“Δεν σεβάστηκαν ούτε την ιερότητα της ημέρας ούτε τον ιερό χώρο που μας παραχωρούν ως προνόμιο”

ΚΑΛΑ, το θράσος κάποιων ανθρώπων δεν έχει όρια! Μιλάω για τους «Ελληναράδες» (ναι, εκείνους τους Χρυσαυγίτες) που αμαύρωσαν τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου το 2019.

ΘΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ότι σε εκείνη την παρέλαση, που ήταν αφιερωμένη στην 100ή επέτειο της Ποντιακής Γενοκτονίας, παρέλασαν συνολικά 79 τμήματα, τα οποία αποτελούνταν από μαθητές και μαθήτριες σχολείων και κολλεγίων της ομογένειας, εκπροσώπους ομογενειακών οργανώσεων, τμήματα με τροφίμους και στελέχη οργανισμών φροντίδας και πρόνοιας ηλικιωμένων.

ΟΙ ΤΑΡΑΞΙΕΣ, τότε, δεν σεβάστηκαν τίποτα. Μάταια τους καλούσαν όλοι να σεβαστούν τον χώρο του Μνημείου. Στην παρέλαση είχε παραυρεθεί ο τότε αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Βαρεμένος, που έγινε δέκτης απαράδεκτων αποδοκιμασιών ομογενών για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ξεκίνησαν γιουχαΐσματα αμέσως μόλις ανακοινώθηκε το όνομα του κ. Βαρεμένου στην εκδήλωση, με πολίτες να φωνάζουν «Ελλάς, Ελλάς, Μακεδονία» και άλλους να τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή». Δεν περιορίστηκαν στα γιουχαϊσματα αλλά πέταξαν και μπουκάλια.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ έκανε τον γύρο του κόσμου. Στην Ελλάδα κάποια μέσα ενημέρωσης πανηγύριζαν με τίτλους «Σείστηκε η Γη στη Μελβούρνη με το “Ελλάς-Ελλάς-Μακεδονία”» και με το «άγριο κράξιμο του Βαρεμένου».

ΣΤΟΥΣ υπεύθυνους του Μνημείου δεν άρεσαν τα έκτροπα. Εξάλλου, είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα. Οπότε, κανείς δεν ξαφνιάστηκε που είπαν «Όχι» στην παρέλαση.

ΚΑΙ ποιοι είναι αυτοί που διαμαρτύρονται τώρα; Κυρίως, αυτοί που τα προκάλεσαν τότε! Ζητούν, δηλαδή, και τα ρέστα.

ΜΟΥ έλεγε ένας Αυστραλός: «Για μας το Μνημείο είναι ιερός χώρος. Φανταστείτε κάθε φορά που ακούγεται το όνομα Ιούδας σε μια εκκλησία να ξεσπούν σε αποδοκιμασίες οι εκκλησιαζόμενοι;».

ΚΑΙ ΓΙΑ να θυμηθούμε τα γεγονότα εκείνων των ημερών που έφεραν τη σημερινή απαγόρευση, αντιγράφω από τον «Νέο Κόσμο»:

«Συνεχίζονται οι “μετασεισμικές” δονήσεις στην παροικία μας για τα όσα προηγήθηκαν, όσα έγιναν και όσα ακολούθησαν την παρέλαση για την εθνική μας επέτειο στη Μελβούρνη.

Μερικές βασικές διαπιστώσεις:

* Υπάρχει, όμως, πρόβλημα και στην ίδια την Επιτροπή που έχει διασπαστεί, γιατί, όπως κατήγγειλαν στον «Νέο Κόσμο» μέλη της, ο κ. Τσουρδαλάκης τα αγνόησε και έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Νίκο Βούτση, με την οποία ανακαλούσε την πρόσκληση για να έρθει εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην παρέλαση.

Η “ανάκληση” (που αγνοήθηκε) έγινε λίγες ώρες πριν ο κ. Βαρεμένος αναχωρήσει από την Ελλάδα.

* Μέλη της Επιτροπής είπαν στον “Νέο Κόσμο” ότι και ο πρόεδρος της Βουλής, κ. Βούτσης, ενδέχεται να έκανε κομματικά παιχνίδια “γιατί, αντί να στείλει εκπροσώπους και από την αντιπολίτευση, έστειλε μόνο από την παράταξή του και αυτό εξελίχθηκε σε μπούμερανγκ”.

