ΣΤΙΣ… «αόρατες διαδρομές» στο κέντρο της Αθήνας, μαζί με τον κύριο Μιχάλη, πωλητή της «Σχεδίας» και τον Ελληνοαυστραλό εκδότη του περιοδικού δρόμου, Χρήστο Αλεφάντη, λέει ότι περπάτησε ο Στέφανος Κασσελάκης παραμονές Χριστουγέννων κ.λπ, κ.λπ. κ.λπ.
ΜΑΛΙΣΤΑ, έκανε και ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την οποία συνοδεύει με σχετικό βίντεο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, προς τέρψιν των απανταχού παραμονευόντων αγρίων φυλών των διαδικτυακών μέσων εξαχρείωσης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο… αόρατες (με ή χωρίς εισαγωγικά, δεν έχει καμία σημασία) είναι αυτές οι διαδρομές, που βαδίζονται από τον κύριο Μιχάλη και τους άλλους άστεγους, όχι μόνο στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και στους δρόμους όλων των μεγαλουπόλεων του σημερινού μας Κόσμου, κ. Κασσελάκη;
ΣΑΣ πληροφορώ -και εσάς και το σεβαστό σας επιτελείο- ότι αυτοί οι δρόμοι είναι παντελώς ορατοί και έχουν συγκεκριμένους αρχιτέκτονες και σχεδιαστές, με ονόματα και διευθύνσεις…
«… μου έκαναν την τιμή να με βάλουν στο γιορτινό τραπέζι τους άστεγοι και πρώην άστεγοι συμπολίτες μας. Άνθρωποι που έχασαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους … Όταν θα γίνουμε κυβέρνηση, εθνικός στόχος θα είναι να εξαλειφθεί πλήρως η αστεγία. Με σχέδιο. Προσήλωση. Οργάνωση. Και θα το καταφέρουμε», συνεχίζει ο κ. Στέφανος.
ΟΤΑΝ θα γίνετε… κυβέρνηση; Ναι, μη φάτε, έχουμε γλαρόσουπα… Με τι προσόντα; Φτιάξτε ομάδα πρώτα γιατί η Νέα Δημοκρατία παίζει μπάλα μόνη της… Κι ας γέρνει το γήπεδο…
ΑΛΛΑ στην εποχή της γαλαντζί πολιτικής, της επίδειξης στα λεγόμενα social media και στις άνευ ουσίας και σημασίας δηλωσούλες, τα πάντα είναι επιτρεπτά.
ΦΡΙΑΞΑ με τη -χουλιγκανίστικου ύφους- χολή που βγήκε στο Facebook και στο X (πρώην Twitter) για το θάνατο του Γερμανού πολιτικού, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κυρίως για τις θέσεις του κατά της Ελλάδας την εποχή της κρίσης και των Μνημονίων. Κάτι που έγινε και με τον Χένρι Κίσινγκερ.
ΠΑΙΔΙΑ, ανεξάρτητα από τον ρόλο αυτών των ατόμων στα εθνικά και άλλα θέματα που μας ταλανίζουν, δεν συνιστούν σοβαρή αντιπαράθεση αυτές οι κορώνες. Ο όποιος χλευασμός -ειδικά όταν ο άλλος έχει αφήσει τα εγκόσμια- δεν συνιστά πολιτικό επιχείρημα.
ΤΟ πώς αντιπαρατασσόμαστε στο σύστημα που γεννά τέτοιες πολιτικές είναι το ζητούμενο. Κατά τα υπόλοιπα… χαίρετε…
ΠΡΟΧΘΕΣ, Τετάρτη, 27 Δεκεμβρίου, έφυγε από τη ζωή η ποιήτρια Μαρία Λαϊνά, σε ηλικία 76 ετών. Επρόκειτο για μια σπουδαία, αλλά αφανή λογοτέχνη, στην οποία έξι μήνες πριν είχε απονεμηθεί το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.
ΤΟ έργο της περιλαμβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήματα, τέσσερις κριτικές και μελετήματα και σύνταξη Ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε Ανθολογίες.
ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕ πολλές φορές επίσημα την Ελλάδα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική της συλλογή “Ρόδινος φόβος”. Η μετάφραση στα γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το Βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Καβάφη και το 1998 με το Βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
ΩΣ ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της Μαρίας Λαϊνά, παραθέτω το ακόλουθο ποίημα υπό τον τίτλο “Προετοιμασία”:
Να λύσω /μικρά κομμάτια /ασύμμετρα /τον κόσμο μέσα μου /μικρές κλωστές /να ξετυλίξω /τους αρμούς μου /ανάγκη καμιά /απ’ τη συνείδηση /το πνεύμα /την ικανότητα να εμβαθύνω /να λύσω /τις κλωστές /και να ξαπλώσω /μικρή μικρή /να κοιμηθώ
*Από τη συλλογή “Αλλαγή Τοπίου” (1972).
