Το κωμικό δράμα εστιάζει στη σχέση μητέρας-γιου με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς Γιώργο Καπινιάρη και Μαρία Θεοδωράκη που υποδύονται δύο αδέρφια με βασικό δίλημμα κάτι που απασχολεί όλους όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς.
«Η πλοκή του έργου περιστρέφεται γύρω από τη ζωή ενός πενηντάχρονου άντρα και της αδερφής του που συζητούν το αν θα βάλουν τη μάνα τους σε γηροκομείο» αναφέρει ο κ. Νικολακόπουλος στο Νέο Κόσμο.
«Η αδερφή προσεγγίζει το θέμα από πρακτική άποψη ενώ ο γιος αισθάνεται ενοχικά λόγω της σχέσης του με τη μητέρα του που μεγαλώνει. Το έργο κάνει αναδρομές στη ζωή του Βύρωνα, εστιάζοντας σε στιγμές που ήταν αγενής και ασεβής απέναντι στη μητέρα του, παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν πάντα εκεί για κείνον. Οι σχέσεις τους δεν υπήρξαν καλές και, ως εκ τούτου, δεν είχε καλές σχέσεις ούτε με τη γυναίκα του όπως ούτε και με τις περισσότερες γυναίκες στη ζωή του. Είναι σε μια ηλικία πια που διατίθεται να αναλάβει μέρος της ευθύνης που του αναλογεί. Συνεχώς βλέπουμε στη σκηνή διάφορες φάσεις της ζωής αυτού του άντρα, των μελών αυτής της οικογένειας και πως αλληλοεπιδρούν. Δεν λέμε στον κόσμο τι θα έπρεπε να κάνουν, αλλά εστιάζουμε στο δίλημμα της απόφασης».
Ο κ. Νικολακόπουλος -που είναι ο σκηνοθέτης, παραγωγός και συμμετέχει και στη συγγραφή του σεναρίου- πιστεύει ότι η οικουμενικότητα αυτού του ζητήματος θα αγγίξει όλους όσοι έχουν ηλικιωμένους γονείς.
«Η μητέρα μου είναι στα 80 της, είναι υγιής και στα πόδια της, αλλά έχω ακούσει για τόσους πολλούς φίλους της και συγγενείς που υποφέρουν και έχουν μπει σε γηροκομείο. Για κάποιους είναι καλό, αλλά για κάποιους άλλους ό,τι χειρότερο καθώς απεβίωσαν πολύ σύντομα. Έχασαν την ελπίδα τους κατά κάποιο τρόπο» σχολιάζει.
«Είναι μια δύσκολη απόφαση για όλους είτε το έχουν βιώσει είτε πρόκειται στο μέλλον. Σε φέρνει σε μια απελπισία και σε κάνει να αναρωτιέσαι «Τι να κάνω;».
«Αυτό που περιπλέκει τα πράγματα είναι ότι οι ηλικιωμένοι δεν συμμετέχουν στη λήψη αυτής της απόφασης, κάτι που τους σπάει το ηθικό. Αναρωτιέται κανείς πώς να νιώθουν όταν βλέπουν ότι κανείς δεν τους ρωτάει για κάτι που αφορά στη δική τους ζωή και ευεξία.
Ο κ. Νικολακόπουλος εργάζεται σε αυτό το θεατρικό έργο εδώ και τέσσερα χρόνια καθώς καθυστέρησε σημαντικά λόγω του κορονοϊού. Η παράσταση πρόκειται να ανέβει στη Μελβούρνη τον Οκτώβριο στο Alex Theatre και έπειτα στο Fusebox- Factory Theatre στο Σίδνεϊ.
Η παράσταση αποτελείται από δύο μέρη με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα το οποίο σκόπιμα επέλεξε ο σκηνοθέτης ώστε να δώσει στο κοινό την ευκαιρία να συζητήσει για την εξέλιξη της υπόθεσης και για το αν θα αλλάξει η απόφαση να κλείσουν τη μάνα τους σε γηροκομείο ή όχι.
«Είναι σημαντικό για μένα το θέατρο να σε κινητοποιεί και να σε παρακινεί να κάνεις αυτές τις συζητήσεις με τους δικούς σου. Παρόλο που πρόκειται για κωμωδία, περιέχει πολλή συγκίνηση. Θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώσεις θυμό, οργή, λύπη και απογοήτευση» σχολιάζει και συνεχίζει «Το ότι το σενάριο γράφει μία γυναίκα μη ελληνικής καταγωγής είναι σημαντικό για μένα καθώς δίνει μια πιο οικουμενική ματιά από το να είναι απλώς μια ελληνική ιστορία».
«Συνειδητοποίησα ότι τείνουμε να προβάλουμε τους μετανάστες αναπαράγοντας στερεότυπα και πως λείπουν οι πραγματικοί χαρακτήρες από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ένας από τους στόχους μου είναι να δημιουργήσω πραγματικούς χαρακτήρες που θα έρχονται σε αντίθεση με το στερεότυπο του «Wog» όπως στη σειρά «Wog Boy» όπου ο ίδιος έπαιξα τον Theo» αναφέρει.
«Το κοινό μπορεί να δει πώς αυτό το αγόρι ανδρώνεται μέσα από καταστάσεις. Σε κάθε γενιά που βλέπουμε εξελίσσεται σε κάτι άλλο. Η μόνη σταθερή του σε όλα όσα περνάει είναι η επίδραση και η συνειδητοποίηση ότι η μητέρα του ήταν πάντα εκεί για αυτόν» καταλήγει.
Ο κ. Νικολακόπουλος είναι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το εγχείρημα και σκοπό έχει να μας περάσει από συναισθηματικό rollercoaster.
Το θεατρικό έχει δουλευτεί σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και του Σίδνεϊ και με την προσδοκία ότι θα περιοδεύσει σε όλη την Αυστραλία.
«Θα το δοκιμάσουμε σε μικρότερο κοινό στην Μελβούρνη και το Σίδνεϊ και αν υπάρξει ενδιαφέρον θα το οργανώσουμε περιοδείες για του χρόνου σε όλη την Αυστραλία» αναφέρει.
Το θεατρικό έχουν συγγράψει ο ίδιος ο Τόνι Νικολακόπουλος, ο Γιώργος Καπινιάρης και η Sally Faraday με την τελευταία να προσθέτει μια κριτική ματιά όπως χαρακτηριστικά λέει ο κ. Νικολακόπουλος.
