KONTEYEI να γίνει… ετήσιος θεσμός! Η διαμάχη για το πότε και, κυρίως ποιος, ξεκίνησε το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου.
Εγώ είμαι σχετικά νέα στην Αυστραλία αλλά έκανα την έρευνά μου και πιστεύω πως βρήκα την άκρη.
Λοιπόν, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (έτσι λεγόταν και τότε) το ξεκίνησε η Ελληνική Εβδομάδα το 1979 με πρόεδρο τον Σάκη Ζαφειρόπουλο, Προβολές γίνονταν στο HOYTS Cinema, στο KINEMA Theatre και στο State Film Centre.
ΜΑΛΙΣΤΑ το 1980 προβλήθηκε στο State Film Centre η ταινία «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας» που είχε και κάποιες ακατάλληλες σκηνές.
Αποτέλεσμα κάποιοι θεατές να φωνάξουν «Αίσχος» και να αποχωρήσουν. Μάλιστα όταν ένα ζευγάρι έκανε έρωτα στην ύπαιθρο ακούστηκε και η φωνή αποδοκιμασίας γνωστού ομογενή δημοσιογράφου που είπε: «Αίσχος! Χάθηκαν τόσα ..κρεβάτια».
Το ιστορικό γεγονός το αναγνώρισε και η γενική συνέλευση της Κοινότητας το 2022 που αποδέχθηκε ομόφωνα την πρόταση του Σάκη Ζαφειρόπουλου που μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου ιδρύθηκε το 1979 από την Ελληνική Εβδομάδα (Ελληνικό Φεστιβάλ). Ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Εβδομάδας, Σάκης Ζαφειρόπουλος, είχε επισκεφθεί το 1977 παράγοντες της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από τους οποίους ζήτησε βοήθεια και συμβουλές για τη διοργάνωση παρόμοιου φεστιβάλ στη Μελβούρνη. Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Μελβούρνης (ΦΕΚΜ) σύντομα έγινε πραγματικότητα και απετέλεσε για χρόνια μια από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις της Ελληνικής Εβδομάδας».
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Εβδομάδα σιγά-σιγά «έσβησε» και μαζί και το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου.
Μερικά χρόνια αργότερα συστάθηκε το Φεστιβάλ «Αντίποδες» και λίγο αργότερα ακολούθησε και το (νέο) Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησαν οι Κ. Μάρκου, Κ. Καραμάρκος, Ελένη Μπερντέ κ.α. και τους στήριζε ο Μπάμπης Σταυρόπουλος από το «Νέο Κόσμο».
Το Φεστιβάλ που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες αποτελεί συνέχεια αυτού του θεσμού.
ΤΩΡΑ, όταν μιλάμε για Παναυστραλιανό Φετσιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (με την συμμετοχή της Κοινότητας Σίδνεϊ και στη συνέχεια και άλλων Κοινοτήτων) εδώ οι ημερομηνίες αλλάζουν. Και ίσως εδώ να οφείλεται και η σύγχυση και ελπίζω όχι και σε κάποια σκοπιμότητα…
Τ.Τ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ κλιμακώνεται ολοένα η σύρραξη στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να γίνεται έστω και ένα βήμα για εξεύρεση πολιτικής λύσης. Από τη μια η Παλαιστίνη όπου η Χαμάς άναψε το φιτίλι, από την άλλη το Ισραήλ, που δηλώνει αποφασισμένο να καταστρέψει τις στρατιωτικές και διοικητικές δυνατότητες της Χαμάς, και στη μέση, η στενή λωρίδα της Γάζας, το ενδεχόμενο πολέμου γίνεται όλο και πιο ορατό. Ήδη ο προχθεσινός βομβαρδισμός του νοσοκομείου στη Γάζα, αφήνει όλους μας άναυδους.
ΤΙ ΚΑΙ αν η επίθεση και ο αλληλοσπαραγμός καταδικάστηκαν από τους Δυνατούς της γης. Δυστυχώς οι σκοτωμοί, ιδιαίτερα άμαχων πληθυσμών και τα σφυροκοπήματα εκατέρωθεν, συνεχίζονται.
Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ που πήρε, τρομάζει. Και οι εικόνες στους τηλεοπτικούς δέκτες μεγαλώνουν το σύννεφο της απειλής που πλανιέται σε όλη τη Μεσόγειο, για να μη πω σε όλο τον πλανήτη.
