Το χωριό Κοκκινόγη βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου σε υψόμετρο 540 μέτρα και απέχει 20 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα του Νομού Λάρισας. Πολύ κοντά βρίσκονται και άλλα χωριά όπως Πύθιο, Δολίχη, Γεράνεια, Καλλιθέα, Λόφος, Λιβάδι, Κοκκινοπηλός και πολλά άλλα. Τα χωριά Πύθειο, Δολίχη και Αζωρός πριν έξι χιλιάδες χρόνια αποτελούσαν την αρχαία Τριπολίτιδα και με ανασκαφές βρέθηκε ο Ναός του Ποσειδώνα και του Πυθίου Απόλλωνα.
Στην Κοκκινόγη βρίσκονται τα τείχη του φημισμένου Μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου. Εντός αυτού του Μοναστηριού λειτουργεί μέχρι σήμερα ένας μικρότερος Ναός. Το Μοναστήρι αυτό κάηκε από πυρκαγιά το 1924 και το αποτελείωσαν με φωτιά οι Γερμανοί το 1943. Επί Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι των χωριών που προαναφέραμε έδοσαν πολλά παλλικάρια στο κίνημα της κλεφτουριάς. Χαρακτηριστικό είναι και το τραγούδι της περιοχής που λέει:
«Βάστα, βάστα βρε γέρο Όλυμπε,
βάστα βάστα την καταχνιά,
βάστα και την αντάρα
ώσπου να διάβει η κλεφτουριά!»
Αξίζει να αναφερθεί ότι το τραγούδι αυτό το τραγούδησε η χορωδία του Συλλόγου Ελασσόνας «Ο Νοκοτσάρας» στην εκδήλωση που είχε διοργανωθεί στη Μελβούρνη για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 και είχε προκαλέσει ρίγη συγκίνησης!
Τα ίδια χωριά έδωσαν πολλά παλικάρια και στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που πολέμησαν το Γερμανό κατακτητή. Οι Γερμανοί είχαν κάψει τα περισσότερα σπίτια αυτών των χωριών. Την ίδια τύχη είχε και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου.
Το αξιόλογο αυτό θρησκευτικό μνημείο γνώρισε μεγάλη ακμή μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνα. Είχε στην κατοχή του εκατοντάδες στρέμματα χωράφια και άλλα κτήματα και χιλιάδες αιγοπρόβατα. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού δεν είχαν έλλειψη από κρέας. Όσοι εργάζονταν στο μοναστήρι τα είχαν καλά με τον ιερό κλήρο δεν τους έλλειπε το κρέας. Οι υπόλοιποι όλο και κλέβαν κανένα ζώο από τα χιλιάδες μετρημένα του μοναστηριού και βολεύονταν και αυτοί.
Εκείνη την εποχή το κλέψιμο ήταν απαραίτητο προσόν, ιδιαίτερα για τους άνδρες. Οι νέοι που ήξεραν χορό και ήξεραν να κλέβουν ήταν περιζήτητοι γαμπροί!
«ΚΟΥΤΣΟΙ ΣΤΡΑΒΟΙ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΝΤΩΝΗ!»
Στο ετήσιο πανηγύρι του Αγίου Αντωνίου συγκεντρώνονταν χιλιάδες ασθενείς με ψυχικές ασθένειες, προσκυνούσαν στο μοναστήρι και ο Άγιος τους γιάτρευε!
Τα «θαύματα» του Αγίου Αντωνίου διαδόθηκαν σε ολόκληρη τη Θεσσαλία και κάθε χρόνο κατεύθαναν για προσκύνημα και χιλιάδες προσκυνητών με διάφορες άλλες παθήσεις όπως κουτσοί και τυφλοί. Λογικό ήταν να μην γιατρεύονται οι πιστοί των άλλων κατηγοριών και παθήσεων εφόσον ο Άγιος Αντώνιος ήταν specialised να θεραπεύει μόνο τις ψυχικές ασθένειες. Από τότε βγήκε η παροιμία: «Κουτσοί στραβοί όλοι στον Αγιαντώνη!». Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας άλλοι Άγιοι θεράπευαν άλλες ασθένειες και σε αυτές τις περιοχές χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα η ίδια παροιμία με μόνη διαφορά την αλλαγή του ονόματος του Αγίου.
Τέλος πάντων, δεν τελειώνουν αυτά. Να ‘ρθούμε καλύτερα στο… ψητό. Εφόσον οι κάτοικοι του χωριού, οι Κοκκινογήτες, είχαν από το μοναστήρι εξασφαλισμένο το κρέας, φυσικό ήταν να ξέρουν και να ψήνουν. Αυτό μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά. Από την Κοκκινόγη αλλά και από τα γύρω χωριά βγαίνουν σπεσιαλίστες ψήστες.
