Σημασία έχει το πώς αισθάνεται ο καθένας όταν αναγκάζεται να κάνει επιλογές. Έτσι, αυτός που μετανάστευσε για μια καλύτερη ζωή, ξέρει ότι έχει κάνει μια “υποχώρηση”, ότι έχει χάσει ένα μέρος από την… ταυτότητά του, αλλά πλησιάζει στο νήμα. Μαθαίνοντας κανείς την γλώσσα υποδοχής, αποκτάει καινούργια ταυτότητα (γλώσσα = ταυτότητα δεν λέμε;), γίνεται πιο “πλούσιος” πολιτισμικά, κουνάει την… ουρά του. Βέβαια, τα παλαιά βιώματα και οι ρωγμές τους σε ακολουθούν ως μια ιδεοληψία στην χώρα και στο χώρο που ζεις, φοβίες σε κυριεύουν, ο εθνισμός σου αντιστέκεται. Μέχρι να… χωνευτείς τελείως από την χώρα υποδοχής, μέχρι να γίνεις άλλος και να αρχίσεις να υποδέχεσαι και εσύ ή να μισείς τους ξένους.
Ο πρόλογος αυτός είναι το απαύγασμα ενός μικρού δείγματος γραφής από το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Τζουμάκα “Τίγρις και χαμαιλέων” (Εκδόσεις Ηρόδοτος, 2022), η παρουσίαση του οποίου έγινε την περασμένη Κυριακή στο Ελληνικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, παρουσία αρκετών ομογενών.
Μια εκδήλωση για την οποία συνεργάστηκαν ο Ελληνοαυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης (ΕΑΠΣ) και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας (ΣΕΛΣΑ).
Στο βιβλίο, αλλά και γενικά στο έργο του Δημήτρη Τζουμάκα, αναφέρθηκαν οι κ.κ. Κώστας Καραμάρκος και Νίκος Παπαστεργιάδης, τόσο ως αναγνώστες όσο και ως λάτρεις της γραφής του, που έχει σημαντικότατη σημασία στην εν γένει ελληνοαυστραλιανή λογοτεχνία.
Οι ομιλητές στάθηκαν στο μεταίχμιο γραφής του, στον διπλό φυσικό χώρο, τόσο δηλαδή ως πατρίδα αφορμών όσο και ως τρόπο θέασης και καταγραφής των δρώμενων και των βιωμάτων του, ρεαλιστικά, σουρεαλιστικά και υπερβατικά. Ένας Δημήτρης Τζουμάκας που εισπράττει, παρατηρεί, φιλτράρει τα κοινωνικά δρώμενα, τις εμμονές και τα βιώματά του και τα καταγράφει, αποτυπώνοντάς τα στη γραφή με τον δικό του τρόπο. Όπως επίσης και το πόσο σημαντικό είναι να κοιτάξουμε και να ξεφυλλίσουμε το έργο και τα βιβλία του, αλλά και να ξαναεπισκεπτόμαστε τις Βιβλιοθήκες για τα έργα των ομογενών και τις δημιουργίες τους, γιατί αποτελούν και αυτά κομμάτια και κρίκους της ιστορίας και του πολιτισμού μας, ακόμη και στη σύγχρονη εποχή της επέλασης του Διαδικτύου.
Τις θερμές του ευχαριστίες εξέφρασε για τους ομιλητές που στάθηκαν ενδελεχώς στο έργο του, εξέφρασε στο τέλος της εκδήλωσης από το βήμα, ο δημιουργός και συγγραφέας, Δημήτρης Τζουμάκας, με την συγκινητική υπενθύμιση μακάρι να ήταν και εδώ σήμερα ο εκλιπών συμπάροικος και φίλος του Χρήστος Τσίρκας, ενώ διάβασε και αποσπάσματα από τα έργα του “Η γυναικα με τ’ αγκάθια στο λαιμό”, “Χαρούμενο Σίδνεϊ”, αλλά και από το σχετικά πρόσφατο βιβλιο του “Τίγρης και χαμαιλέων”, όπου με μορφή ημερολογίου και πρόζας, αναδεικνύονται στιγμές μοναξιάς, περιθωρίου, μικρές και σημαντικες λεπτομέρειες των ανθρώπων, όπως τις είδε, τις ένιωσε, τις συνάντησε και με αμεσότητα και λυρισμό τις κατέγραψε ο δημιουργός.
Ένα ακομη μικρό χαρακτηριστό δείγμα απο το τελευταίο του βιβλίο – που διαβάζεται απνευστί:
“Γεια σου Σταμάτη, μου φωνάζει ένας τύπος. “Γεια σου και εσένα”, λέω στον άγνωστο, περιχαρής που επιτέλους με φώναξαν και με αναγνώρισαν, έστω και σαν κάποιο άλλο…”
Την εκδήλωση προλόγισε η πρόεδρος του Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης, κα Καίτη Αλεξοπούλου, η οποία υπενθύμισε, μάλιστα, στο ακροατήριο ότι έργα του δημιουργού είχαν φιλοξενηθεί σε τεύχη του περιοδικού “Αντίποδες”.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, κ.Νίκος Ντάλλας.