Με μεγάλη συγκίνηση αποχαιρετώ από την μακρυνή Αυστραλία, τον καλό, παλιό φίλο και συνεργάτη Νίκο Ξανθόπουλο.

Με τon Νίκο Ξανθόπουλο γνωρίστηκα το 1965 στα γραφεία της εταιρείας Κλακ Φίλμς όταν αγοράσαμε την πρώτη του ταινία «Αγάπησα και Πόνεσα». Η ταινία όταν προβλήθηκε στην Ελλάδα την περίοδο 1963-64 ήρθε 39η από τις 92 ταινίες , με πρώτη ταινία ” Κάτι να Καίει” που έκοψε 660.791 εισιτήρια.

Ο παραγωγός και σκηνοθέτης Απόστολος Τεγόπουλος, με διαβεβαίωνε ότι η ταινία θα είχε επιτυχία στην Αυστραλία λόγω που σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος ξεπερνούσε σε εισιτηρία ακόμα και τις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Αν και είχαμε ενδιασμούς, την προγραμματίσαμε και την προβάλαμε σαν ενακτήρια ταινία στον νέο μας (τότε) κινηματογράφο Empire Theatre, στο Sydney Rd Brunswick στις 4 Φεβρουαρίου 1964 και είχε τεράστια επιτυχία.Η ταινία ήταν από τις πρώτες επιτυχημένες ταινίες της χρονιάς εκείνης.

O Παναγιώτης Γιαννούδς, o Νίκος Ξανθόπουλος και ο παραγωγός και σκηνοθέτης Απόστολος Τεγόπουλος (16.2.2006)

Με την προβολή της δεύτερης τανίας “Με Πόνο και με Δάκρυα” ο Νίκος Ξανθόπουλος με την Μάρθα Βούρτση είχαν καθιερωθεί σαν οι πιό εμπορικοί ηθοποιοί της περιόδου εκείνης. Η πιό επιτυχημένη εμπορική ταινία ήταν «Η Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου» που είναι η 10η πιό εμπορική απο τις 1244 ταινίες που φέραμε στην Αυστραλία. Όλες οι ταινίες του Νίκου Ξανθόπουλου είχαν προβληθεί περισσότερες από κάθε άλλου ηθοποιού, ιδιαίτερα στα διάφορα επαρχιακά χωριά.

Το 1967 είχαμε αποφασίσει σαν εταιρεία να φέρουμε τον Νίκο Ξανθόπουλο με την Μάρθα Βούρτση για σειρά θεατρικών παραστάσεων. Δυστυχώς η Μάρθα Βούρτση είχε θεατρικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα και έτσι αντι για θεατρικό συγκρόπτημα κάναμε μουσικό συγκρότημα με την Μαρινέλλα.

Αναχώρηση του θιάσου Σάββατο 21 Απριλίου 1967. Δυστυχώς το πρωί της μαύρης εκείνης μέρας, έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και η αναχώρηση αναβλήθηκε για δύο μέρες. Περάσαμε δύσκολες μέρες γιατί δεν γνωρίζαμε αν θα ερχόταν ο θίασος.

Ξανθόπουλος και Μαρινέλλα το 1967 στην Αυστραλία. Φώτο: Supplied

Ο Στάθης Ραυτόπουλος και εγώ βρισκόμαστε στην Πέρθη όπου θα άρχιζε τη περιοδέια του. Αναβάλαμε την πρώτη του εμφάνιση και αντί δυό παραστάσεων κάναμε μία μόνο επειδή δεν θέλαμε να ακυρώσουμε παραστάσεις στις άλλες πολιτείες.

Όλες οι παραστάσεις είχαν επιτυχία τόσο εμπορική όσο και καλλιτεχνική, όλοι οι καλιτέχνες έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό. Συνήθως οι θεατές απαιτούσαν να μάθουν νεότερα για την κατάσταση στην Ελλάδα το οποίο απέφευγαν να σχολιάσουν οι καλλιτεχνες

Όμως οι πιό αξέχαστες παραστάσεις ήταν πρώτα στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας όπου προγραμματίσαμε έκτακτη παράσταση μετα από έκκληση της συνεργάτισσα μας, αείμνηστης Βιέννας Σούλη. Στο κατάμεστο St James Theatre οι θεατές δεν άφηναν να τελειώσει η παράσταση που κράτησε για πάνω απο 3 ώρες.

Ο Παναγιώτης Γιαννούδης με τον Νίκο Ξανθόπουλο. Φώτο: Eurokinissi

Το ίδιο είχε συμβεί και στο Ντάργουϊν όπου η παράσταση καράτησεν σχεδόν 4 ώρες και η συγκίνηση των καλλιτεχνών και ιδιαίτερα του Νίκου Ξανθόπουλου και της Μαρινέλλας ήταν μεγάλη. Δεν ήθελαν να μην σταματήσουν λίγο πριν αποχαιρετήσουν την Αυστραλία.

Με τον Νίκο Ξανθόπουλο κρατή σαμε την φιλία μας μέχρι τέλους. ¨Οταν επισκεπτόμουν την Ελλάδα πάντοτε πίναμε τα ουζάκια μας στο ταβερνάκι της Εμμανουήλ Μπενάκη, με παλιούς φίλους και συνεργάτες.

Το εξώφυλλο της αυτοβιογραφίας του

Σε ένα απο τα τελευταία μου ταξίδια είχε φέρει στο ταβερνάκι και την “μάνα του” (στις ταινίες) Ελένη Ζαφειρίου την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα.

Ο θρύλος του Νίκου Ξανθόπουλου σαν το αγαπημένο “παιδί του λαού” θα ζει για πάντα στις καρδιές των φτωχών και κατατρεγμένων που με τους ρόλους αλλά και τα τραγούδια του απάληνε τον πόνο των και έδινε την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Αγαπητέ και αξέχαστε φίλε Νίκο, Αωνία σου η μνήμη.

Παναγιώτης Γιαννούδης, ΟΑΜ

Μελβούρνη

 

Ο Νίκος Ξανθόπουλος αφιερώνει το βιβλίο του στον καλό του φίλο Παναγιώτη Γιαννούδη