* Αίσθηση προκαλεί και η στάση της Αρχιεπισκοπής. Στην Αδελαΐδα ο υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Κουίκ, παρέστη στην εκδήλωση που έγινε από το Προξενείο και την Αρχιεπισκοπή (αργότερα πήγε στην Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας). Στο Σίδνεϊ, επίσης, έγινε δεκτός από την Αρχιεπισκοπή.

Στη Μελβούρνη οι Επίσκοποι και οι ιερείς δεν είχαν καμιά επαφή με τον κ. Κουίκ και τον κ. Βαρεμένο.

* Η Παμμακεδονική καταδικάζει τα επεισόδια βίας, αλλά την ίδια στιγμή άτομα που συνεργάζονται με την οργάνωση («Ενωμένοι Έλληνες») λένε δημόσια (στο Facebook) ότι στελέχη της Παμμακεδονικής τους τηλεφωνούσαν και τους κινητοποιούσαν για να κάνουν τις διαμαρτυρίες τους!

* Κάποιες οργανώσεις αρνήθηκαν να δεχθούν τον κ. Βαρεμένο.

* Η συνέντευξη του κ. Κουίκ αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι θα δινόταν στο Ελληνικό Μουσείο. Τελικά δόθηκε στο Ελληνικό Προξενείο γιατί «το Ελληνικό Μουσείο δεν ήταν διαθέσιμο».

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ Τσουρδαλάκης μας είχε πει τότε:

«Καταδικάζω, απερίφραστα τα έκτροπα που έλαβαν χώρα, με υπευθυνότητα ελαχίστων, στο Μνημείο των Πεσόντων κατά τη διάρκεια της επίσημης τελετής για την 25η Μαρτίου.

Οι συμμετέχοντες στις αποδοκιμασίες δεν σεβάστηκαν ούτε την ιερότητα της ημέρας ούτε τον ιερό χώρο που μας παραχωρούν ως προνόμιο και όχι ως δικαίωμα οι αυστραλιανές Αρχές. Η απρεπής συμπεριφορά τους θέτει σε κίνδυνο την άδεια χρήσης του χώρου που μας παρέχουν οι Κηδεμόνες του Μνημείου.

Ιδιαίτερη οργή προκάλεσε η ασέβεια προς τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και ιδιαιτέρως οι αδικαιολόγητες ιαχές την ώρα της διεξαγωγής της επιμνημόσυνης δέησης από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Ιάκωβο.

Καταδικάζω, επίσης, τη στάση του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Δημήτρη Μιχαλόπουλου, για την απαξιωτική του συμπεριφορά απέναντι στα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής, πριν και κατά τη διάρκεια της τελετής, ο οποίος μου ζήτησε εγγράφως “όπως συμμορφωθώ… και οι όποιες δικαιολογίες δεν μπορούν να γίνουν δεκτές”».

ΤΟ ΘΕΜΑ θα έχει συνέχεια. Λόγω των εξελίξεων κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να «ξεκαθαρίσουν» τους λογαριασμούς τους.

Τ.Τ.

ΑΡΩΜΑ κατάντησε η βενζίνη. Μέχρι $2.25 και πού είσαι ακόμα. Ίσως στη γειτονιά σας να το βρείτε κατά τι φθηνότερο. Σε ποιον να διαμαρτυρηθούμε; Περάσαμε, ήδη, λόγω πανδημίας μια 2 ½ ετών κλεισούρα. Δεν πάει άλλο. Προχωράμε κι όσο αντέξει το πουγκί.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, οι άρχοντες μιλούν για κύμα ακρίβειας, ότι είναι ένα γενικό φαινόμενο που μαστίζει τον πλανήτη και άλλα πολλά. Καλέ, αυτή η ακρίβεια δεν είναι κύμα. Τσουνάμι έγινε, έτοιμο να μας πλακώσει.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ακούστηκε ο γείτονάς μου κ. Κοσμάς. Η πιθανότητα οι 65 ετών και άνω και οι έχοντες χρόνια νοσήματα, να κάνουν μία ακόμη «ενισχυτική» δόση, το γνωστό μας πλέον booster κατά της COVID-19, τον ταρακούνησε.

