Η καταξιωμένη καλλιτέχνιδα του μουσικού στερεώματος στην Ελλάδα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, βρέθηκε στο Ελληνικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, στην οδό Lonsdale, το πρωί της Τετάρτης, μιλώντας για θέματα που αφορούν την ελληνική ομογένεια, ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκε εμπειρίες, σκέψεις και αναμνήσεις που την διαμόρφωσαν τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως άνθρωπο.

Η διακεκριμένη ερμηνεύτρια, χάρισε ξεχωριστές μουσικές στιγμές σε όσους επισκέφθηκαν το Greek Fest στο Darling Harbour του Σίδνεϊ, την περασμένη Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου, ενώ πολλά υποσχόμενη φαίνεται να είναι και η εμφάνισή της στο Φεστιβάλ «Αντίποδες», σήμερα Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου, στη Μελβούρνη.

«Νομίζω ότι αυτό που θα πω είναι ότι ετοιμάσαμε μία συναυλία άκρως συναισθηματική, άκρως δυναμική. Μας αντιπροσωπεύει χίλια τα εκατό και νομίζω ότι απευθύνεται σε όλες τις γενιές», δήλωσε.

Με δεδομένο ότι έχουν περάσει περίπου 20 χρόνια από την τελευταία φορά που εμφανίστηκε σε μουσικό φεστιβάλ στην Αυστραλία, η διεθνούς φήμης ερμηνεύτρια ερωτήθηκε από τον «Νέο Κόσμο» σχετικά με την εμπειρία της ως προς τον παλμό που εισέπραξε τόσο από την πρόσφατη εμφάνισή της στο Φεστιβάλ Σίδνεϊ, όσο και από την ελληνική παροικία γενικότερα.

«Αυτό που μπορώ να σας πω, είναι ότι προς μεγάλη μου χαρά και έκπληξη ήξεραν όλα τα τραγούδια» είπε εμφατικά, ενώ παραδέχτηκε, ότι μερικές από τις απορίες που διακατείχαν και την ίδια σε σχέση με τα τραγούδια της ήταν, «θα τα ξέρουν άραγε;» ή «τι ακούν οι άνθρωποι αυτοί εδώ;»

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση αναφέρθηκε επίσης στο ευρύ ηλικιακό φάσμα από το οποίο απαρτιζόταν το κοινό που βρέθηκε στο Σίδνεϊ, λέγοντας ότι παιδιά 10, 18, 25 χρόνων, αλλά και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, «είχαν γίνει ένα».

«Ήταν σαν να κάνουμε μια συναυλία στην Ελλάδα», πρόσθεσε, ενώ με έκδηλη περιέργεια και ανυπομονησία αναμένει να δει πώς θα την υποδεχτεί το κοινό της Μελβούρνης.

«Είναι μία συναυλία σαν ένα ουράνιο τόξο. Έχει συναίσθημα, έχει δύναμη, έχει ωραία διάθεση» σχολίασε, ενώ υπογράμμισε ότι βαρύνουσας σημασίας είναι, επίσης, το «δέσιμο» που έχει αναπτύξει με τη μουσική της ομάδα.

«Είμαστε σαν μια μουσική γροθιά», συμπλήρωσε.

«Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τους ανθρώπους που έχεις δουλέψει σχεδόν πάνω από δέκα χρόνια μαζί τους γιατί ξέρουν και την παραμικρή κίνηση του ματιού».

«Είναι όλα σωστά και όπως πρέπει και ευελπιστώ ότι θα μείνει στην ψυχή και στην καρδιά τους αυτή η βραδιά».

Φώτο: Supplied

Ταυτόχρονα, τόνισε τη σημασία του ραδιοφώνου στη διατήρηση της επαφής του κόσμου και, ειδικά, της νέας γενιάς, με την ελληνική μουσική, λέγοντας ότι καλό θα ήταν να «ξεκολλήσει λίγο από τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 και να έρθει πιο κοντά στο σήμερα, ώστε να γνωρίσει ο κόσμος και τις νέες φωνές».

«Μου αρέσει να πειραματίζομαι με τη μουσική, δεν μου αρέσει να μένω στα κεκτημένα».

Παρά το γεγονός ότι η μουσική της «χρωματίζεται» διάχυτα από έντεχνους τόνους, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη έχει πειραματιστεί με πολλά διαφορετικά είδη μουσικής κατά τη διάρκεια της μουσικής της καριέρας.

«Μου αρέσει να πειραματίζομαι, δεν μου αρέσει να μένω στα κεκτημένα ούτε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι συνεχώς», δήλωσε στον «Νέο Κόσμο», ενώ πρόσθεσε ότι κάθε φορά που εξερευνά τις διαφορετικές μουσικές της πτυχές «τίποτα δεν είναι το ίδιο».