ΕΚΕΙΝΟΙ όμως που πληρώνουν «το τίμημα», είναι ο αθώος πληθυσμός. Να μου πείτε αν υπήρχε σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, θα γινόταν αυτό και τόσα άλλα; Το είδαμε και το βλέπουμε καθημερινά. Και ύστερα σου λένε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια.
ΑΔΕΛΦΙΑ Δεν χρειάζεται να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος έχει το δίκαιο. Η Παλαιστίνη ή το Ισραήλ και αν η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να δίνεται στην τελευταία και όχι στην πρώτη. Έλεος πια. Μιλάμε για φρικτή, τρομακτική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ και τα επακόλουθά της, που οδήγησαν σε μια καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση τον λαό της Γάζας.
ΚΑΙ ΓΙΑ να κλείσουμε το θέμα: Η ανθρωπιστική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέχεται πάντα με βάση τις ανθρωπιστικές αρχές: αμεροληψία, ουδετερότητα, ανεξαρτησία και ανθρωπιά.
ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΙ μια παράγραφο από το άρθρο της φίλης Δρ. Έρμας Βασιλείου με τίτλο: «Μέσα κι έξω από την αυλαία», Ν.Κ.16.10.23. «… Δεν μάθαμε πια τίποτε; Κανένας δεν μπόρεσε να μας διδάξει; Η όμορφη Ανατολική Μεσόγειος, είναι δική μου και δική σας, δική της γης και όλων μας. Και αγαπημένοι είναι όσοι μένουν εκεί στην ίδια ζεστή αγκαλιά της που πάλι φλέγεται…».
ΤΑ ΑΓΙΑ χώματα, αυτής της όμορφης γης με τη ζεστή αγκαλιά που είναι η γη όλων μας, είχα επισκεφτεί στις αρχές του Σεπτέμβρη. Τρέμω μόνο στη σκέψη ότι ήμουν κι εγώ εκεί. Γνωστό πλέον ότι οι εξτρεμιστικές οργανώσεις εκμεταλλευόμενες το Σάββατο, που είναι αργία για τους Εβραίους, αφού μπλόκαραν, έπιασαν εξαπίνης το όντως οχυρωμένο σύστημα Υπηρεσίας πληροφοριών και ασφαλείας του Ισραήλ.
ΗΜΑΣΤΑΝ λοιπόν μια ομάδα 17 ομογενών με αρχηγό τον εξ Ελλάδος κ. Πάρη, ξεναγό τον πανοσιολογιότατο αρχιμανδρίτη πατέρα Πορφύριο και στο τιμόνι του πούλμαν, ένα Παλαιστίνιο, ο οποίος συνεννοείτο με τον αρχιμανδρίτη στα Αραβικά.
ΟΜΟΛΟΓΩ ότι στο θέμα της ασφάλειας στο αεροδρόμιο του Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ, υπήρχε μεγάλη κινητικότητα. Ανάμεσα στους τελωνειακούς υπαλλήλους, κινούνταν και ένστολοι ένοπλοι, οπότε μιλάμε για δρακόντεια μέτρα εισόδου.
ΜΕΤΑ τις διευκρινήσεις του κ. Πάρη για το από που ερχόμαστε, το λόγο της επίσκεψης μας κλπ. κλπ., μάς δόθηκε η 6ήμερη κάρτα άδειας παραμονής, την οποία υποχρεωτικά έπρεπε να έχουμε μαζί μας 24/7.
ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ μας ήταν σε κεντρικό δρόμο της Βηθλεέμ και σε απόσταση αναπνοής από τον ναό της Γεννήσεως του Χριστού.
ΦΥΣΙΚΑ όταν περνούσαμε τα σύνορα Παλαιστίνης προς το Ισραήλ, γινόταν έλεγχος από Ισραηλινούς στρατιώτες. Ήταν όπως μας εξήγησαν ένας έλεγχος ρουτίνας. Οπότε δεν αισθανόμασταν φόβο. Προσωπικά πιο πολύ φοβόμουν μη ξεστρατίσω και χαθώ από την ομάδα, γιατί μιλάμε για κατακλυσμό προσκυνητών σε όλες τις πόλεις και στον Ιορδάνη ποταμό, παρά από το κακό που συμβαίνει τώρα.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ του κ. Πάρη ήταν να μη βγαίνουμε το βράδυ ασυνόδευτες. Ευτυχώς για μας και οι 6 μέρες κύλησαν ομαλά και σύμφωνα με το πρόγραμμα.