Δ.Τ.
ΦΤΑΣΑΜΕ αισίως στο τέλος μιας ακόμα χρονιάς. Σε παροικιακό επίπεδο, οι λιγοστοί εν ενεργεία Οργανισμοί, τίμησαν και γιόρτασαν τις κατά τόπους εθνικές επετείους, αλλά και με άλλες οικογενειακές βραδιές, προσπάθησαν να κρατηθούν σε επαφή με τα μέλη τους.
ΑΠΟ τις μεγαλύτερες, από άποψη μαζικής συμμετοχής, ξεχωρίζω τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821 που έγινε για πρώτη φορά στο γήπεδο της ποδοσφαιρικής ομάδας του South Melbourne, τις επιμνημόσυνες δεήσεις και καταθέσεις στεφάνων από άποψη συμμετοχής παροικιακών Οργανισμών, του Ελληνικού Παραρτήματος RSL και της Ένωσης Παλαιών Πολεμιστών και Εφέδρων Αυστραλίας, το Φεστιβάλ «Αντίποδες», τις κατά τόπους πανηγύρεις των Ενοριών και Κοινοτήτων, χωρίς να παραλείψουμε και τις μικρότερες σε «όγκο».
ΘΕΩΡΩ ότι τα σκήπτρα στην οργάνωση εκδηλώσεων τα έχουν οι Σύλλογοι-μέλη της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ηλικιωμένων και μπράβο τους. Μετά τον επιτυχημένο τους χορό στις αρχές του Δεκέμβρη με συμμετοχή πάνω από 550 άτομα, ετοιμάζονται για την ετήσια εκδρομή τους τον Γενάρη στο παραθαλάσσιο πάρκο του Rye. Χρόνια τους Πολλά.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο χρόνος που αποχαιρετούμε σημαδεύτηκε από πολλούς θανάτους. Σε κάποια στιγμή διαβάζοντας κατά συνέχεια τους τόσους και πολλούς, είχα σημειώσει: Φεύγουμε σωρηδόν όπως ακριβώς ήλθαμε. Μας πάνε καραβιές-καραβιές, στο νεκροταφείο της γειτονιάς μας.
ΠΟΛΛΟΙ και οι θάνατοι παραγόντων που εγκατέλειψαν πλήρης ημερών τα εγκόσμια. Καλή ανάπαυση.
ΓΙΑ μένα, ομολογώ ότι το 2023 ήταν με το μέρος μου. Ο Θεός με αξίωσε και πραγματοποίησα το επί πολλών ετών στα σχέδια μου ταξίδι στην Ελλάδα και στην Άγια Γη.
ΕΥΤΥΧΩΣ που μόλις τα κατάφερα και βαφτίστηκα προσκυνήτρια. Ήταν η πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη και ένα μήνα μετά, στις 7 του Οκτώβρη, έγινε η φοβερή επίθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας, με όλα όσα ακολούθησαν και που, δυστυχώς, συνεχίζονται με το πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και με θύματα τον άμαχο πληθυσμό, τους ηλικιωμένους, τους ευάλωτους και όχι μόνο.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ φέτος 15 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του σπουδαίου Ελληνοκύπριου μουσικοσυνθέτη, Μάριου Τόκα. Μια σύντομη ζωή, γεμάτη από γλυκές μελωδίες που τις έγραφε καθισμένος στο πιάνο με τα χαρακτηριστικά του γυαλιά και το κασετοφωνάκι στο πλάι, αφήνοντας τη μουσική φαντασία του να μάς ταξιδεύει.
ΠΕΙΤΕ μου, ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει «Το τρελό φορτηγό» με τον Γιάννη Πάριο, «Τις Θάλασσες», με τον Δημήτρη Μητροπάνο, το μελωδικότατο «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη» με τον Αντώνη Καλογιάννη, και άλλα τόσα διαχρονικά τραγούδια με τις αξεπέραστες μελωδίες του;
ΤΟ Ίδρυμα «Μάριος Τόκας» και η οικογένεια του συνθέτη, θέλοντας να αφιερώσουν την χρονιά αυτή στη μνήμη και το έργο του, ανέσυραν από το προσωπικό του αρχείο και μοιράστηκαν μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σπάνιες ηχογραφήσεις που τις ερμηνεύει ο ίδιος.
