Το μεγάλωμα των εφήβων είναι μια πρόκληση από μόνο του. Η επικοινωνία μαζί τους, όμως, είναι μια δεξιότητα που αποκτάται με εντατική εξάσκηση, πολύ μελέτη κι ανάλυση και πάνω από όλα χιούμορ.
Βρίσκομαι σε μία φάση της ζωής μου που μόλις ξεκίνησα να επικοινωνώ σε αυτό που εγώ τουλάχιστον θεωρώ «νορμάλ» γλώσσα με την 22χρονη κόρη μου, ενώ παράλληλα ξεσκονίζω τις γνώσεις μου στην «βαβική», ήτοι τη μυστική διάλεκτο των μωρών, καθώς περνάω αρκετό χρόνο με τον ενός έτους εγγονό μου που μου λέει τα… λογάκια του.
Και πάνω που πίστεψα ότι «έκλεισα» ως γλωσσομαθής, ήρθε το επόμενο χτύπημα από τη μικρότερη κόρη μου που εξέρχεται ηρωικά από την εφηβεία της που πνέει τα λοίσθια. Στην αρχή πίστεψα πως η χαλάρωση που άρχισα να παρατηρώ στη μεταξύ μας συνεννόηση τελευταία ίσως οφειλόταν στο γεγονός ότι πάντα επικοινωνούσαμε σε μια δική μας γλώσσα που βασιζόταν στην κωδικοποιημένη έκφραση συναισθημάτων και διαθέσεων μέσω χαρακτηριστικών ήχων και χροιών στη φωνή, το οποίο τώρα περνούσε σε ένα άλλο επίπεδο (;)
Γρήγορα κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο γι’ αυτό. Κι επειδή τα παραδείγματα είναι πιο εύγλωττα, ιδού πώς παρουσιάστηκαν οι πρώτοι τριγμοί στην επικοινωνία μου με την 18χρονη κόρη μου.
Είναι βράδυ, έχει βγει έξω με την παρέα της και γνωρίζοντας πως μονίμως ανησυχώ μού στέλνει το εξής μήνυμα στο κινητό μου:
“omw”
Πανικόβλητη μιας και δεν είχα ιδέα τι σήμαινε αυτό 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, ανακάθομαι στο κρεβάτι και σκουντάω με ανυπομονησία τον σύζυγό μου, που παραδομένος ολοκληρωτικά στην αγκαλιά του Μορφέα, βγάζει ένα ηχηρό ροχαλητό ακολουθούμενο από ένα μουρμουρητό καθώς αλλάζει πλευρό. Τον ξανασκουντάω με ανυπομονησία σχεδόν φωνάζοντας: «το παιδί μας έπαθε omw κι εσύ κοιμάσαι; Σήκω!»
Εκείνος, ανασηκώνει το κεφάλι του, με κοιτάει με απορία και ξαναπέφτει για ύπνο.
Απελπισμένη στέλνω στη μικρή: «What?» (Αγγλιστί λες και αν συνέχιζα στην ίδια γλώσσα θα καταλάβαινα τι σήμαινε αυτό που μου έστειλε). Πέρασε ένα ατελείωτο δευτερόλεπτο χωρίς απάντηση. Αμέσως σκέφτηκα να το «γκουγκλάρω». Σοφή ιδέα. Εκεί που περίμενα να δω κάποια ανίατη ασθένεια ή ένα συνθηματικό εσχάτου κινδύνου, διαβάζω: «omw είναι ακρωνύμιο που σημαίνει on my way (έρχομαι)». Πριν ολοκληρώσω την εκπνοή ανακούφισης βλέπω μήνυμα από την κόρη μου με ένα «σταμάτα δεν μπορώ» συνοδευόμενο από ένα σούπερ γελαστό emoji ως απάντηση στο μήνυμά μου ότι τελικά το «γκουγκλάρισα» και βρήκα τι σημαίνει.
«Τώρα μαθαίνεις τα lingo», έκλεισε τη συνομιλία μας η μικρή αφήνοντάς με με μια νέα απορία: «τι είναι τα lingo;».
Μιλάω δύο γλώσσες, καταλαβαίνω τέσσερις και δεν γνωρίζω lingo; Οποία απογοήτευση… να μην μπορώ να συνεννοηθώ με τα ίδια μου τα παιδιά; Να πέφτουν στα χέρια μου – εντελώς τυχαία(;) – τα κινητά τους κι εγώ να μην καταλαβαίνω «γρι» από τα σανσκριτικά που γράφουν; Και δεν θέλω κριτικές. (Ελληνίδα) μάνα είμαι κι εγώ. Δεν ξεψαχνίζω ξένα κινητά, απλά… ενδιαφέρομαι.
Επανέρχομαι. Πιάνω, λοιπόν, μολύβι και χαρτί κι αρχίζω να κρατάω σημειώσεις για το επόμενο στάδιο ερευνών μου, στο διαδίκτυο.
Ξεκίνησα με τα πιο συχνά επαναλαμβανόμενα θεωρώντας τα ως πιο βασικά. Θα τα μάθω τα lingo και θα σας πω εγώ μετά.
Ορίστε η μικρή μου λίστα και οι επεξηγήσεις που απέφερε το γκουγκλάρισμα:
brb = be right back (ελληνιστί: επιστρέφω αμέσως)
ttyl = talk to you later (ελληνιστί: θα μιλήσουμε αργότερα)
omw = on my way (ελληνιστί: έρχομαι)
rb = reply back (ελληνιστί: απάντησέ μου)
lmk = let me know (ελληνιστί: ενημέρωσέ με)
lyk = let you know (ελληνιστί: θα σε ενημερώσω)
hay = how are you (ελληνιστί: πώς είσαι;)
gtg = got to go (ελληνιστί: πρέπει να κλείσω/φύγω)
fr = for real (ελληνιστί: σοβαρά;)
allg = all good (ελληνιστί: όλα καλά)
Κι όταν μετά από πολύ χρόνο και κόπο κατάφερα να αποκρυπτογραφήσω έστω και τα βασικά, αντιλαμβάνεστε την μεγάλη μου επιθυμία να περηφανευτώ στη μικρή μου κόρη για τη νέα γλωσσική δεξιότητα που απέκτησα. Άρχισα, λοιπόν, να της στέλνω μηνύματα στο κινητό πετώντας κάτι rb, fr και allg.
Αδημονώντας για τις αντιδράσεις έκπληξης και θαυμασμού για το κατόρθωμα της μαμάς της μπορείτε να αντιληφθείτε την σύγχυσή μου όταν τα απαντητικά μηνύματα που λάμβανα ήταν ξανά τα γελαστά emojis πλαισιωμένα από κάτι «πλιζ στοπ». «Μα γιατί; Τι κάνω λάθος;», ρώτησα με αγωνία.
«Τίποτα, απλά τα χρησιμοποιείς λάθος», μου απάντησε κι έκλεισε με ένα: «you’re a fair dinkum legend, mum and I am stoked as a Barbecue», ό,τι και να σήμαινε αυτό.
«Δεν την παλεύω κάστανο», απάντησα με ένα αχνό μνησίκακο χαμόγελο και καθώς έκλεινα το κινητό άκουσα τη μικρή να φωνάζει από μέσα αγχωμένη: «τι πάει να πει αυτό, μαμά;».
«Γκουγκλάρισέ το, μωρό μου!, της απάντησα».
