ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ το μέγεθος της τραγωδίας μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία και τη Συρία. Οι εικόνες που μεταδίδονται από τους τηλεοπτικούς δέκτες, δείχνουν ολόκληρες πόλεις θαμμένες κάτω από μάζες από συντρίμμια. Ο πόνος των σεισμόπληκτων σμίγει με την ελπίδα που όσο περνούν τα 24ωρα, ξεθωριάζει …
ΛΟΙΠΟΝ, πώς τα πάτε καλοί μας αναγνώστες με την ακρίβεια; Είναι αλήθεια ότι οι τιμές έχουν πάρει φωτιά. Πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ για ψωμί και γάλα και το κάτι τις και φεύγεις με το πορτοφόλι ελαφρότερο κατά ένα πενηντάρικο. Κοντά σε αυτά, ήλθε και η νέα αύξηση των επιτοκίων. Γολγοθάς γι’ αυτούς που εξοφλούν δάνεια. Οπότε πώς να προχωρήσει ένα ζευγάρι στην αγορά κατοικίας, ακόμα και όταν λένε οι κτηματομεσίτες ότι μειώθηκαν οι τιμές των ακινήτων, όταν δεν βγαίνει να πληρώνει τη μηνιαία δόση;
ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ήταν ο δεύτερος γύρος για τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Γιατί σύμφωνα με το Σύνταγμα για να ανακηρυχθεί κάποιος πρόεδρος, πρέπει να συγκεντρώσει το 50% συν 1 των ψήφων. Οπότε, ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης που συγκέντρωσε το 32,04% και ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης που συγκέντρωσε το 29,61%, ετοιμάζονται να αναμετρηθούν ξανά αύριο Κυριακή. Ας μην ξεχνάμε ότι όλη την εβδομάδα έγιναν τεράστιες προσπάθειες σύναψης συμμαχιών με τα μικρότερα κόμματα. Από ό,τι διαβάζω, χαμήλωσαν κάπως οι τόνοι και οι δυο επικρατέστεροι επικεντρώνονται στο προτεινόμενο πρόγραμμα διακυβέρνησής τους.
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ λοιπόν για να μάθουμε ποιος θα καθίσει στην επόμενη πενταετία στον προεδρικό θώκο.
ΛΕΤΕ το θέμα της «προσευχής» κατά την έναρξη των συνεδριάσεων σε Δήμους και άλλους φορείς που αναμοχλεύτηκε το 2021, να αρχίσει πάλι να μας απασχολεί; Λες και οι Δήμοι, έχουν λύσει όλα τα προβλήματα των δημοτών που τους έχουμε ψηφίσει και τους περισσεύει χρόνος για τέτοιες καμπάνιες. Στο κάτω-κάτω, θα πρότεινα, την ώρα της προσευχής το κάθε μέλος να προσευχηθεί στον δικό του θεό! Και εύκολο και δίκαιο.
ΧΑΛΑΣΕ αρκετά η κοινωνία. Συνέχεια έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιστατικά που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική. Αποτρόπαια εγκλήματα μαστιγώνουν καθημερινά τους πολίτες σε όλο τον κόσμο. Από την μανία κάποιου οπλισμένου να ορμάει σε ένα σχολείο και να πυροβολεί αθώα παιδιά και δασκάλους, μέχρι βιασμούς και κακοποιητικές συμπεριφορές έναντι των αδυνάτων. Το ένα κακό χείριστο του πρότερου
ΘΑ ΜΟΥ πείτε αυτά γίνονταν σε όλες τις εποχές. Απλά δεν δημοσιοποιούνταν. Συμφωνώ. Βλέπετε, με σύμμαχο την κοινωνική δικτύωση όλα έρχονται στο φως σε χρόνο μηδέν. Όμως θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το πόρισμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών («Ν.Κ.», 4/2/2023), που χαρακτηρίζει την ενδοοικογενειακή βία ως «ανησυχητικά διαδεδομένη στην Αυστραλία».
ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ αναφέρονται και δηλώσεις κοινωνικού λειτουργού, ο οποίος εντοπίζει κρούσματα και στην Ελληνική παροικία, με θύματα γυναίκες και ηλικιωμένους. Λυπηρό.
ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ του για την υπέρ κατανάλωση παυσίπονων των Αυστραλών δείχνει η TGA (Αρχή Θεραπευτικών Προϊόντων), με την εφαρμογή νέας τακτικής, τουλάχιστον σε προσωρινό στάδιο. Από δω και στο εξής θα πωλούνται σε μικρότερες συσκευασίες. Και τούτο γιατί είναι ανησυχητική η αύξηση του ποσοστού των συνταγών, καθώς επίσης και των νοσηλευόμενων και των θανάτων σε ετήσια βάση.
ΤΕΛΟΣ, σμίγω τη φωνή μου και υποστηρίζω την συνταγματική ένταξη των Πρώτων Εθνών, στο πολιτισμικό μωσαϊκό της χώρας. Τάσσομαι κατά των δηλώσεων του δημοτικού συμβούλου Cumberland (του Sydney), κ. Στηβ Χρήστου, και ελπίζω ότι ο Albanese θα κάνει πράξη τις δηλώσεις του και θα προκηρύξει στο Δημοψήφισμα.
ΤΩΡΑ πού βλέπει ο κ. Χρήστου το «χάσιμο χρόνου» και «την προσβολή στον αυστραλιανό λαό», δυσκολεύομαι να τα καταλάβω. Ο ίδιος, ναι μεν, γεννήθηκε εδώ, όπως και τα παιδιά μου, όμως οι γονείς του, όπως και εγώ, είχαμε έλθει χρόνια πριν ως μετανάστες από την Κύπρο.
ΓΙΑ ΤΟ ίδιο θέμα, σας προτείνω να διαβάσετε το άρθρο του Peter Prinea, σε μετάφραση Δημήτρη Τρωαδίτη («Ν.Κ.» 6/2/2023), με τίτλο: «Ας μην αρνηθούμε την Ημέρα της Αυστραλίας». Στέκομαι στην τελευταία παράγραφο: «Ας κρατήσουμε την 26η Ιανουαρίου ως ημέρα πένθους για όλα όσα έχασαν οι αυτόχθονες πληθυσμοί αλλά και μια μέρα που θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε πώς ξεκίνησε η σύγχρονη Αυστραλία». Μάς/σάς καλύπτει;
ΘΑ ΤΑ πούμε Θεού θέλοντος και … αρχισυντάκτη επιτρέποντος την επόμενη εβδομάδα.
ΠΟΛΛΕΣ ευχές για καλή υγεία.
Κ.Γ.
ΔΕΝ ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά το ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ψήφισε να αποκλείσει το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη από την επερχόμενη εκλογική διαδικασία, εμένα δεν μου αρέσει.
ΟΧΙ γιατί υποστηρίζω το κόμμα του Κασιδιάρη -αλίμονο άλλωστε- αλλά επειδή πιστεύω ότι με αυτό το μέτρο δεν θα καταφέρει τίποτε άλλο παρά να το ενδυναμώσει.
ΕΚΤΟΣ εάν έχει στόχο να απορροφήσει τα μέλη και τους δυνητικούς ψηφοφόρους του κόμματος αυτού στη Νέα Δημοκρατία, συσπειρώνοντας εκεί ολόκληρο σχεδόν το ακροδεξιό αφάν γκατέ του ελλαδικού πολιτικού φάσματος, κάνοντάς την πιο ακροδεξιά από ό,τι είναι αυτήν τη στιγμή.
ΑΥΤΟ το όψιμο ενδιαφέρον και η πρεμούρα του πρωθυπουργού και των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος για τη… Δημοκρατία, δεν μου αρέσει, κάτι μυρίζει και, ίσως, κάτι μαγειρεύεται. Διαισθάνονται άραγε κάτι, η ηγεσία και οι επιτελείς του κυβερνώντος κόμματος;
ΟΠΩΣ επίσης δεν μου αρέσει που ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται και αυτός για τη … Δημοκρατία … λες και δεν ήταν αυτό το κόμμα που συνεργάστηκε με ένα κομμάτι της ακροδεξιάς για να φτιάξουν κυβέρνηση, επικαλούμενο τις αντιμνημονιακές του ονειρώξεις.