Μου μετέφερε, μάλιστα, το ότι και στο Κλαμπ που πήγε την Τετάρτη, επικρατούσε ανησυχία. Για να είμαι ειλικρινής, στην μίνι τηλεφωνική μου έρευνα, ήταν όλοι αρνητικοί. Η πλειοψηφία συμφωνεί σ’ ένα μόνο εμβόλιο κι αυτό μια φορά το χρόνο.

ΙΔΟΥ και η δεύτερη ερώτηση: Γιατί ακόμα «ένα», τη στιγμή που ο πρωθυπουργός μας λέει, ότι ο κορονοϊός είναι σαν να έχουμε γρίπη; Έλα μου ντε. Εδώ που τα λέμε δεν έχει άδικο.

ΕΠΙ του ιδίου θέματος. Το πρόγραμμα για τα δέκα δωρεάν rapid antigen tests στους κατόχους των concession cards, θα παραταθεί έως το τέλος του Ιούλη. Κάτι είναι και αυτό. Επίσης, στα πρόθυρα του χειμώνα, κρατικές Υπηρεσίες θυμίζουν ότι η γρίπη καραδοκεί. Ας μη ξεχάσουμε, λοιπόν, το εμβόλιο.

ΤΡΟΜΑΖΕΙ ο αριθμός. Πάνω από 18 εκατομμύρια θέρισε παγκοσμίως στο πέρασμά του ο COVID-19. Και αυτό μόνο από τις αρχές του 2020 έως το τέλος του 2021. Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά, ότι ο αριθμός ενδέχεται να είναι μεγαλύτερος.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, είστε πιστεύω ενήμεροι για την εμφάνιση και στην Πολιτεία μας, κρουσμάτων εγκεφαλίτιδας, η οποία προκαλείται από τον ιό που μεταδίδεται στον άνθρωπο από το τσίμπημα κουνουπιών.

Ως γνωστόν, τα κουνούπια αρέσκονται και πολλαπλασιάζονται σε λιμνάζοντα νερά, πρόχειρες λιμνούλες κλπ. Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Οπότε προσοχή.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το αιματοκύλισμα στην Ουκρανία συνεχίζεται. Οι βομβαρδισμοί, ιδιαίτερα σε κατοικήσιμες περιοχές, κολάσιμοι. Και ας έχουν αρχίσει εκεχειρίες, συνομιλίες, κυρώσεις κλπ. Ήδη η οικονομική κρίση μπήκε και στα σπίτια μας.

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ότι η πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, έβαλε ένα λιθαράκι για καλύτερες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;

Αν και οι τόνοι αμφοτέρων ήταν ηπιότεροι εν συγκρίσει με τη ρητορική του σουλτάνου που υιοθετεί η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Άλλωστε, υπό την σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, λογικό ήταν να χαμηλώσουν τους τόνους για τα ελληνοτουρκικά και να συζητήσουν θέματα οικονομίας, που μαστίζουν και τις δυο χώρες.

Πάντως, από τις εικόνες και τα ρεπορτάζ ανέβλυζε ένας αέρας αισιοδοξίας. Τώρα προσωρινός είναι, μακροπρόθεσμος είναι, θα δείξει…

ΑΠΟΡΙΕΣ δημιούργησε συν τοις άλλοις στους κόλπους της παροικίας, η ύπαρξη πόλεων με ελληνικά ονόματα. Ωστόσο, μια ματιά στη Μυθολογία και την Ιστορία, βλέπουμε ότι η ουκρανική γη, αποτέλεσε για χιλιετίες αποικίες των Ελλήνων. Εκεί μετέδωσαν την Ορθοδοξία και το βυζαντινό πολιτισμό και ασχολήθηκαν με το εμπόριο.

ΑΠΟ τότε προέκυψαν (άρθρο των Χ. Δαμιανάκου και Ε. Κωνσταντακάτου, «Ν.Κ.», 12/3/2022) και τα ελληνικά τοπωνύμια. Η Μαριούπολη, η Σεβαστούπολη, η Συμφερούπολη, η Μελιτόπολη, η Οδησσός και άλλες, που κουβαλούν μια μακρόχρονη ελληνική ιστορία, γεμάτη ελληνικό φως από το μακρινό παρελθόν.

