ΘΑ με πείτε παράξενη και ιερόσυλη και δεν θα έχετε και άδικο… Θέλω όμως να μοιραστώ δυο σκέψεις μου μαζί σας…
ΔΕΝ περνάει εβδομάδα στην παροικία μας που να μην γιορτάσουμε μια επέτειο… Και βλέπω τους επισήμους να καταθέτουν δεκάδες στεφάνια για να τιμήσουν τους ήρωές μας. Βεβαίως και τους αξίζει δόξα και τιμή. Λέω όμως εγώ, η αφελής: Αν καταθέταμε ένα λουλούδι στη μνήμη των νεκρών μας και τους τιμούσαμε με τα έργα μας μήπως θα ήταν καλύτερα;
ΜΗΠΩΣ τις εκατοντάδες ή και χιλιάδες δολάρια που δίνουμε κάθε εβδομάδα σε στεφάνια να τα δίναμε σε ομογενείς που έχουν μεγάλη ανάγκη; Ή για την Ελληνομάθεια και τον πολιτισμό μας; Και έτσι θα τους τιμούσαμε και, μάλιστα, πιο αποτελεσματικά…
ΒΛΕΠΩ, επίσης, συχνά-πυκνά να γίνονται φιλανθρωπικές εκδηλώσεις σε πολυτελέστατες αίθουσες και εστιατόρια…
ΚΑΙ σκέφτομαι: Αν τα χρήματα που δίναμε στις αίθουσες αυτές για τις εκδηλώσεις τα δίναμε κατευθείαν εκεί που υπάρχει ανάγκη δεν θα ήταν καλύτερα; Απλά λέω…
ΕΚΤΟΣ και αν τα στεφάνια ή οι εκδηλώσεις γίνονται για να φαίνονται κάποιες και κάποιοι… Είμαι κακιά ε;
ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ είναι παλιό. Το μοιράστηκε όμως ένας συνάδελφος μαζί μας και είπα να το μοιραστώ κι εγώ μαζί σας:
Ο γαϊδαρος είπε κάποτε στην τίγρη: “Το γρασίδι είναι γαλάζιο.”
Η τίγρης του απάντησε: “Όχι, το γρασίδι είναι πράσινο.”
Η συζήτηση άναψε και οι δύο αποφάσισαν να λύσουν τις διαφορές τους και να πάνε στο λιοντάρι, τον βασιλιά της ζούγκλας.
Πριν ακόμη φτάσουν στο δάσος, όπου το λιοντάρι καθόταν στον θρόνο του, ο γάιδαρος άρχισε να φωνάζει:
– “Υψηλότατε, είναι αλήθεια ότι το γρασίδι είναι γαλάζιο;”
Το λιοντάρι απάντησε: “Σωστά, το γρασίδι είναι γαλάζιο.”
Ο γάιδαρος έσπευσε και συνέχισε:
-“Η τίγρης δεν συμφωνεί μαζί μου και με ενοχλεί, παρακαλώ τιμωρήστε την.”
Ο βασιλιάς δήλωσε τότε: “Η τίγρης θα τιμωρηθεί με 5 χρόνια σιωπής.”
Ο γάιδαρος πήδηξε χαρούμενος και συνέχισε το διασκελισμό του, χαρούμενος και επαναλαμβάνοντας:
– “Το γρασίδι είναι γαλάζιο”…
Η τίγρης δέχτηκε την τιμωρία της, αλλά πρώτα ρώτησε το λιοντάρι:
– “Η Αυτού Μεγαλειότητά σου, γιατί να με τιμωρήσει; Αφού το γρασίδι είναι πράσινο.”
Το λιοντάρι απάντησε: “Στην πραγματικότητα, το γρασίδι έχει πράσινο χρώμα.”
