Τα περιστατικά σωματικής και λεκτικής βίας προς εργαζόμενους σε μία σειρά από επαγγέλματα σημειώνουν ραγδαία άνοδο τα τελευταία χρόνια, με τους διευθυντές των σχολείων, όπως δείχνουν τα στοιχεία, να μην αποτελούν εξαίρεση.
Κάποτε ο σεβασμός και η πειθαρχία των μαθητών και των γονιών για τους δασκάλους, τους καθηγητές και ακόμη περισσότερο τους διευθυντές ήταν αναμφισβήτητος.
Πλέον πολλοί από τους εκπαιδευτικούς φοβούνται να πατήσουν το πόδι τους στο σχολείο, καθώς η σωματική βία ακόμα και προς τους διευθυντές έχει αυξηθεί κατά 76,5% από το 2011.
Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα Institute for Positive Psychology and Education, του Australian Catholic University, σχεδόν οι μισοί από τους 2.307 διευθυντές σχολείων (σχεδόν το ένα τέταρτο του συνόλου) της Αυστραλίας που ερωτήθηκαν, είχαν υποστεί σωματική βία -κυρίως από μαθητές- ενώ περισσότεροι από τους μισούς απειλήθηκαν με βία.
Πολλοί ανέφεραν ότι τους δάγκωσαν, ότι τους τράβηξαν τα μαλλιά -μεταξύ άλλων περιστατικών βίας- και ότι βρήκαν μαθητές με μαχαίρια.
Ορισμένοι έχουν καταφύγει στο να ζητούν να φορούν μικρές κάμερες επάνω στα ρούχα τους (όπως οι αστυνομικοί) για να καταγράφουν «αποδεικτικά στοιχεία» για τους απείθαρχους μαθητές, καθώς αρκετοί γονείς (helicopter parents) δεν παίρνουν τον λόγο των διευθυντών στα σοβαρά και δεν αποδέχονται τους κανόνες που τίθενται.
Η κατάσταση στα σχολεία παρομοιάζεται πλέον με «ναρκοπέδιο».
Ο συν-επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Herb Marsh, δήλωσε ότι «είναι βαθιά ανησυχητικό το γεγονός ότι η προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στους διευθυντές των σχολείων και τους εκπαιδευτικούς συνεχίζεται και φαίνεται να αυξάνεται».
Η έρευνα κατέδειξε ότι «περίπου το 48% των διευθυντών υπέστησαν σωματική βία (από 44% το 2022), εκ των οποίων το 96,3% από μαθητές, και το 53,9% (από 48,4% ένα χρόνο πριν) δέχθηκε απειλές βίας».
«Οι μαθητές ήταν υπεύθυνοι για το σύνολο σχεδόν της σωματικής βίας (96,3%) και το 79,7% των απειλών. Οι γονείς και οι άλλοι φροντιστές ήταν υπεύθυνοι για το 65,6% των απειλών, το 19,7% της βίας και το 88,5% του διαδικτυακού εκφοβισμού».
Ως εκ τούτου «περισσότεροι από τους μισούς διευθυντές σκοπεύουν να παραιτηθούν ή να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα. Αν υποθέσουμε ότι μόνο οι μισοί από αυτούς που συμφώνησαν ή συμφώνησαν ‘απόλυτα’ να παραιτηθούν έκαναν πράξη αυτή την απάντηση, θα υπάρξει έξοδος περισσότερων από 500 διευθυντών σχολείων – τα δεδομένα υποδηλώνουν έντονα ότι πρόκειται για έμπειρους διευθυντές σχολείων».
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα νέα κενά που θα δημιουργηθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα.
«Είχα γονείς που στέκονταν σωματικά μπροστά μου και μου χτυπούσαν το στήθος για να μου πουν τι πρέπει να κάνω», δήλωσε ερευνητής του ACU και πρώην διευθυντής σχολείου, Δρ Paul Kidson.
«Τα σχολεία δεν μπορούν να κουνήσουν ένα μαγικό ραβδί και να διορθώσουν τα πάντα, ειδικά αν οι οικογένειες αντιδρούν, επικρίνουν και υπονομεύουν (τους εκπαιδευτικούς), βρίζουν και απειλούν ακόμα, τους ίδιους τους ανθρώπους που είναι εκεί για να βοηθήσουν τα παιδιά τους».
Η Βικτώρια είχε τα χαμηλότερα ποσοστά προσβλητικής συμπεριφοράς, μετά τη νομοθεσία που εφαρμόστηκε για την απαγόρευση των γονέων που βρίζουν από την αυλή του σχολείου, αλλά πάνω από το ένα τρίτο των διευθυντών των σχολείων εξακολουθούσαν να υφίστανται σωματική βία (35,4%) ή απειλές (39,7%).
Το 2023, οι διευθυντές σχολείων εργάζονταν κατά μέσο όρο 55,95 ώρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια των σχολικών περιόδων και 21,83 ώρες κατά τη διάρκεια των διακοπών.
Ο συντριπτικός φόρτος εργασίας και η βία είχαν αντίκτυπο στην υγεία τους, με αυτούς που συμμετείχαν στην έρευνα να εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης από τον γενικό πληθυσμό.
Περισσότεροι ακόμα ανέφεραν προβλήματα ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής εξουθένωσης, του άγχους και των προβλημάτων ύπνου.
Σχεδόν οι μισοί (42,6%) ενεργοποίησαν ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με «κόκκινη σημαία» σηματοδοτώντας κίνδυνο αυτοτραυματισμού, προβλήματα επαγγελματικής υγείας ή σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής τους.
Περισσότεροι από τους μισούς (56,04%) συμφώνησαν ή συμφώνησαν «απόλυτα» ότι είχαν την πρόθεση να παραιτηθούν, ιδίως εκείνοι με εμπειρία άνω των 15 ετών.
Ο Δρ Kidson ανέφερε επίσης ότι η «έξοδος» των διευθυντών δεν είναι βέβαιη, αλλά ο αριθμός που δήλωσε ότι προτίθεται να παραιτηθεί είναι τριπλάσιος σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα και ότι οι υπουργοί Παιδείας πρέπει να ανταποκριθούν επειγόντως στα ευρήματα.
«Όπως λέει και το ρητό, αν δεν αλλάξεις κατεύθυνση, είναι πιθανό να καταλήξεις εκεί που κατευθύνεσαι», είπε.