ΠΟΛΥ σωστή η απόφαση του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλη Παπαστεργιάδη, να θέσει το θέμα της λειτουργίας του Ελληνικού Προξενείου Μελβούρνης.

ΤΟ κακό έχει παραγίνει.

ΚΑΙ επειδή πολλοί ξεσπούν στον Γενικό Πρόξενο και στο προσωπικό τους λέμε ότι κάνουν λάθος.

Ο Γενικός Πρόξενος είναι από τους καλύτερους που έχουν περάσει από τη Μελβούρνη. Και το ελάχιστο προσωπικό που υπάρχει εργάζεται σκληρά και φιλότιμα. Αλλά το κάνει υπό συνεχή πίεση.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης,συναντήθηκε πέρυσι στην Αθήνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης (ΕΚΜ), Βασίλη Παπαστεργιάδη, και τον ταμία, επίκουρο καθηγητή Μαρίνη Πιρπιρή στο Μέγαρο Μαξίμου.. Να δούμε αν θα ακούσει το αίτημα της Μελβούρνης η Ελλάδα… Φωτογραφία: Supplied

Η ΕΥΘΥΝΗ βαραίνει αποκλειστικά την Ελλάδα. Είναι ντροπή να διαθέτουν μόλις τέσσερα άτομα για να εξυπηρετήσουν μια Ομογένεια 250.000 Ελλήνων.

ΕΙΜΑΙ περίεργη να δω αν θα απαντήσει και τι θα απαντήσει ο αρμόδιος υπουργός. Από «συγχαρητήρια» χορτάσαμε! Τώρα θέλουμε και λίγο σεβασμό…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πάντως, αισιοδοξώ ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Θα μας επισκεφθεί φέτος η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Αν δεν κάνει κάτι η κυβέρνηση με το Προξενείο, θα το βρει μπροστά της…

ΚΑΛΑ φέτος θα ζήσει η παροικία μας μεγαλεία. Πριν από την κα Σακελλαροπούλου θα μας έρθει ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Αυτή θα είναι η δεύτερη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη (με αυτή του την ιδιότητα) στην Αυστραλία.

Η ΠΡΩΤΗ, εκεί στη δεκαετία του ’90 ήταν επεισοδιακή και με διαδηλώσεις εναντίον του…

ΕΞΑΛΛΟΥ, η επίσκεψη της κας Σακελλαροπούλου θα είναι η τέταρτη επίσκεψη Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Αυστραλία.

ΕΙΧΑΝ προηγηθεί οι επισκέψεις των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Χρήστου Σαρτζετάκη και Κωσταντίνου Στεφανόπουλου. Αυτή του Σαρτζετάκη ήταν και επεισοδιακή…

ΗΤΑΝ το 1988 και η Αυστραλία γιόρταζε τα 200 χρόνια από την άφιξη των λευκών αποίκων και την Ελλάδα εκπροσώπησε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας οργάνωσε στο «Μουσείο Βικτώριας» της Μελβούρνης Έκθεση με θέμα την «Αρχαία Μακεδονία» και με παρουσίαση αρχαιολογικών ευρημάτων από την Μακεδονία.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ της έκθεσης έγιναν 24 Νοεμβρίου 1988 από τον Σαρτζετάκη παρουσία του τότε Αυστραλού πρωθυπουργού, Μπομπ Χόουκ, και πολλών επισήμων.

Η ΕΚΘΕΣΗ για την Μακεδονία προκάλεσε την παροικία των καταγόμενων από την (τότε) Γιουγκοσλαβία, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Μουσείο και με απειλητικές διαθέσεις προσπάθησαν να ματαιώσουν την εκδήλωση.

ΜΕΤΑ το πέρας της τελετής των εγκαινίων, εξαιτίας των απειλητικών διαθέσεων των συγκεντρωμένων, ζητήθηκε από τον κ. Σαρτζετάκη, για λόγους ασφαλείας, να βγει από την πίσω πόρτα του Μουσείου Βικτώριας. Ο Πρόεδρος απέρριψε ασυζητητί την προσβλητική πρόταση, ανταπαντώντας: «Δεν θα φύγω ως διαρρήκτης» και αποχώρισε κανονικά από την κύρια είσοδο.

ΣΤΟ ΣΙΔΝΕΪ προπηλακίστηκε από Σκοπιανούς ενώ είχε έρθει σε ρήξη και με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Στυλιανό…

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ εποχές…

Τ.Τ.

ΑΔΕΛΦΙΑ, τι γίνεται στο Sunshine; Μαθαίνω ότι την περασμένη Κυριακή έγινε η Γενική Συνέλευση και την ίδια μέρα εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Μέχρι εδώ καλά, καθώς με πληροφορούν ότι το Καταστατικό τους επιτρέπει εκλογές την ίδια μέρα. Όμως τα νεοεκλεγέντα άτομα που αποτελούν το Διοικητικό Συμβούλιο, σύμφωνα με δική τους ανακοίνωση, είναι ή έχουν αναμεταξύ τους κάποια μικρή ή μεγάλου βαθμού συγγένεια!

ΕΠΙΣΗΣ, κανένα από τα παλιά μέλη δεν κατάφερε να πα΄ρει έστω μια θέση απλού μέλους του ΔΣ. Το γράφω με το χέρι στην καρδιά, γιατί δεν γνωρίζω αν το Καταστατικό της ιστορικής Κοινότητας των δυτικών προαστείων, επιτρέπει Συμβούλιο με συγγενείς πρώτου βαθμού.