Ένας από αυτούς είναι και ο αγαπητός συμπάροικος Νίκος Γεροφώτης.
Πιάνουν τα χέρια του και είναι πολύ προκομμένος άνθρωπος.
«Η ψησταριά που έχω», μας λέει, «την έφτιαξα εγώ. Ε, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αλλά είναι πολύ πρακτική. Μπρορώ να ψήνω ταυτόχρονα δυο αρνιά και δυο μικρότερες σούβλες με κεμπάπια ή κοκορέτσι ή γύρο! Έχω κι άλλες ψησταριές, συνεχίζει. Έχουν και τα παιδιά αλλά έχω και στο χωριό μία ψησταριά και όποτε επισκέπτομαι την Ελλάδα ψήνω κι εκεί! Όλες είναι με καλά ηλεκτρικά μοτέρια!
ΦΤΙΑΧΝΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ
Όταν πρωτοήρθαμε στην Αυστραλία πηγαίναμε και παίρναμε αρνιά απ τις φάρμες. Τότε ήταν τα αρνιά πολύ φτηνά. Με 10-12 δολλάρια έπαιρνες ολόκληρο αρνί. Τώρα ολόκληρο αρνί κοντεύει το τριακοσσιάρι. Τα σφάζαμε στο πίσω μέρος του σπιτιού, γιατί απαγοεύονταν να τα σφάζεις εκτός του σφαγείου. Αλλά δεν πετούσαμε τίποτα. Με τα εντόστια φτιάχναμε κοκορέτσι. Φτιάχνω, λέει ο Νίκος Γεροφώτης, πολύ καλό κοκορέτσι. Θέλει όμως καλά εντόσθια από μικρά αρνιά για να γίνει τρυφερό.
Νίκο -τον ρωτήσαμε- πώς θα φτιάξει κάποιος καλό κοκορέτσι;
Πρώτον και κύριον, χρειάζεσαι πολλά έντερα, πολλά γλυκάδια, πνευμόνια, καρδιές και λιγότερο συκώτι. Εγώ τα βάζω από βραδύς σε λίγο κρασί και βάζω μετά την άλλη μέρα τα μπαχαρικά. Δηλαδή αλάτι, πιπέρι, ρήγανη και επίσης και λίγο γλυκάνισο. Μετά τα περνάω στη σούβλα και τα τυλίγω με τα έντερα. Βάζω αρκετά έντερα και τα τυλίγω με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φαίνονται καθόλου τα εντόσθια. Το βάζεις μετά στην ψησταριά και σε περίπου δυο-τρεις ώρες -ανάλογα με τη φωτιά- είναι έτοιμο για κατανάλωση.
Ο Νίκος Γεροφώτης μπορεί να είναι από βουνό αλλά είναι και καλός ψαράς. Πάει για ψάρεμα και παίρνει πότε-πότε μαζί του και τα εγγόνια και τους μαθαίνει το ψάρεμα. Είναι νοικοκύρης πρώτος. Το περασμένο Σάββατο έφτιαξε και τις ελιές της χρονιάς.
Αν και εβδομηντάρης τα πάει περίφημα και με την τεχνολογία. Κάθε μέρα κάνει και μια καινούρια ανάρτηση στο Facebook και τον ακολουθούν πάνω από 1200 φίλοι του Έλληνες από όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου, ιδιαίτερα όταν κάνει αναρτήσεις με τα αρνιά και τα κεμπάπια που ψήνει σπάει ρεκόρ σε likes. Μία από τις τελευταίες αναρτήσεις του είναι η φωτογραφία που φτιάχνει τις ελιές. Αναμένεται κι αυτή να αποσπάσει πολλά σχόλια από τις χιλιάδες των φίλων του αλλά και από τα μέλη του Συλλόγου Ελασσόνας “Ο Νικοτσάρας” Μελβούρνης του οποίου είναι μέλος και μάλιστα πολύ δημοφιλές!
Φέτος το Πάσχα -καταλήγει- θα ψήσω ένα αρνί και θα βάλω και δυο σούβλες κεμπάπια για μεζέ μέχρι να ψηθεί το αρνί.Πάντα στο ψήσιμο βάζω ξυλοκάρβουνα.
Ο Νίκος Γεροφώτης εύχεται σε όλη την παροικία Καλό Πάσχα και η Ανάσταση να φέρει την ειρήνη σε όλο τον Κόσμο!