ΣΥΝΑΜΑ, διοργάνωσαν Έκθεση Ζωγραφικής με έργα του ζωγραφισμένα σε ξύλο, καμβά, πέτρα και μάρμαρο. Μια άλλη πτυχή του καλλιτέχνη με εικαστικές δημιουργίες, που θα θυμίζουν εσαεί την καλλιτεχνική συνεισφορά του αείμνηστου στα καλλιτεχνικά της Ελλάδας και της Κύπρου.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ζάπινγκ στο διαδίκτυο, από τις αρχές Νοεμβρίου βρίσκει ο καθένας μας πληθώρα από συνταγές συνοδευόμενες από βιντεάκια, για τα καλύτερα Χριστουγεννιάτικα μελομακάρονα και τους αφράτους χιονάτους κουραμπιέδες. Μέχρι και νηστήσιμες και αγιορείτικες συνταγές.
ΤΩΡΑ παρελαύνουν στην οθόνη πληθώρα συνταγών από την παραδοσιακή βασιλόπιτα μέχρι την σοκολατένια. Χριστέ κι Απόστολε. Μα βασιλόπιτα πασπαλισμένη με σοκολάτα; Μα τι λέω; Αφού έχουμε τσουρέκι με σοκολάτα γιατί όχι βασιλόπιτα…
ΜΕΧΡΙ εδώ καλά, γιατί μας δίνουν επακριβώς (;) τη δοσολογία των υλικών και ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες παρασκευής, φουρνίσματος, ζαχαρώματος μέχρι και τον αριθμό των θερμίδων που καταναλώνουμε ανά κομμάτι.
ΚΑΙ αυτό καλό! Τουλάχιστον να ξέρουμε τι τρώμε ώστε να είμαστε προσεκτικοί στο τι να φάμε στη συνέχεια.
ΞΕΡΕΤΕ τι παρατήρησα; Ο κάθε ζαχαροπλάστης -στην πραγματικότητα δεν όλοι ειδικοί, γιατί βιντεάκι ποστάρει και η κουτσή Μαρία- παρουσιάζει την συνταγή του ως την πιο επιτυχημένη. Τραγανιστά μελομακάρονα και κουραμπιέδες που λιώνουν στο στόμα. Ωραία! Ωστόσο, άλλοι μάς την δίνουν σε γραμμάρια, άλλοι σε ποτήρια, και άλλοι όταν πρόκειται για το αλεύρι μετρούν την ποσότητα με το… μάτι.
ΚΑΛΗ επιτυχία!
ΤΙ να πω τώρα; Με τα πολλά που είδα, χόρτασα. Και αφού τα βρήκα δύσκολα, εγκατέλειψα την κουζίνα χωρίς ενοχές. Άλλωστε, δεν φημίζομαι για τις δεξιότητές μου στην μαγειρική, πόσο μάλλον στην ζαχαροπλαστική. Ας είναι καλά οι φίλες μου, που με επισκέφθηκαν με τα καλαθάκια γεμάτα. Τις ευχαριστώ και εύχομαι να έχουν υγεία, ό,τι καλύτερο για το 2024 και τα καλαθάκια… γεμάτα!
ΜΗ μου πείτε ότι οι ανθισμένοι κήποι και τα πανύψηλα δένδρα στους δρόμους με κάθε λογής εξωτικά λουλούδια, δεν σας φτιάχνουν τη διάθεση. Όσο για τους λαχανόκηπους, θα τα πούμε την επόμενη χρονιά.
ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στο τέλος του χρόνου, αν μπορούσα να κάνω μια ευχή, θα παρακαλούσα το Θεό να δοθεί τέλος στο χρονίζον πρόβλημα της ιδιαίτερης πατρίδας μου Κύπρου. Δυστυχώς, το ανατέλλον έτος, σηματοδοτεί μια πεντηκονταετία από τότε που η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο με πρόσχημα την προστασία των Τουρκοκυπρίων.
ΜΙΑ βάρβαρη εισβολή και καθεστώς κατοχής από το 1974 που χώρισε την Κύπρο στα δυο.
ΕΥΧΗ μας η επανένωση όλων των κατοίκων της, Ελληνοκύπριων, Τουρκοκύπριων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων, κάτω από την ομπρέλα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΣΕ όλους εσάς, τους καλούς μας αναγνώστες και φίλους της στήλης, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανάγνωση, τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας. Γυρνώντας σελίδα, ας είμαστε έτοιμοι σε ό,τι μας επιφυλάσσει η καινούργια χρονιά.
ΑΣ συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για καλύτερες μέρες, ας δώσουμε χώρο σε όλα τα ωραία που μας περιμένουν και ας προσπαθήσουμε να γινόμαστε πνευματικά καλύτεροι!
ΙΣΩΣ την επόμενη χρονιά, να τα λέμε μέσα από άλλες σελίδες. Αυτό φυσικά επαφίεται στον αρχισυντάκτη.
ΣΑΣ χαιρετώ με πολλές ευχές και μια μεγάλη αγκαλιά. Υγεία και Έτη Πολλά. ΣΥΜΠΑΡΟΙΚΟΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2024.
Κ.Γ.