ΕΙΝΑΙ μετοχή χρόνου αορίστου του ρήματος βλώσκω. Από το ρήμα βλώσκω προέρχεται και το ουσιαστικό ”μόγος” που σημαίνει κόπος, ταλαιπωρία. Όπως εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε, ο Λεωνίδας δεν είπε απλώς στον Ξέρξη “έλα να τα πάρεις”. Σε αυτή την περίπτωση θα έλεγε ”ελθών λάβε”. Δεν είπε ο Λεωνίδας κάτι τέτοιο, αλλά υπεροπτικά τον προκάλεσε λέγοντάς του ”άμα έχεις κότσια έλα να τα πάρεις”. Προκάλεσε τον Πέρση βασιλιά με τη σημερινή έκφραση ”αν έχεις κ…, έλα να πάρεις τα όπλα μας”.
Ο Ξέρξης το τόλμησε και εκστράτευσε εναντίον της Ελλάδας με περίπου τρία εκατομμύρια στρατιώτες. Στον Σπαρτιατικό στρατό απαγορευόταν να ρωτήσει κάποιος ”πόσοι είναι οι εχθροί”. Το μόνο που επιτρεπόταν να ρωτήσει ήταν ”πού είναι οι εχθροί”. Έτσι και στις Θερμοπύλες κανένας δεν νοιάστηκε για το πλήθος του Περσικού στρατού. Στις πρώτες δύο ημέρες της μάχης παρά το ολιγάριθμο των Σπαρτιατών η ζυγαριά έγειρε προς την μεριά των Ελλήνων. Τα σπαθιά ”κοπίδες” όπως λέγονταν των Σπαρτιατών είχαν την αίσθηση των σφαγέων. Η κοπίδα ήταν κοντό σπαθί, λεπτό κοντά στην λαβή και φαρδύ προς την άκρη του. Όταν κατέβαινε ήταν συνήθως θανατηφόρο και με την ορμή και την τεχνική των Σπαρτιατών στρατιωτών, ήταν καλύτερα να βρίσκεσαι μακριά του αν ήθελες το κεφάλι σου να συνοδεύει το σώμα σου. Στις πρώτες δύο ημέρες της μάχης είχαν μακελέψει περίπου 12.000 Πέρσες, ενώ οι Έλληνες είχαν χάσει περίπου 15 μαχητές τους. Εάν η μάχη κρατούσε περισσσότερες από έξι ημέρες οι Πέρσες θα ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης λόγω έλλειψης τροφών και πείνας του στρατεύματός τους.
Ο Εφιάλτης από το χωριό Αλπινοί (Αρπίνη λέγεται σήμερα) έφθασε κοντά στον Λεωνίδα και ζήτησε ασπίδα και σπαθί για να πολεμήσει μαζί τους, όντας χωλός και κουτσαίνοντας, του το αρνήθηκε ο Λεωνίδας. Η πράξη αυτή τον προσέβαλε και με την ψυχή πληγωμένη αποφάσισε και πήγε για προδοσία στον Πέρση Βασιλιά. Την τρίτη ημέρα λοιπόν και αφού ο Υδάρνης είχε περάσει τον ορεινό όγκο του Καλλιδρόμου, έφθασαν οι Πέρσες στα μετόπισθεν των Σπαρτιατών και των Θεσπιέων που είχαν αρχηγό τον γενναίο Δημόφιλο. Οι παρατηρητές έφθασαν στον βασιλιά πριν ακόμη χαράξει και τον ενημέρωσαν έντρομοι: Βασιλιά, οι Πέρσες είναι κοντά, είναι πολύ κοντά. Ο Λεωνίδας τους άκουσε ατάραχος και τους είπε με βέβαιη φωνή που πρόδινε μεγαλείο: Ε, τότε αυτό σημαίνει ότι κι εμείς είμαστε πολύ κοντά, έκαναν το μεγάλο τους λάθος.
Σηκώθηκε και έδωσε εντολές στον μάγειρα του. Σήμερα, του είπε οι στρατιώτες μας πρέπει να φάνε ελαφρά γιατί θα πολεμάμε όλη μέρα, το βράδυ άλλωστε, θα δειπνήσουμε στον Άδη. Φόρεσε την πανοπλία του, πήρε το σπαθί του και στάθηκε πιο πρώτος από τους πρώτους και έδωσε αυστηρή εντολή: καμμία φρουρά γύρω από τον βασιλιά, όλοι στρατιώτες, όλοι ίσοι.
Οι λέξεις αυτές ανατρίχιασαν τους Έλληνες στρατιώτες και ρίχτηκαν και αυτή τη φορά στην μάχη σαν αφηνιασμένα λιοντάρια. Οι Πέρσες αξιωματικοί βλέποντας τους στρατιώτες τους να υποχωρούν άτακτα άρχισαν να τους μαστιγώνουν για να τους κρατήσουν στον πόλεμο. Εκείνη την μέρα οι Έλληνες κατακρεούργησαν δέκα χιλιάδες Πέρσες. Δυστυχώς, ο Έλληνας Βασιλιάς με ένα βέλος που ερχόταν από μακριά, στο πρώτο τέταρτο της ώρας ήταν κιόλας νεκρός . Νεκρός ναι, όχι όμως ηττημένος. Ήξερε καλά ότι οι Σπαρτιάτες Βασιλείς, ή νικούν ή πεθαίνουν. Καμία άλλη επιλογή!
Οι Θερμοπύλες είναι η μόνη μάχη στην ανθρώπινη ιστορία που οι ηττημένοι χαρακτηρίζονται από την παγκοσμιότητα ως νικητές. Θέλησαν πολλοί αργότερα να μοιάσουν στον Λεωνίδα αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Βλέπετε ότι το ρήμα “βλώσκω” που χρησιμοποίησε ο Σπαρτιάτης βασιλιάς δεν υπάρχει σε καμία γλώσσα του κόσμου, είναι μοναδική όπως και ο ιερός χώρος των Θερμοπυλών.
Οι ελληνικές λέξεις ταιριάζουν σε πλούτο με τα χώματά τους.