ΜΑΘΑΙΝΩ ακόμα, ότι τα μέλη, είναι «μουδιασμένα» από το αποτέλεσμα. Εδώ διαφωνώ. Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο Σώμα του κάθε Οργανισμού. Οπότε, είναι φρόνιμο τα μέλη να συμμετέχουν και να εκφράζουν την άποψή τους επιτόπου.

Η ΟΨΙΜΗ κριτική, τα πηγαδάκια και τα τηλεφωνήματα είναι σκόρπια λόγια. Δεν βοηθούν κανένα.

ΔΕΝ ξέρω, αλλά για να εκφράζει την απαισιοδοξία του κοτζάμ Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στον Κόσμο, προειδοποιώντας, μάλιστα, την ανθρωπότητα για όσα έρχονται στο προσεχές μέλλον -κατά την εκτίμησή του- τα πράγματα δεν παέν καθόλου καλά.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ο Αντόνιο Γκουτέρες τόνισε ότι ο Κόσμος «οδεύει σε εποχή χάους, με κρίσιμες μεταρρυθμίσεις να κρίνονται κάτι παραπάνω από απαραίτητες προκειμένου να αντιστραφεί αυτή η πορεία»…

ΔΕΝ γνωρίζω ποιος -και αν- ακούει τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, αλλά ο ίδιος επισήμανε ότι, τόσο όσα εξακολουθούν να διαδραματίζονται στη Λωρίδα της Γάζας και στην Ουκρανία, όσα και ό,τι «παίζεται» σε βάρος της φύσης, ενώ εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του για τις πρωτοφανείς –όπως είπε– διαφωνίες και διχόνοιες που καταγράφονται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ίδιου του Οργανισμού του οποίου ηγείται.

«ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που το Συμβούλιο είναι διχασμένο. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη. Η τωρινή δυσλειτουργία είναι πιο βαθιά και πιο επικίνδυνη», επισημαίνει ο Γκουτέρες. Όπως προειδοποίησε, το αποτέλεσμα όσων συμβαίνουν είναι «ένας επικίνδυνος και απρόβλεπτος ανελέητος ανταγωνισμός, σε απόλυτη ατιμωρησία», εκφράζοντας ταυτόχρονα τον φόβο του για την ανάπτυξη «νέων μέσων αλληλοσφαγής αλλά και αυτοεξόντωσης της ίδιας της ανθρωπότητας».

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ειδικά για τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ο Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποίησε για πιθανή ισραηλινή χερσαία επίθεση στη Ράφα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι συνωστίζονται στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, στα σύνορα με την Αίγυπτο.

«ΜΙΑ τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά αυτό που είναι ήδη ένας ανθρωπιστικός εφιάλτης, με ανυπολόγιστες περιφερειακές συνέπειες», υπογράμμισε, ζητώντας για άλλη μια φορά την «άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός» και την απελευθέρωση των ομήρων.

ΟΠΟΤΕ, οφείλω να «παρηγορήσω» τον συνάδελφο Μπ. Στ., που παραπονείται (;) ότι ακόμα και τον καιρό που έγραφε τις περίφημες στήλες του στον «Νέο Κόσμο» δεν τον άκουγε κανένας -παρά ελάχιστοι- από την παροικία.

« … ΕΓΩ τα έγραφα και εγώ τα διάβαζα και αυτοθαυμαζόμουνα! Καλό; Καλύτερο, θα έλεγε κανείς, δεν γίνεται! Έλα μου, όμως, που υπάρχει και το κάλλιστον, που λίγοι μπορούν να πλησιάσουν…», γράφει ενδεικτικά, ο Μπ.Στ.

ΕΔΩ, αγαπητέ μου, ολόκληρος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα για τα δεινά που μέλλει να έρθουν κι εσύ μας μιλάς για την παροικία και τους εκάστοτε ηγέτες της;…

ΟΣΟΙ έβρασαν στο ζουμί τους, έβρασαν, και κανείς -εκτός από τον κλειστό περίγυρο του καθενός εκάστου εξ αυτών- δεν πήρε χαμπάρι…

ΩΣΤΟΣΩ, εκτιμώ το ότι «δεν έχω πια, ούτε το μυαλό ούτε την υπομονή ούτε τη διάθεση να (ξανα)γράφω τα ίδια. Να “αντιγράψω”, δηλαδή, τον… άνυδρο ρομαντισμό και τις ουτοπικές ψευδαισθήσεις, εκείνου του εαυτού μου. Πάει αυτός…», όπως γράφει.

ΑΝ ΜΗ τι άλλο, είναι μια τίμια και στα ίσα δήλωση που στερεώνει του λόγου του το αληθές.

ΟΣΟ για τα “αριστερά” ιδεολογικά του ραντεβού με την ιστορία, για να… αλλάξουμε τον κόσμο, δεν είναι ότι όλα αυτά ξεθώριασαν και πέρασαν ανεπιτρεπτί εδώ και μερικά χρόνια, ήταν επίπλαστα από γεννησιμιού τους, και αν δεν με πιστεύεις εσύ ή όποιος άλλος, μια απλή ματιά στην ιστορία των ιδεολογιών και των κινημάτων θα πείσει.

ΕΙΔΑ αναρτημένο σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης το παρακάτω: “Rich people paying rich people to tell middle class people to blame poor people” … Κι ύστερα μου λένε μερικοί ότι ο καπιταλισμός είναι μια χαρά σύστημα. Αμ δε, όλο διαστροφή είναι…

Δ.Τ.