Μεταξύ του 1922 και 1924, πάνω από ένα εκατομμύριο Χριστιανοί απο την Οθωμανική Αυτοκρατορία εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα ενώ, παράλληλα, πεντακόσιες χιλιάδες Μουσουλμάνοι μετοίκισαν στο νεο-συστατο Τουρκικό κράτος το οποίο ήταν αποτέλεσμα του Ελληνο-Τουρκικού πόλεμο την περίοδο αυτή (1919-1922) καθώς και της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών που ακολούθησε.
Κάτω απο πιεστικές συνθήκες οι οποίες δημιουργήθηκαν κατά το τέλος του πολέμου το 1922, η Ελλάδα και η Τουρκία υπέγραψαν στην Λωζάνη (Ιανουάριος 1923) διμερή συμφωνία έτσι ώστε να λυθεί οριστικά το πρόβλημα που υπήρχε με την μειονότητα των πληθυσμών στις εκάστοτε περιοχές, με κοινό στόχο και των δύο χωρών την εξασφάλιση της σταθερότητας και εσωτερικής ασφάλειας των κρατών.
Απο το 1924 και μετά, μία νέα συνθήκη δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, ο σχηματισμός νέων πληθυσμών αναγκάστηκε να ενσωματωθεί και να αφομοιωθεί ξεπερνώντας τις γλωσσικές αλλά και τις πολιτισμικές διαφορές.
Αυτή η επιρροή στόχευε στο να φέρει μια ξεκάθαρη ανακούφιση στο θέμα της μετακίνησης των πληθυσμών μέσα στο νέο κράτος το οποίο δημιουργήθηκε στις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ου αιώνα και τις πολυσχιδούς πραγματικότητας που δημιουργήθηκε με την νέα συμφωνία.
Το σεμινάριο που θα γίνει στην Κοινότητα θα εστιαστεί στις στρατηγικές της κοινωνικής ένταξης και πιο συγκεκριμένα στην αφομοίωση των πληθυσμών στην πόλη αλλά και στην επαρχία, τους πολλαπλούς τρόπους τους οποίους η αναχώρηση του Μουσουλμανικού πληθυσμού από την Ελλάδα, δημιουργώντας χώρο έτσι ώστε να ακολουθήσει η εξέχουσας σημασίας δημιουργία ενός νέου Ελληνικού δημογραφικού χάρτη.
Το σεμινάριο θα γίνει την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου, 7pm
ONLINE PLATFORMS: Zoom, Facebook, Twitter
Το σεμινάριο θα είναι το τελευταίο για το 2022
*Το σεμινάριο θα διεξαχθεί στα αγγλικά
Ομιλήτρια θα είναι η Ελένη Κυραμαργιού, ιστορικός και εντεταλμένη ερευνήτρια του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Είναι επιστημονική υπεύθυνη του έργου «100 memories: Ολοκληρωμένη δράση φυσικής και ψηφιακής τεκμηρίωσης και προβολής της μικρασιατικής προσφυγικής μνήμης» (χρηματοδότηση «Ερευνώ – Δημιουργώ – Καινοτομώ»).
Σπούδασε στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Τον Οκτώβριο του 2015 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου με θέμα την οικιστική και κοινωνική συγκρότηση του συνοικισμού της Δραπετσώνας από το 1922 έως το 1967. Έχει εργαστεί σε ερευνητικά έργα του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας. Η κοινωνική και πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας βρίσκεται στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων της. Το νήμα αυτό διαπλέκεται με τη σταθερή εστίαση στους οικισμένους χώρους, τους προσφυγικούς πληθυσμούς και τους ποικίλους μετασχηματισμούς τους.