Η τίγρης ρώτησε:
– “Γιατί λοιπόν με τιμωρείς;”
Το λιοντάρι απάντησε: “Αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με το ερώτημα αν το γρασίδι είναι μπλε ή πράσινο. Η τιμωρία είναι επειδή δεν είναι δυνατόν ένα γενναίο και έξυπνο πλάσμα σαν εσένα να σπαταλάει χρόνο με έναν γάιδαρο, και μετά να έρχεται να με ενοχλεί με αυτή την ερώτηση.”
Το χειρότερο χάσιμο χρόνου είναι να μαλώνεις με τον ανόητο και φανατικό που δεν νοιάζεται για την αλήθεια, αλλά μόνο για την επιβολή των πεποιθήσεων και των ψευδαισθήσεών του.
Ποτέ μην ξοδεύεις τον χρόνο σου σε συζητήσεις που δεν έχουν νόημα…
Υπάρχουν άνθρωποι που ανεξάρτητα από το πόσα στοιχεία τους παρουσιάζουν, αδυνατούν να κατανοήσουν, και άλλοι τυφλώνονται από τον εγωισμό, το μίσος και την αγανάκτηση, και το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να έχουν δίκιο ακόμα κι αν δεν έχουν.
Όταν η άγνοια ουρλιάζει, η νοημοσύνη σιωπά. Η γαλήνη και η ηρεμία σου αξίζουν περισσότερο…».
Τ.Τ.
ΝΑ ΤΟΝ χαίρονται. Τα κατάφερε πάλι. Το 52,13% των ψηφοφόρων ενός πληθυσμού 60 εκατομμυρίων της Τουρκίας, ψήφισε κατά τον δεύτερο γύρο στον προεδρικό θώκο τον… Σουλτάνο Ερντογάν. Ο οποίος μετά τη νίκη του θύμισε ότι: «Κανείς δεν μπορεί να κουνήσει το δάχτυλό του στην Τουρκία και κανείς δεν μπορεί να παρέμβει στα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας».
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ η επανεκλογή του για την Ελλάδα και την Κύπρο; Επαγρύπνηση, ψυχραιμία στις δηλώσεις και σωστές αξιολογήσεις των κινήσεων και μέτρο στην εξωτερική πολιτική, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας. Άλλωστε, η Τουρκία «διαπραγματεύεται» εδώ και καιρό την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οπότε μια σωστή αντιμετώπιση θεμάτων που ταλανίζουν την Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα, ίσως θα βοηθούσε στο επιθυμητό.
ΚΑΘ’ ΟΤΙ δε… Σουλτάνος -άλλωστε αυτό είναι και το σωστό- έλαβε πολλά συγχαρητήρια μηνύματα από πολλούς και διάφορους ηγέτες. Μεταξύ αυτών και από τον πρώην πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, και τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκο Χριστοδουλίδη. Στο δικό του, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προσθέτει: «Αναμένω να συνεργαστώ μαζί σου για την εμβάθυνση των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας».
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ της νίκης, 29 Μαΐου 1453, ήταν η επέτειος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Δεν επιθυμώ να σχολιάσω τους «πανηγυρισμούς» στην Αγία Σοφιά. Πονάει…
ΧΑΡΗΚΑ, όμως, τη θείτσα με το κατσικάκι της που προσήλθε σε εκλογικό κέντρο του χωριού της για να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα. Και μόνο η εικόνα, έγινε -όπως λένε οι του διαδικτύου- viral!
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ αγκαλιά στον Chris Christophi, για την πρωτοβουλία του να λάβει μέρος, για έκτη συνεχή χρονιά, στην χθεσινοβραδινή καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων για τους άστεγους της Μελβούρνης. Είναι μια πρωτοβουλία της Vinnies CEO Sleepout. Ο ίδιος, οργάνωσε την επιτυχημένη εκδήλωση «Lead with kindness», ενώ χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια «για ένα άξιο σκοπό».
ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ στη σελίδα 18 του «Νέου Κόσμου» της 1ης Ιουνίου 2023, με τους Πρασινιώτες να γιορτάζουν την 58η επέτειο από την ίδρυση του Συλλόγου τους, με συγκίνησε αφάνταστα. Εκεί που πολλοί Σύλλογοι, συγκεντρώνουν με μεγάλη δυσκολία τον απαιτούμενο αριθμό, σύμφωνα με το Καταστατικό τους για την Ετήσια Γενική Συνέλευση, έρχεται το Πράσινο, ένα χωριουδάκι της Γορτυνίας και δίνει ελπίδες.
ΓΝΩΡΙΖΩ την πρόεδρο, την αγαπητή και δραστήρια κ. Γεωργία Παπαφωτίου. Είμαι πεπεισμένη ότι με τη συνδρομή του Διοικητικού Συμβουλίου, πέτυχαν την συσπείρωση των Πρασινιωτών και φίλων του Συλλόγου τους. Η αρχή έγινε και, μάλιστα, πανηγυρικά! Καλή συνέχεια.
ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΤΕ τον σεισμό των 3,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ λίγο πριν τα μεσάνυχτα της περασμένης Κυριακής; Σε μένα φάνηκε ότι ήμουν σε λεωφορείο το οποίο ταρακουνήθηκε, στην προσπάθειά του να προσπεράσει μια λακκούβα. Αν και ο ισχυρότερος τα τελευταία 120 χρόνια, ευτυχώς δεν άφησε ζημιές.
ΔΙΑΒΑΣΑ το αφιέρωμα στον αείμνηστο Σάββα Παπασάββα μέσα από τα μάτια της θυγατέρας του Νατάσας, στον αγγλικό «Νέο Κόσμο», στις 27/5/2023. Στη σκέψη μου ήλθαν μνήμες από τα παλιά. Γνώρισα τον Σάββα Παπασάββα από τους πρώτους μήνες που ήλθα στην Αυστραλία, εν έτει 1967, μέσα από εκδηλώσεις της Κυπριακής Κοινότητας. Και για να πούμε αλήθειες, μόνο χοροεσπερίδες οργάνωναν τότε, σε πολυτελείς αίθουσες δεξιώσεων στην St. Kilda, όπου οι άνδρες φορούσαν το επίσημο μαύρο κουστούμι με παπιγιόν παρακαλώ και οι κυρίες, με περιχρυσωμένα χέρια, τα λαμέ φορέματα και τις γούνες τους. Άλλες εποχές εκείνες.
ΑΡΓΟΤΕΡΑ, το 1978, δασκάλα πλέον στα απογευματινά σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας, γνωριστήκαμε «επαγγελματικά». Αν η μνήμη μου δεν με απατά, ένα χρόνο μετά, διαδέχθηκε στην προεδρία τον αείμνηστο Χρήστο Μουρίκη, με γραμματέα τον κ. Γιώργο Φουντά. Οι 45 τότε σχολικές μονάδες (ναι, σωστά διαβάσατε…) που κάλυπταν τις ανάγκες της Ελληνομάθειας των συμπατριωτών μας σε όλα τα προάστεια της Μελβούρνης, ήταν υπό την επίβλεψη του τότε διευθυντή κ. Διονύση Τσουκαλά και των δυο βοηθών του.
ΘΥΜΑΜΑΙ τους πρώτους Αθλητικούς Αγώνες μεταξύ των μονάδων που έγιναν στο γήπεδο του Alphington Grammar, που μόλις είχε αγοραστεί στο Alphington. Μαθητές, γονείς, λεωφορεία, αυτοκίνητα…, γινόταν το έλα να δεις. Κοντά και ο τότε Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Βλαντής, και άλλοι επίσημοι. Μού πρότειναν την παρουσίαση του προγράμματος και το… τόλμησα.
ΤΩΡΑ θα μου πείτε. Τι τα θυμάσαι όλα αυτά; Να, με παρέσυραν το συναίσθημα του παλιού καλού καιρού και η έρμη η νιότη! Άλλωστε, είναι και αυτό μια σελίδα από την προφορική παροικιακή μας ιστορία.
