ΚΑΚΙΕΣ, ψέματα ή αλήθειες…;

Η “επίσημη αγαπημένη” εθνική μας ομάδα, ξεκίνησε με το δεξί την προσπάθειά της για να ανέβει κατηγορία, στο Ευρωπαϊκό Nations League και όπως αναμένονταν, η κριτική και τα σχόλια, μετά τις εκτός έδρας νίκες επί της Βόρειας Ιρλανδίας και του Κοσόβου, με 0-1, ήταν αισιόδοξα, με αιχμές κατά του πρώην τεχνικού της εθνικής μας, Τζον Βαν’τ Σιπ.

– “Αν ο Πογέτ ήταν στον πάγκο, πριν καιρό, ίσως τώρα να ετοιμαζόμασταν για τον Μουντιάλ του Κατάρ”, ήταν το σχόλιο που κυριάρχησε στα σόσιαλ μίντια.

– Κάποιοι άλλοι -προπονητές του καναπέ και της κερκίδας- έκριναν ότι “οι αντίπαλοί μας, ήταν κατώτερου επιπέδου και τα αποτελέσμστά αναμενόμενα”

ΤΟ ποδόσφαιρο, είναι το πιο όμορφο και συναρπαστικό σπορ του πλανήτη, για πολλούς και διάφορους λόγους. ‘Ενας από αυτούς είναι ότι ΟΛΟΙ έχουν άποψη. Και όταν λέω ΟΛΟΙ, είμαι σίγουρος ότι δεν κάνω λάθος.

Ας “παίξω” λοιπόν κι εγώ τον δικό μου ρόλο, σαν… “τεχνικός του γραφείου” και όχι του καναπέ ή της κερκίδας.

ΝΑΙ, η εθνική μας έδειξε στα δύο παιχνίδια με Β.Ιρλανδία και Κόσοβο, διαφορετικό πρόσωπο.

Πρόσωπο σαφέστατα καλύτερο από εκείνο της εποχής του Ολλανδού τεχνικού.

– Καλύτερη και πιο δεμένη άμυνα, ιδιαίτερα στο κεντρικό της δίδυμο.

– Διαφορετικός και ιδιαίτερα εντυπωσιακός ρόλος, του Κώστα Τσιμίκα, με περισσότερο χώρο και χρόνο, κέντρο-επιθετικά.

– Καθιέρωση του Δημήτρη Σιώπη, σε ρόλο αμυντικού μέσου. Ακούραστος ο 28χρονος χαφ, “αλωνίζει” στην κυριολεξία το γήπεδο και δεν ειναι λίγες οι φορές, που δημιουργεί και επιθετικά!

– “Αποκάλυψη” και ο Λημνιός, στο δεξί άκρο της εθνικής μας. Με διαφορετικό και πιο….

σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν ο ρόλο, από εκείνον του Ολλανδού τεχνικού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; ΝΑΙ, η “επίσημη αγαπημένη” που είδαμε στα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια του Γκουστάβου Πογέτ, είναι καλύτερη από αυτήν που απέτυχε να προκριθεί στο Μουντιάλ του Κατάρ. Ίσως να είναι οι ίδιοι παίκτες, διαφέρουν όμως, σε πολλά πράγματα οι “δύο” εθνικές μας….

– Το κλίμα, η ψυχολογία, το σύστημα, είναι στοιχεία που μπορούν να φέρουν την αλλαγή από το μέτριο στο καλό και στο καλύτερο!

Και μια….”διευκρίνηση”. Βόρεια Ιρλανδία και Κόσοβο, δεν είναι κ α τ ώ τ ε ρ ε σ εθνικές, από την δική μας. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται η αξία και των τριών. Τουλάχιστον στα τελευταία χρόνια.

Έτσι, για να μην υποβαθμίζεται η επιτυχία των διεθνών μας, αλλά και του Πογέτ, στα δυο μέχρι τώρα παιχνίδια υψίστης σημασίας και για το ευρωπαϊκό μας μέλλον, αλλά και το image της εθνικής, που κάποτε, σαν “τρελό φορτηγό” παρέσυρε τους πάντες, υποχρεώνοντας τον Λιζαραζού, να…..ψάχνει την μπάλα απέναντι στον Τεό Ζαγοράκη και τον Κριστιάνο Ρονάλντο να ξεσπά σε κλάμματά, γιατί κάτι “άγνωστα παλιόπαιδα” σήκωσαν το τ ι μ η μ έ ν ο μέσα στη Λισαβόνα.

