ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ χρώμα θα φωταγωγηθεί το Ελληνικό Κέντρο, το κτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, στο πλαίσιο των Εκδηλώσεων Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο κόκκινος φωτισμός συμβολίζει το αίμα που χύθηκε, το αίμα των γενοκτονημένων 353.000 Ποντίων από τους Τούρκους.
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ αυτή ξεκίνησε από ένα όραμα του (δοκιμαζόμενου με θέματα υγείας αυτή την εποχή) Παναγιώτη Ιασωνίδη, πριν μερικά χρόνια και υλοποιήθηκε με την οικονομική ενίσχυση τεσσάρων επιχειρηματιών ποντιακής καταγωγής και τη συνεργασία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. Ήταν μια εξαιρετική κίνηση που συνεχίζεται. Μπράβο σε όλους.
ΟΠΩΣ έγραψε ο «Νέος Κόσμος» της Πέμπτης, η νομικός Σοφία Σιάχου, είναι η νέα πρόεδρος της Επιτροπής Εορτασμού Εθνικής Επετείου. Η εκλογή της στη θέση της προέδρου ήταν ομόφωνη και χωρίς αντίπαλο. Η κα Σιάχου διαδέχθηκε τον Αντώνη Τσουρδαλάκη, η θητεία του οποίου έληξε. Νέος γραμματέας της Επιτροπής, στη θέση της Νατάσας Σπανού, εξελέγη ο εκπαιδευτικός Χρήστος Ράσπα, επίσης χωρίς αντίπαλο.
ΕΠΕΙΔΗ ακούγονται και λέγονται διάφορα, χρέος όλων είναι να συνεργαστούν ενωτικά και με ενθουσιασμό για να οργανώνεται σωστά η εκδήλωση για την εθνική μας επέτειο και, αν είναι δυνατόν, να επιστρέψει στο Shrine of Remembrance. Το γράφω αυτό γιατί «ψιθυρίζονται πολλά» τις τελευταίες μέρες. Όποιος και όποια τορπιλίσει την ενότητα θα έχει να κάνει με το σύνολο της παροικίας.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ένα σχόλιο που έκανε ο Πάνος Αποστόλου, ότι το άτομο που κέρδισε το πρώτο βραβείο της Eurovision λέγεται Το Nemo και όχι ο Nemo, όπως εκ παραδρομής αναφέρθηκε στον «Νέο Κόσμο», αναδημοσιεύω ένα άρθρο του Μανώλη Πιμπλή από την «Εφημερίδα των Συντακτών»:
«ΕΧΕΙ ενδιαφέρον…
ΑΠΟ αλλού το περιμέναμε και από αλλού ήρθε. Στην προχθεσινή Eurovision πολλοί στήθηκαν να δουν αν κάποιος τραγουδιστής θα πει κάτι για τη Γάζα ή θα αποχωρήσει διαμαρτυρόμενος για την παρουσία του Ισραήλ.
Το μήνυμα ωστόσο ήρθε από αλλού.
Από την πρωτιά του Ελβετού Νέμο, που αυτοπροσδιορίζεται ως non binary άτομο, ελληνιστί μη δυαδικό, που δεν είναι ούτε άντρας ούτε γυναίκα και που, κυρίως, μιλάει στο ίδιο το νικηφόρο τραγούδι του για την περιπέτεια της αναζήτησης της ταυτότητάς του.
“Αυτή η ιστορία είναι η αλήθεια μου / Πήγα στην κόλαση και επέστρεψα / για να βρω τον εαυτό μου στον δρόμο / έσπασα τον κώδικα. […] Κάπου ανάμεσα στα μηδέν και στα ένα / εκεί είδα να βρίσκεται το δικό μου βασίλειο”.
Το Νέμο, λοιπόν, προσδιορίζει ότι δεν ανήκει στο δυαδικό σύστημα του μηδέν και του ενός, που αποτελεί τη γλώσσα των υπολογιστών, αλλά και συμβολίζει ταυτόχρονα τον σεξουαλικό διμορφισμό, την ύπαρξη δηλαδή αρσενικού και θηλυκού (και στη γλώσσα των ανθρώπων).