«Είμαι σαν την πέστροφα, ή το σολομό, πάω ανάποδα στο ρεύμα», λέει αστειευόμενη.

«Μέχρι τώρα όλα μου έχουν καθίσει σωστά».

«Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με νέους ανθρώπους, να μπλέκω συμφωνικές ορχήστρες με ροκ ορχήστρες» συμπληρώνει, ενώ μια ιδιαίτερη αδυναμία φαίνεται να έχει στη «ροκ πλευρά» της, η οποία «ακουμπάει και λίγο στην Ευρώπη».

«Μου αρέσει να μπλέκω το ελληνικό ηχόχρωμα με ό,τι κάνει καλό στη δική μου την ψυχή».

«Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο αλλάζει μορφή ανάλογα με τη χρονιά, ανάλογα με τη διάθεση, αλλά και την εποχή που ζούμε».

«Παίρνω ενέργεια, παίρνω χαρά, παίρνω αισιοδοξία από τα παιδιά. Είναι απαραίτητα στην εποχή που ζούμε»

Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στη Μελβούρνη, η διάσημη καλλιτέχνιδα, αναφέρθηκε επίσης στην «πρώτη της υπέροχη εμπειρία» την οποία απέκτησε κατά την επίσκεψή της, στο σχολείο της Ελληνικής Κοινότητας, στο Bentleigh.

«Ήταν ένα συγκλονιστικό απόγευμα με τα παιδάκια τα οποία μου είχαν ετοιμάσει και ένα τραγούδι να μου πούνε, τα ‘Κρίνα του Γιαλού’, που μιλά για όλα τα νησιά της Ελλάδος».

«Ανταλλάξαμε σκέψεις και απόψεις» ενώ έμφαση δόθηκε επίσης στο «πόσο σοβαρό είναι τα παιδιά να μελετούν, να σέβονται τους γονείς, τους δασκάλους και ότι το ωραιότερο και το πιο δυνατό όπλο στη ζωή του ανθρώπου και ειδικά των παιδιών, είναι η μόρφωση. Από εκεί ξεκινάνε όλα».

Μέσω της συμμετοχής της σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και συναυλίες, εκδηλώνεται και η σχέση που έχει αναπτύξει με τα παιδιά, καθώς επιδιώκει να βρίσκεται «κοντά» τους όπου και όποτε μπορεί.

«Παίρνω ενέργεια, παίρνω χαρά, παίρνω αισιοδοξία που είναι απαραίτητα στην εποχή που ζούμε», προσθέτει αναφερόμενη στις ψυχικές απολαβές που εισπράττει μέσω της αλληλεπίδρασης μαζί τους.

Αυτό επιβεβαιώνεται και με τη γενικότερη εμπλοκή της σε πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως είναι τα «Ελπίδα», «Μαζί για το παιδί», «Φλόγα» -η οποία εδώ και 25 χρόνια βρίσκεται υπό την προστασία της- καθώς και το Ίδρυμα «Μακάριος» στην Κύπρο.

Με το τελευταίο, μάλιστα, συνεργάστηκε στενά, με σκοπό τη διοργάνωση μίας συναυλίας στα βάθη της Κένυας, σε ένα ορφανοτροφείο, με «130 υπέροχα παιδάκια» τα οποία είχαν μάθει μάλιστα δύο δικά της τραγούδια σε άψογα ελληνικά.

Η αναζωπύρωση των Ελληνισμού μέσα από τις τέχνες και την παιδεία

Αναφέρθηκε επίσης στη συνάντησή της με τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ.κ. Μακάριο, λέγοντας ότι είναι ένας «υπέροχος άνθρωπος», ενώ, κατά τη γνώμη της, το βάρος προκειμένου να χτιστούν γερά θεμέλια γέφυρας μεταξύ του απόδημου Ελληνισμού και του ελληνικού στοιχείου, θα έπρεπε να δοθεί στα σχολεία και την εκμάθηση της «σωστής» ελληνικής γλώσσας.

Μεγάλο βάρος «έριξε» επίσης και στο θέατρο, λέγοντας ότι η έλευση ποιοτικών θεατρικών έργων, συμβάλλουν σε μια «διαρκής ανανέωση συνδέσμου με την Ελλάδα».

«Αυτό θα έκανα εγώ, δηλαδή πρώτα τη μόρφωση και μετά όλο το πολιτιστικό τμήμα, αλλά όχι μόνο στο τραγούδι, σε όλο το φάσμα, που σημαίνει πολιτισμός».

Με την ελληνομάθεια, να «μαραζώνει», καθώς το έδαφος που «καλλιεργεί» το ενδιαφέρον της νέας γενιάς , γίνεται όλο και λιγότερο πρόσφορο με το πέρασμα του χρόνου, μίλησε και για τη συνεισφορά της τέχνης της μουσικής, στην ενίσχυση της σχέσης των νέων με τη γλώσσα και τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού.