ΓΝΩΣΤΟ ότι στο δημοψήφισμα του περασμένου Σαββάτου για την συνταγματική αναγνώριση των αυτοχθόνων εθνών της χώρας και την απόκτηση «ΦΩΝΗΣ», η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ του ΟΧΙ.
ΣΕΒΑΣΤΟ και άκρως δημοκρατικό το αποτέλεσμα. Ωστόσο γνωρίζετε για τις ευαισθησίες μου γύρω από την ιστορία, την ιερή γη και τα dreamtimes (ιεροτελεστίες) των Αμπορίτζιναλ, για τα οποία έχω γράψει μετά από πολλές επισκέψεις στον ιερό τους χώρο στο HEIDE, κοντά στο ποταμάκι στο Heidelberg.
ΟΠΩΣ δεν νομίζω ότι αμφισβητεί κανείς, την 65.000χρονη αρχαιολογική, ιστορική και πολιτισμική παρουσία τους στη χώρα του Νότου.
ΘΑΥΜΑΖΩ επίσης την προσφορά της συμπαροίκου Διαμάντως Ροζακέα και τον αγώνα της στην αναβάθμιση των κοινοτήτων τους. «… η σχέση της με τους Πρώτους Κατοίκους έχει αλλάξει τη ζωή της και η καλή θέληση που τους προσφέρει, αυτό που αποκαλούμε φιλότιμο, της επιστρέφεται πίσω δεκαπλάσια». Ν.Κ. 14/9/2023
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ακόμα. Γνωρίζετε ότι η Νέα Ζηλανδία έχει αναγνωρίσει τα αυτόχθονα έθνη από τη δεκαετία του 1840; Ούτε κι εγώ. Το έμαθα διαβάζοντας άρθρο του φίλου Κώστα Καραμάρκου, ΝΚ 17/9/2023.
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τετάρτη, έγινε στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας, η παρουσίαση του βιβλίου της Κύπριας ποιήτριας και συγγραφέα Ευρυδίκης Παπαδοπούλου με τίτλο «Ως αληθώς». Την καλεσμένη παρουσίασε ο καθηγητής κ. Γιάννης Μηλίδης.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ πραγματεύεται τη ζωή της ηρωίδας Χαρίτας Μάντολες από το χωριό Ελιά της Κερύνειας, για την οποία είχα γράψει στο Αφιέρωμα Ιουλίου για την 49η επέτειο της βάρβαρης εισβολή της Τουρκίας. Το άρθρο μου άρχιζε: «Είμαι 27 χρονών. Τόσο ήμουν όταν έφυα που το σπίτι μου. Τζιαι περιμένω να πάω πίσω, για να αρχίσω να μεγαλώνω πάλε».
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το, σού δημιουργείται η αίσθηση ότι γίνεσαι μάρτυρας του φρικτού εγκλήματος με τις δολοφονίες που έγιναν μπροστά στα μάτια της και δηλώνεις παρών. Μόνο που παρών δεν είσαι, γιατί η κα Χαρίτα μόνη και αβοήθητη, κατάφερε και επέζησε… Και έζησε, με μόνο όπλο την ελπίδα.
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ενδιαφέρονται να υποβάλουν προτάσεις στην προσπάθεια του Διοικητικού Συμβουλίου για την επανεξέταση του Καταστατικού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, η προθεσμία υποβολής προτάσεων παρατείνεται έως την Παρασκευή 27/10/2023. Οι προτάσεις πρέπει να υποβληθούν γραπτώς. Για πληροφορίες τηλεφωνήστε στο: 9662 2722.
ΤΕΛΟΣ κόντρα στην ακρίβεια, στην κρίση στέγασης με την αύξηση των επιτοκίων και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας στην καθημερινότητα του, οι στατικές δείχνουν ότι ο πληθυσμός της Βικτώριας αυξήθηκε. Γίναμε αισίως 6,8 εκατομμύρια!
ΣΥΜΠΑΡΟΙΚΟΙ ΕΙΣ ΕΤΗ
ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ!
Κ.Γ.