ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ διίστανται. Άλλοι λένε ναι και άλλοι λένε όχι. Το θέμα εξετάζεται τώρα φιλοσοφικά, θεολογικά και κτηνιατρικά. Το ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης. Και βέβαια μας αγαπάει με πάθος υπερμεγέθες και αδυσώπητο. Μόνο φιλιά ρουφηχτά δεν μας δίνει στο στόμα, αλλά και πώς να το κάνει αφού βάζουμε Colgate μια φορά τον μήνα στο στόμα μας. Είμαστε απαράδεκτοι στην επιεικέστερη έκδοση.
Τώρα όμως τι γίνεται με τα μοσχάρια του γάλακτος, τα κατσίκια των ορεινών περιοχών που είναι και τα νοστιμότερα και με τα αρνάκια με τα πιο νόστιμα παϊδάκια; Τα βλέπεις ζωντανά και τα λιμπίζεσαι καθώς τρέχουν αμέριμνα πάνω στο πράσινο γρασίδι και δεν καταλαβαίνουν το πόσο επικίνδυνο ουρικό οξύ έχουν να προσφέρουν στους ρέκτες και στους πότες της κεχριμπαρένιας ρετσίνας. Ήθελες τα και παθές τα. Και δεν είναι μόνο το ουρικό οξύ, είναι και η διαβολεμένη χοληστερίνη με το επικίνδυνο ζάκχαρο! Όλα κατ’ εικόνα και ομοίωση πρώτα του γιατρού και ύστερα του φερετροποιού. Κάπως πρέπει να δουλέψουνε και αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα πάνε κλέφτες στα βουνά, να είμαστε και λίγο λογικοί! Ο Θεός φροντίζει για όλους.
Από την άλλη μεριά, κινείται εναντίον της Θείας Χάριτος και η μακρινή Κίνα. Στην αγορά της βλέπει κανένας χιλιάδες κρεμασμένα σκυλιά από τα τσιγκέλια, ενώ οι παχουλές γάτες και οι τροφαντοί αρουραίοι κοίτονται ξεκοιλιασμένοι πάνω στις μαρμάρινες προθήκες έτοιμοι για τους επιλεκτικούς πελάτες που αναζητούν κάτι νόστιμο να στείλουν στην ερίτιμο σύζυγό τους να μαγειρέψει για τα παιδιά μόλις γυρίσουν από το σχολείο.
Στην Κίνα έτσι και σου ξεφύγει ο σκύλος σου, την επομένη θα μοσχομυρίσει η γειτονιά από την σούβλα που θα στριφογυρίζει ο γείτονας από νωρίς το πρωί και θα έχει στήσει ένα πλούσιο τραπέζι με κεχριμπαρένια ρετσίνα. Θα τον βλέπει και θα τον ζηλεύει όλη η γειτονιά, σε σημείο να ζητήσει και ο δήμαρχος να πάρει κι αυτός έναν μεζέ.
Είναι νομίζω φανερό ότι ο Θεός είναι οπωσδήποτε φιλάνθρωπος και ελεήμων, αλλά λόγω του περιορισμένου των μεζέδων δεν μπορεί να ικανοποιήσει και τα ζώα που δημιούργησε για να χαρούν την ζωή. Και δίκιο έχει, δεν μπορεί να αγαπήσει και τις κακομούτσουνες χελώνες που εκκαβουκίζονται στην φιλόξενη βιομηχανική Κίνα με ένα απλό χτύπημα μικρής βαριοπούλας και αμέσως με μία σκουριασμένη σπάτουλα αποκολλώνται από το κάτω σημείο του καβουκιού και ρίχνονται ολοζώντανες στο καυτό νερό που χοχλάζει από ώρα. Δεν πεθαίνει αμέσως, κουνιέται και ζεματίζεται για κανά πεντάλεπτο και ύστερα αποστέλλεται στην κουζίνα του σεβαστού και αγαπητού από τον θεό πελάτη για να ευχαριστήσει όλους τους Αγίους της περιοχής του για την βρώση και την πόση που του διέθεσε ο Κύριος μετά το ζεστό ξετομάριασμα στην κατσαρόλα Fissler αργού βρασμού και βραδέως θανάτου.
Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε ότι φιλικότητα υφίσταται προς το ανθρώπινο είδος ως και ελεημοσύνη για τις καλοβρασμένες χελώνες που καλύπτουν μαζί με τα σκυλιά και τα μοσχάρια τις ανάγκες εκείνων που βρίσκεται άνωθεν τους ο ελεήμων Πανάγαθος. Τελικώς να μιλάμε εν πάσει ειλικρινεία. Τα ψέματα δεν οδηγούν πουθενά.