(Και μιλώντας για την σημερινή Εθνική του Ουρουγουανού, μην ξεχνάτε πόσους βαθμούς “έκλεψε” από την “προηγούμενη” εθνική του Ολλανδού, το Κόσοβο)–

ΚΑΙ τώρα τι θα κάνουμε χωρίς το A-League;

Να…..”υπολογίσω” ότι αρχίζετε να συνερχεστε από την ιδέα πως μετά από, πάροδο μηνών, θα ξαναδούμε τις σούπερ ομάδες, τους σούπερ παίκτες και τους σούπερ προπονητές, να σχεδιάζουν και να αυτοσχεδιάζουν συστήματα και τακτικές….

-Στην Western United είπαμε συγχαρητήρια για την κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας.

Το αν άξιζε ή όχι, θα το “αποφασίσουν” οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Εγώ, για να βοηθήσω και τους… ιστορικούς, απλά θα αναφέρω ότι η W.U. σήκωσε το έπαθλο της πρωταθλήτριας με ένα εντυπωσιακό “φίνις”, έχοντας αντίπαλο μια ΣΙΤΥ, που από καιρό έδειχνε να…..”ξεφουσκώνει”, αλλά να προκρίνεται από τύχη, στον τελικό. Έχοντας κερδίσει στον ημιτελικό την καλύτερη ομάδα του φετινού πρωταθλήματος, Βίκτορι.

ΠΑΝΤΑ πίστευα και πιστεύω, ότι στο χώρο του εθνικού μας Λιγκ, ειδήσεις και σχόλια του στυλ…:

– “Ο Αλοίσι να αναλάβει την Εθνική ομάδα” προκαλούν μειδιάματα… Σε μένα τουλάχιστον.

Προσωπικά ωστόσο, δεν έχω αντίρρηση, γιατί στην χώρα που λατρεύεται το λάθος football, όλα είναι πιθανά….. Και αν γίνει αυτό επειδή κέρδισε το πρωτάθλημα, ο Αλοίσι λογικά θα πρέπει να διαδεχτεί τον Πάτρικ Κισνόρμπο, ο οποίος θα είχε πάρει την θέση του Στιβ Κόρικα και πάει λέγοντας…

ΜΗΠΩΣ να σοβαρευτούμε; Ο Τζον Αλοίσι υπήρξε καλός ποδοσφαιριστής, με καλή παρουσία και στην Ευρώπη. Προπονητικά και πριν αναλάβει την ΣΙΤΥ, είχε ρόλους, που δεν απέφεραν τίτλους και θαυμασμό…… Έτσι, το ερώτημα που προκύπτει είναι το “ποιός οδήγησε την W.U. στην κατάκτηση του τίτλου;”.

Η “μερίδα του λέοντος” στην μεγάλη επιτυχία, με μια γρήγορη σκέψη, πάει στον Αλοίσι…..

Αν όμως θέλετε την δική μου γνώμη, το μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας, θα το έδινα στον Hayden Fox, βοηθό, μαζί με τον Γιάννη Αναστασιάδη, του Αλοίσι. Ο Fox ήταν αυτός που συμβούλευε τον

Head Coach, αυτός ήταν που έδινε εντολές στους παίκτες στη διάρκεια των αγώνων. Αυτός…..

ΟΧΙ, δεν έχω πρόβλημα με τον Τζον Αλοίσι. Τον εκτιμώ για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο της Αυστραλίας και χειροκρότησα την ομάδα του για την κατάκτηση του τίτλου….

Αν κάτι θαυμάζω ιδιαίτερα σ’ αυτόν είναι η “ευγενής” εμφάνισή του! Η ηρεμία που εμπνέει, το φιλικό του χαμόγελο και γενικά το όλο του παρουσιαστικό.

Στοιχεία που βοήθησαν τα μέγιστα στο να υπάρχει στα αποδυτήρια ένα ήρεμο, πολιτισμένο κλίμα, για να αναλάβουν στη συνέχεια αυτοί που ξέρουν καλύτερα από συστήματα και γνωρίζουν καλά πως να καθοδηγούν τους παίκτες στη διάρκεια του αγώνα.

Αυτοί που με τον Αλοίσι σε έναν ιδιαίτερο, αλλά όχι καθοριστικό ρόλο, οδήγησαν την W.U. στην κατάκτηση του τίτλου!

ΑΥΤΑ και κλείνοντας και επίσημα την ποδοσφαιρική χρονιά, σε επίπεδο Εθνικού Λιγκ, να και τα βραβεία μου:

– Κορυφαία ομάδα: Βίκτορι.

– Καλύτερος προπονητής: Τόνι Πόποβιτς.

– Απογοητεύσεις: Σίδνεϊ Φ.Κ. και Σίδνεϊ Γουόντερερς.

– Τοπ σκόρερ: Τζέιμι Μακλάρεν.

– Κορυφαίος επιθετικός: Αλεξάντερ Πρίγιοβιτς.

STAY SAFE