Ο πρώην συμπάροικος Θύμιος Α. Χαραλαμπόπουλος, κατέρχεται ως υποψήφιος για τον Δήμο Τριφυλίας στη Μεσσηνία με τον συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης στις επερχόμεμες Αυτοδιοικητικές Εκλογές στην Ελλάδα.

Ο Θύμιος Χαραλαμπόπουλος έμεινε αρκετές δεκαετίες στην Αυστραλία, όπου, εκτός των άλλων, ασχολήθηκε και με τα Γράμματα, εκδίδοντας ποιητικές συλλογές. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας, στη Μελβούρνη, καθώς και άλλων παρικιακών Οργανισμών.

Τα τελευταία χρόνια έχει εγκατασταθεί στην Κυπαρισσία, απο όπου μας στέλνει το ακόλουθο κείμενο:

Η Κυπαρισσία είναι μια μικρή κωμόπολη με 5.000 μόνιμους κατοίκους και είναι πρωτεύουσα του Δήμου Τριφυλίας στο Νομό Μεσσηνίας. Απέχει από την Καλαμάτα 65 χλμ.

Για την ονομασία της, υπάρχουν δύο εκδοχές: πρώτη, η ονομασία προέρχεται από το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά κυπαρίσσια στην περιοχή, ενώ η άλλη δεύτερη εκδοχή, προέρχεται από τον ήρωα Κυπάρισσο. Σύμφωνα με το μύθο, στο κυνήγι του, σκότωσε ένα ελάφι της θεάς Αρτέμιδας και μελαγχόλησε. Πριν πεθάνει οι θεοί άκουσαν τις παρακλήσεις του, τον λυπήθηκαν και τον έκαναν κυπαρίσσι.

Η Κυπαρισσία, ξεκινά από την άκρη του Ιονίου, που είναι η νέα πόλη, και φτάνει ως τους πρόποδες του μικρού βουνού Αιγάλεω – Ψυχρό.

Κατά τα ομηρικά χρόνια, η Κυπαρισσία, ονομαζόταν Κυπαρισσίεντας και ανήκε στο Βασίλειο της Πύλου. Πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με 11 πλοία.

Επί τουρκοκρατίας ονομαζόταν και Αρκαδία.

«Στης Αρκαδιάς τον πλάτανο Ελένη βρε Ελένη» (Δημοτικό). Την κρέμασε στον πλάτανο κάποιος πασάς γιατί δεν ήθελε να την πάρει στο χαρέμι του. Μια αληθινή ιστορία. Η Ελένη του γιατρού Χαρέμη. Στην απάνω πόλη υπάρχει ο πλάτανος. Εδώ στην Κυπαρισσία έγινε η πρώτη κοινωνική επανάσταση το 1834, επί Όθωνα από τους αδικημένους -της φάρας μου- Ντρέδες

Σουλιμοχώρια της Τριφυλίας, με τον οπλαρχηγό Γιαννάκη Γκρίτζαλη, που νικήθηκαν από τους Βαυαρούς και τον τουφέκισαν την ίδια μέρα…

Δυστυχώς, μετά από 54 χρόνια της επιστροφής μου, διαπίστωσα -ο καθένας Κυπαρίσσιος το διαπιστώνει- ότι η Κυπαρισσία είναι σχεδόν η ίδια. Μόλις πέρυσι φτιάχτηκαν μερικά πεζοδρόμια στο κέντρο της πόλης. Το γήπεδο, το Γυμνάσιο-Λύκειο, δυο-τρεις σχολές, το Γενικό Νοσοκομείο… είναι στο έλεος του χρόνου.

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, προσπάθησε -αν όχι να το κλείσει- να το μετατρέψει σε Κέντρο Υγείας, αν και εξυπηρετεί τρεις Επαρχίες. Αν ο δωρητής του κτηρίου Αλεξόπουλος, δεν είχε βάλει κάποιες ρήτρες, θα το είχε διαλύσει…

Για παράδειγμα, τον Ιούλιο για ένα διάστημα, δεν μπορούσε να γίνει χειρουργείο, γιατί δεν υπήρχε αναισθησιολόγος.

Εδώ να κάνω έκκληση στους συμπατριώτες μου Τριφυλίους και να τους πω, ότι τα 400.000 δολάρια που μαζέψαμε όλοι μαζί εκεί, γιατί να κοιμούνται στην τράπεζα; Ο τόπος μας, οι άνθρωποί μας έχουν ανάγκη νοσοκομειακού αυτοκινήτου.

Θα μου πείτε, φταίνε και οι ίδιοι. Ναι, η συνήθεια δύσκολα κόβεται… Τέλος έκκλησης.

Η ύδρευση έχει ακόμα αμιαντοσωλήνες, τα δίκτυα αποχέτευσης είναι στα κακά τους χάλια, πολλές φορές τα καλοκαίρια κόβεται το νερό, ενώ στα χωριά της Τριφυλίας, για μεγάλα χρονικά διαστήματα δεν έχουν να πιουν νερό…

Η αγροτιά μάχεται μόνη για την επιβίωσή της κόντρα σε κράτος και μεγαλέμπορους…

Οι όποιες κοινωνικές δομές στήριξης της λαϊκής οικογένειας είναι ανύπαρκτες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα ολόκληρος ο Δήμος Τριφυλίας να έχει μόνο μία κοινωνική λειτουργό. Γι’ αυτό -και για άλλους λόγους- συστρατεύτηκα και εγώ -αν και καινούργιος κάτοικος- στο κάλεσμα της Λαϊκής Συσπείρωσης

του ΚΚΕ -με τους υπόλοιπους συντρόφισσες και συντρόφους, να δυναμώσουμε τον αγώνα του λαού, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Έχουμε όλοι και όλες ευθύνη να μεγαλώσουμε τα εμπόδια στην αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ και στη Δημοτική και Περιφερειακή Αρχή που βάζει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική και κάνει τη ζωή μας ολοένα και πιο δύσκολη…

Καιρός, να πάμε κόντρα στις δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων στο Δήμο μας και στην περιφέρεια.

Ο λαός της Τριφυλίας έχει επιλογή – Αρκεί να σκεφτεί!