«H δική μου σκέψη και το δικό μου όνειρο είναι να μεταφέρω την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό μέσα από τα τραγούδια μου, μέσα από τις μουσικές των σπουδαίων μας συνθετών του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Νίκου Αντύπα, του Στέφανου Κορκολή, αλλά και πολλών άλλων. Η δική μου η χαρά είναι να μπορώ να μεταδίδω την ελληνική γλώσσα σε μέρη που δεν ξέρουν ελληνικά».

Έχοντας πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε πολλές χώρες του εξωτερικού, αυτό που προκαλεί εντύπωση και ταυτόχρονα συγκίνηση στην κορυφαία καλλιτέχνιδα, είναι ο τρόπος με τον οποίο «διεισδύει» ο Ελληνισμός στα σώματα και τις ψυχές των ξένων οι οποίοι γίνονται «ένα με τους Έλληνες της διασποράς» συμμετέχοντας ο καθένας με όποιον τρόπο μπορεί, δίχως να μιλάνε απαραίτητα την ελληνική γλώσσα.

«Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι ένας με την καλή έννοια Δούρειος Ίππος. Το να τους κάνουμε να επισκεφτούν την Ελλάδα, να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα, για τα αρχαία ελληνικά».

«ΣΒΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜAYΡΗ ΣΕΛΙΔΑ» ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Όντας παιδί προσφύγων από την Αλεξάνδρεια, η περίφημη τραγουδίστρια θυμάται τις τραγικές εμπειρίες του βάναυσου ξεριζωμού που βίωσε, οι οποίες στιγμάτισαν την παιδική της ηλικία, με τους γονείς της να αφήνουν με πόνο καρδιάς αυτά που με τόσο κόπο έχτισαν, πίσω τους.

«Είναι δύσκολο, και ειδικά τώρα εμείς στην Ελλάδα έχουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα, το οποίο είναι δυσβάσταχτο γιατί είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους να βλέπουν την ελπίδα σε σένα».

«Τι άλλο να σας πω; Είναι μια δύσκολη ιστορία αυτή».

Ωστόσο, η σχέση της με την Αίγυπτο απέκτησε μία νέα, πιο θετική χροιά καθώς πριν από λίγους μήνες το αιγυπτιακό Κράτος τη βράβευσε για την προσφορά της στον πολιτισμό της Ελλάδας.

«Ήταν άκρως συγκινητικό γιατί εκείνη την ώρα σκεφτόμουν πραγματικά τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, και λέω αν βλέπουν από κάπου ψηλά, θα είναι ικανοποιημένοι γιατί θα είναι σα να σβήνει μία μαύρη σελίδα, ας το πούμε με αυτή την με αυτή την κίνηση».

Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το 2015 διετέλεσε υπηρεσιακή υπουργός τουρισμού, μία πρόταση την οποία δέχθηκε από την υπηρεσιακή κυβέρνηση.

«Είναι η τιμητική θέση και εγώ το θεώρησα πολύ τιμητικό, η πατρίδα να μου ζητήσει να την υπηρετήσω, και για 22 μέρες και το έκανα ψυχή τε και σώματι».

Ωστόσο, για όσους απορούν εάν η πολιτική είναι κάτι το οποίο θα την ενδιέφερε να ασχοληθεί ξανά, η κα Πρωτοψάλτη, ήταν κατηγορηματική.

«Στο αίμα μου τρέχει μουσική και όχι πολιτική».

«Εμένα η ζωή μου, το όνειρο μου, οι σκέψεις μου, η ψυχή μου είναι η μουσική».

Και για το μέλλον;

Όσο για το αν η Αυστραλία πρόκειται να γίνει πιο συχνός προορισμός, η διάσημη τραγουδίστρια σχολίασε ότι αν της δοθεί το «πράσινο» φως, τότε μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι οι επισκέψεις της αναμένεται να είναι πιο τακτικές.

«Μου αρέσει να ταξιδεύω, μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τους ‘Έλληνες που ζουν εκτός Ελλάδος».

«Αυτό που λένε ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι δύο φορές Έλληνες , εγώ θα το πάω και ένα βήμα πιο εκεί», ξεκίνησε να λέει.

«Είναι τόσο ριζωμένη βαθιά μέσα τους η Ελλάδα, που αυτό το βλέπω στα μάτια τους, το βλέπω στο δέρμα τους, το βλέπω στον τρόπο που μιλούν. Συγκινούμαι πάρα πολύ».

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη πρόκειται να εμφανιστεί στο Φεστιβάλ, σήμερα Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου, στη Lonsdale Street της Μελβούρνης.