Πολλοί θεωρούν τα σύγχρονα κινήματα ταυτότητας φύλου απολιτίκ και ακίνδυνα για την καθεστηκυία τάξη, λόγος για τον οποίο γίνονται ανεκτά ή και “προωθούνται”. Επίσης τα θεωρούν έκφραση ενός άκρατου ατομικισμού. Πώς μπορεί άλλωστε κανείς να κάνει επανάσταση μέσα από τη Eurovision; Ωστόσο, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Το Νέμο μπορεί πράγματι να ψηφίζει οτιδήποτε. Ας αντιστρέψουμε ωστόσο το ερώτημα και ας αναρωτηθούμε: υπάρχει περίπτωση να μην ασχοληθεί η πολιτική επιστήμη με το κίνημα αυτό; Η απάντηση είναι όχι για ένα σωρό λόγους.
Πρώτον, γιατί η δυαδικότητα είναι θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνικής συγκρότησης επί αιώνες και η αμφισβήτησή της, για πρώτη φορά τόσο μεγαλόφωνα, είναι από μόνη της πολιτική πράξη που μπορεί να έχει και οικονομικές συνέπειες.
Το Νέμο στο τραγούδι «Κώδικας» δηλώνει μάλιστα κάτι που θα δήλωνε κι ένας… κομμουνιστής εργάτης των αρχών του 20ού αιώνα: «Ενημερώστε τους όλους / ότι για μένα τα παιχνίδια τελειώσανε, θα σπάσω τις αλυσίδες».
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το εικοσιτετράχρονο με το αθώο, γλυκό βλέμμα, έκανε ξεκάθαρη δήλωση (πολιτικής) εκπροσώπησης πριν ακόμα διαγωνιστεί στον τελικό: “Είναι πολύ σημαντικό για μένα ως gender-queer άτομο να υπερασπιστώ ολόκληρη την LGBTQIA+ κοινότητα”.
Δείκτη πολιτικής σημασίας αποτελεί και το ότι τα ζητήματα αυτά διχάζουν τόσο την Αριστερά (υπογείως) όσο και τη Δεξιά (φανερά, λ.χ. με τη μετακίνηση ψηφοφόρων της Ν.Δ. προς το κόμμα Βελόπουλου).
Κερασάκι στην τούρτα οι (πολιτικές) δηλώσεις της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρίας Ζαχάροβα: μίλησε για “διαγωνισμό διαστροφής” και προανήγγειλε την “κηδεία της Δυτικής Ευρώπης”. “Κηδεία” που θέλει βέβαια να επαναφέρει την παλιά συζήτηση περί “παρακμής της Δύσης”, την οποία εισήγαγε ο Σπέγκλερ το 1920.
Κάπως έτσι το φετινό “πανηγυράκι” φαίνεται να αποτελεί κάποιου τύπου ορόσημο σε ένα πεδίο καινοφανών, άγνωστης κατάληξης διεκδικήσεων των τελευταίων χρόνων. Το ότι το συμπαθές Νέμο που το εκπροσωπεί προέρχεται από την… ουδέτερη Ελβετία είναι προφανώς μια παιγνιώδης φάρσα της Ιστορίας”».
Τ.Τ.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται δραστικά, ακουμπήσαμε αισίως τα 26,5 εκατομμύρια, αφού οι περισσότερες οικογένειες και να το επιθυμούν, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν περισσότερα παιδιά, το γνωρίζουμε. Αν προσθέσουμε και την πρόβλεψη της κυβέρνησης ότι η μετανάστευση θα μειωθεί σε χαμηλότερα επίπεδα, περίπου στο ήμισυ, τότε η Αυστραλία αντιμετωπίζει όντως πρόβλημα αύξησης του πληθυσμού.
