου. Όμως το να διατηρείς την ψυχραιμία σου είναι και θέμα αυτοπειθαρχίας», τονίζει ο Ελληνοαυστραλός ντετέκτιβ.
Έχει εργαστεί σε όλη την Αυστραλία, στο Σίδνεϊ, την Αδελαΐδα, το Ντάργουιν και το Περθ, καθώς και σε πολλά μέρη του κόσμου.
«Έχω εργαστεί σε μια Βασιλική Επιτροπή για τη διαφθορά των συνδικάτων όπως και σε μια σημαντική έρευνα για τη διαφθορά στην Αστυνομία της Δυτικής Αυστραλίας».
Στα πρώτα του χρόνια υπηρέτησε με τα Ηνωμένα Έθνη στη Μοζαμβίκη και στη συνέχεια στο Ανατολικό Τιμόρ, εμπειρίες που τον έκαναν πιο ανθεκτικό και του άνοιξαν τα μάτια στα παγκόσμια ζητήματα.
«Η αστυνόμευση είναι ένα επάγγελμα που προσφέρει. Είναι ένα λειτούργημα που αξίζει και σου δίνει μεγάλη ικανοποίηση» συνεχίζει ο Mick Calatzis.
«Θα δεις τις καλύτερες πλευρές του ανθρώπου. Θα δεις όμως και τις χειρότερες. Το κλειδί είναι να διατηρείς την ισορροπία σου, να τα συλλογίζεσαι και να αναγνωρίζεις ότι είναι προνόμιο το να είσαι αστυνομικός».
«Εάν δεν έχεις γίνει αστυνομικός για την εξουσία, τότε είσαι εκεί για να υπηρετήσεις την κοινωνία. Εάν βλέπεις τον εαυτό σου ως καλύτερο από οποιονδήποτε άλλο, πρέπει να το ξανασκεφτείς».
«Είσαι ένας από τους λίγους, που μέσα σε μια κρίση, οι άνθρωποι θα υποδεχθούν μέσα στα σπίτια τους. Θα σου πουν τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες. Θα σε εμπιστευθούν. Και θα περιμένουν να βάλεις τάξη στο χάος της ζωής τους, χωρίς να τους κρίνεις, και να τους παρέχεις ασφάλεια».
Μας λέει πόσο έκπληκτος ήταν όταν επικοινώνησε μαζί του η Εκκλησία για να τον τιμήσει με τον Σταυρό του Αγίου Ανδρέα.
«Όταν μου απονεμήθηκε το βραβείο, ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι εκτός από τη διακεκριμένη αστυνομική μου υπηρεσία, ήμουν γνωστός για την εργασιακή μου ηθική και για τις υπηρεσίες μου στην αυστραλιανή κοινωνία».
Η συμμετοχή του στο «The Phoenix Rising», ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που δημιουργήθηκε για την ανέγερση δωρεάν καταφυγίων για άστεγους βετεράνους και κακοποιημένα, παραμελημένα, και άστεγα παιδιά με τάσεις αυτοκτονίας, είναι ένα παράδειγμα της εμπλοκής του στα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι και η ετήσια δέσμευσή του να συγκεντρώνει χρήματα για την έρευνα στον καρκίνο που χτυπά τους άνδρες.
«Αυτό που πάντα ξεχώριζε στον Mick ήταν η πίστη του και η δυνατή σύνδεσή του με την ελληνική εκκλησία και την ελληνική κοινότητα» προσθέτει ο συνάδελφός του Daryl Neate.
«Όπου κι αν ήταν τοποθετημένος, ακόμη και στο εξωτερικό, πάντα αναζητούσε μια εκκλησία στην ελληνική κοινότητα. Πιστεύω ότι η πίστη του, η σύνδεσή του με την ελληνική εκκλησία, είναι το μόνο πράγμα που σε καλές και κακές στιγμές, του δίνει παρηγοριά, δύναμη και υπερηφάνεια».