Ας μη ξεχνάμε ότι στην Οδησσό, ιδρύθηκε και οργανώθηκε η Φιλική Εταιρεία, στη χερσόνησο κοντά στην Σεβαστούπολη, ο επισκέπτης θα δει αρχαίους ναούς και θέατρα, ενώ τα Μουσεία είναι γεμάτα με άπειρα ελληνικά εκθέματα.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ, γράφουν οι Χ. Δ. και Ε. Κ.: «Γνωρίζοντας τα σημάδια της ιστορίας των Ελλήνων στα χωριά της Κριμαίας και της Μαριούπολης, τα μνημεία, τους ανθρώπους που είναι πολύ πιο Έλληνες από εμάς στη μητροπολιτική Ελλάδα, αποκομίσαμε την αίσθηση ότι το ελληνικό στοιχείο στην Ουκρανία και τη Ρωσία είναι ισχυρό, γιατί έχει ρίζες από το ελληνικό πνεύμα και το μάρμαρο και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει εκεί, για να εκπροσωπεί άξια τον ελληνισμό».

ΠΩ – ΠΩ! Τι μεταμφιέσεις, τι χοροί, τι χρώματα, ήταν αυτά που μάς πρόσφεραν οι μικροί καλοί μας φίλοι από τα παροικιακά μας Σχολεία μέσα από της σελίδες των εκδόσεων της περασμένης εβδομάδας με αφορμή τη γιορτή της Αποκριάς. Ντύθηκαν μασκαράδες, χόρεψαν το γαϊτανάκι, έκαναν τις ανάλογες ζωγραφιές και με πολύ κέφι, πόζαραν στο φωτογραφικό φακό των δασκάλων τους. Έτσι για το έθιμο και για ενθύμιο.

ΑΝΤΕ και του χρόνου παιδιά. Χωρίς τις σκοτούρες του κορονοϊού, που λίγο έως πολύ, βασάνισε κι εσάς και τις οικογένειές σας και δυσκόλεψε το έργο των δασκάλων σας. Τα καλύτερα λοιπόν και με υγεία.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Κ.Γ.

ΤΡΟΜΕΡΟ… Βλέπω ότι για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τείνουμε να καταντήσουμε σαν εκείνους τους επιχειρηματίες, οι οποίοι αρκούνται σ’ εκείνο το ξερό και κυνικό business as usual… Και πώς να μην είναι έτσι, αφού, όποιος ασχολείται με την πολιτική, την πολιτική ιστορία, την οικονομία και τα συναφή, θα έχει σίγουρα κατανοήσει ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα.

ΔΗΛΑΔΗ, όπου δεν «πιάνει» η πολιτική δημαγωγία -συγγνώμη, ρητορεία ήθελα να πω- εφαρμόζεται η άλλη πολιτική με τους βομβαρδισμούς, τις εισβολές, τις στρατιωτικές επελάσεις, τη δημιουργία καταφυγίων, χαρακωμάτων, προσφυγικών ορδών, θρήνου, κλαυθμού και οδυρμού…

ΝΟΜΙΖΑΜΕ, λοιπόν, ότι κάτι μεγαλοσχήμονες και φαντασμένοι ηγέτες, με πλουμιστές στολές, θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι πολιτικές και οι αυτοκρατορίες του παρελθόντος είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά δυστυχώς διεψεύσθημεν οικτρώς…

ΕΧΕΙΣ κι αυτόν το μεγαλο-Ρώσο δεσμοφύλακα, ρε παιδί μου, που, παρά την ηλικία του, κάνει σαν μικρό παιδάκι, που του πήραν το γλυκάκι απ’ τα χέρια… Σαν ένα μικρό κακομαθημένο, μυξιάρικο και γκρινιάρικο που δεν εννοεί να μάθει από τρόπους…

ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ένα παλιό τραγουδάκι του Σαββόπουλου (πριν ανακρούσει πρύμναν και αυτός…) που έλεγε «… τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια, /τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά, /βρυκολάκιασαν και βγήκαν στα σοκάκια, / έλα μέσα και μίλα πιο σιγά …»

Δ.Τ.