ΙΣΤΟΡΙΑ, όμως, γράφει και η Ελληνική Κοινότητα Oakleigh, με την επιτυχημένη 60χρονη προσφορά της και μαζί το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας «Άγιοι Ανάργυροι». Συγχαρητήρια και άλλα πολλά!
ΤΗΝ ΘΕΟΦΑΝΩ, την είχα ακουστά από τα γυμνασιακά μου χρόνια. Μού την θύμισε ξανά ο κ. Νικόλαος Ραυτόπουλος («Ν.Κ.», 1/6/2023) μετά από μελέτη του στο βιβλίο του Richard Fidier, «Η Αυτοκρατορία Φάντασμα». Η Θεοφανώ, γόνος Ιωάννη Τσιμισκή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ήταν μόλις 13 ετών όταν παντρεύτηκε στην Ρώμη τον Όθωνα τον Β’, γιο του Όθωνα Α’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ένα χρόνο μετά το γάμο τους, απεβίωσε ο πεθερός της και ο σύζυγός της στέφθηκε βασιλιάς και η ίδια βασίλισσα. Η ιστορία λέει ότι κυβέρνησε «έξυπνα, γνωστικά και με σωφροσύνη».
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και η καλή της συμπεριφορά, γράφει ο κ. Ραυτόπουλος, έκαναν βαθιά εντύπωση στους Γερμανούς και Ιταλούς υπηρέτες του παλατιού. Ωστόσο, η εισαγωγή του πηρουνιού στα τραπέζια της Δυτικής Ευρώπης, είναι από τις πλέον «συζητημένες υπηρεσίες της». Γιατί, απλούστατα, μέχρι τότε, εν έτει 1000 μ.Χ., στη Δύση, έτρωγαν με τα … χέρια.
ΠΟΛΥΣ ο λόγος για τα περιστέρια του Oakleigh, («Ν.Κ.», 27/5/2023). Μέχρι που η διεύθυνση του Oakleigh Central Centre, ζήτησε τη βοήθεια της Αστυνομίας για τη διευθέτηση του θέματος. Υποστηρίζει, ότι το τάισμα των πουλιών σε καθημερινή βάση, είναι κίνητρο και για άλλους επισκέπτες του είδους. Έτσι ο αριθμός τους πολλαπλασιάστηκε σε τέτοιο βαθμό, που αποτελεί κίνδυνο για την ασφαλή διάβαση των πεζών, υποθέτω εκεί στον πεζόδρομο.
ΚΑΤΙ παρόμοιο γινόταν προ δεκαετίας, στο Eastern Freeway από σμήνος παπαγαλακίων. Φανταστείτε, πρωινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής, οι οδηγοί να ελαττώνουν ταχύτητα και να σταματά το ένα αυτοκίνητο μετά το άλλο, για να δώσουν δρόμο στα χαριτωμένα, ασπρουδερά -ή μη- πουλάκια με το κίτρινο λοφίο. Θυμάμαι μια μέρα είχα σταματήσει και φωτογράφισα το σπάνιο για μένα φαινόμενο. Είχα γράψει μάλιστα τότε στην στήλη «Στη Γειτονιά σας».
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πω με σιγουριά αν είναι τα ίδια παπαγαλάκια, αλλά πρότινος, συνάντησα μια παρόμοια μεγάλη παρέα σε ένα δρόμο της γειτονιάς μου, που οδηγεί σε δημοτικό σχολείο.
Τιτίβιζαν και ακούγονταν να χαίρονται τα φθινοπωρινά σπόρια, σκόρπια στη μέση του δρόμου, που απλόχερα προσφέρει η φύση. Αποτέλεσμα; Χάος με τα αυτοκίνητα. Πολλά να κορνάρουν, γιατί δεν ήξεραν τί συνέβαινε και τα παιδιά να φτάσουν καθυστερημένα στις τάξεις τους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Απάντηση: Τίποτε. Απολαμβάνεις με προσοχή και υπομονή τα πετεινά του ουρανού και το θέαμα! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
Κ.Γ.