ΜΙΑ κυβέρνηση-παρωδία που άφησε, δυστυχώς, το στίγμα της σε πάμπολλους τομείς. Μια κυβέρνηση-όνειδος για την όποια Αριστερά, που αφάνισε, στην κυριολεξία, τα λεγόμενα κοινωνικά κινήματα που η ίδια δημιούργησε ως αξιωματική αντιπολίτευση.
ΑΝ ΚΑΙ πλέον τέτοιου είδους όροι και ετικέτες δεν έχουν απολύτως τίποτα να πουν, είναι παρωχημένες έννοιες, οι φορείς των οποίων έχουν αποτύχει παντελώς…, κάτι που μόνο ξεχασμένοι και με παρωπίδες δεν θέλουν να δουν.
ΝΑ σημειώσουμε, βέβαια, ότι και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει αφάνταστα προβλήματα, μιας και, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των ελλαδικών Μέσων, 145 πολιτευτές του έχουν αποσύρει την όποια υποψηφιότητά τους. Μάλιστα, κάποια στελέχη του κόμματος καταφέρονται κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, κατηγορώντας τον για αποστασιοποίηση από τα ελλαδικά δρώμενα, όντας ακόμα ευρωβουλευτής. Ε, ρε γλέντια…
ΓΙΑ να πάμε και στα πιο… απτά νέα τώρα, είναι ανείπωτο το δράμα των λαών της Τουρκίας και της Συρίας, τουλάχιστον μεγάλων τμημάτων τους, από έναν από τους πιο καταστρεπτικούς σεισμούς εδώ και αιώνες.
ΟΜΩΣ το μεγαλύτερο δράμα κατά τη γνώμη μου που αντιμετωπίζει ο τουρκικός λαός είναι το ότι έχει πρόεδρο τον… Σουλτάνο, ο οποίος για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η πάση θυσία παραμονή του στην καρέκλα.
ΑΠΟ κοντά και όλο του το κυβερνητικό και άλλο επιτελείο. Όχι, δεν φταίνε οι Σουλτάνοι και οι κυβερνήσεις τους για τους σεισμούς, μιας και αυτοί είναι απρόβλεπτοι.
ΦΤΑΙΝΕ όμως τα μηδαμινά μέτρα που παίρνουν τη στιγμή που ξέρουν ότι η χώρα που ζουν είναι κατ’ εξοχήν σεισμογενής και με ανάλογη καταστρεπτική προϊστορία.
ΦΤΑΙΕΙ η παντοειδής αναλγησία από όπου και αν προέρχεται και όποιον σκοπό εξυπηρετεί. Και στην περίπτωση του Σουλτάνου εξυπηρετεί πολλούς.
ΕΒΛΕΠΑ και κάτι φωτογραφίες από κατεστραμμένα κτήρια στην Τουρκία, όπου είδα και κάποια κτήρια στις χτυπημένες από τον Εγκέλαδο περιοχές που είχαν μείνει σώα.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ όμως ότι μόνο οι λαϊκές κατοικίες είχαν γίνει ρημαδιό, ίσως γιατί ο χρόνος και ο τρόπος οικοδόμησής τους ήταν του άρπα-κόλλα. Ενώ τα μέγαρα των πλουσίων φίλων του κάθε Σουλτάνου μάλλον ήταν πολύ πιο… προσεγμένα.
ΩΣ ΕΚ τούτου, επιβάλλεται η παντελής, η με όποιο πρόσφορο τρόπο ενδείκνυται, υποστήριξη του δοκιμαζόμενου τουρκικού και συριακού λαού, και δεν θέλω να ακούσω ούτε ένα εθνικιστικό και κάτι άλλο παρόμοιο κιχ περί Τουρκαλάδων και άλλων φαιδρών.
Δ.Τ.