ΑΣ ΜΗ στεναχωριόμαστε όμως. Η λύση ήλθε διά στόματος του Ομοσπονδιακού υπουργού Οικονομικών, Jim Chalmers, μέσω του προϋπολογισμού της περασμένης Τρίτης.
ΜΑΣ ΛΕΕΙ λοιπόν: Η κυβέρνηση Albanese θα στηρίξει τα ζευγάρια που αποφασίζουν να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά. Έχει κάνει, λέει, τεράστιες επενδύσεις στην προσχολική αγωγή (νηπιαγωγείο), επέκτεινε την γονική άδεια μετά αποδοχών και πληρώνει το σουπερανουέσιον της άδειάς τους.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν αυτά είναι αρκετά κίνητρα για να ωθήσουν τους νέους να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά. Άλλωστε, το γνωρίζει και ο ίδιος ο υπουργός ότι δεν εξαρτάται μόνο από αυτά. Το κόστος ζωής, η βενζίνη, τα υψηλά ενοίκια, οι τιμές όταν πρόκειται για την απόκτηση της πρώτης κατοικίας και άλλα, είναι μείζονα προβλήματα της καθημερινότητας των νεαρών ζευγαριών.
ΔΙΑΒΑΖΩ, επίσης, ότι η Πολιτεία της Βικτώριας ενίσχυσε το ποσόν που διατίθεται για κάθε μαθητή των Κοινοτικών Σχολείων, ενώ πρόσφατα ενισχύθηκαν και από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, με τον πρόεδρο στην Community Languages Victoria και Community Languages Australia, κ. Τάσο Δουβαρτζίδη, να εκφράζει την ικανοποίησή του.
ΜΕΧΡΙ εδώ καλά. Ας κάνουμε και εμείς μια προσπάθεια να στέλνουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας στο Ελληνικό σχολείο της γειτονιάς μας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην επιστολή που έστειλε τον περασμένο Μάρτιο στον κ. Albanese, με την ελπίδα να παρέμβει στο θέμα της ακρίβειας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι, έλαβε ο κ. Γιάννης Κωστούλιας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ηλικιωμένων, από το γραφείο της αρμόδιας υπουργού για Θέματα Συνταξιούχων.
ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΑ με προσοχή. Αφορά 2,6 εκατομμύρια Αυστραλούς που πληρούν τις προϋποθέσεις. Εντάξει. Το ότι η κυβέρνηση εκτιμά την σημαντική και οικονομική συμβολή των ηλικιωμένων («Ν.Κ.», 11/5/24) το έχουμε εμπεδώσει. Επί της ουσίας, όμως.
ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕ την Ομοσπονδία η παροχή των $300 σε κάθε νοικοκυριό για ελάφρυνση του κόστους του ηλεκτρισμού και η ελαφρώς αύξηση της 15νθήμερης σύνταξης;
ΑΛΗΘΕΙΑ! Πότε αρχίζει η τρίτη ηλικία; Είναι μια κουβέντα που την κάνω συχνά με φίλους, ιδιαίτερα όταν επισκέπτομαι Συλλόγους Ηλικιωμένων. Θεωρώ ότι με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, για τις γυναίκες στα 83 και για τους άνδρες στα 78 -αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, ζούμε λιγάκι περισσότερο.
ΜΕ ΤΟ χέρι στην καρδιά καταθέτω ότι όταν η μητέρα μου ήταν στην ηλικία που είμαι εγώ σήμερα, θεωρούσε τον εαυτό της γριά. Λίγο μαγείρεμα, λίγες δουλειές σπιτιού, εκκλησία (κάποιος να την πάει και να την φέρει), μικρότερα γεύματα, εβδομαδιαία επίσκεψη του γιατρού στο σπίτι, κλπ., κλπ.
ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ με τον εαυτό μου και τις συνομήλικές μου, δεδομένου ότι το επίπεδο ζωής είναι υψηλότερο, βλέπω ότι κάνουμε πολύ περισσότερα. Είμαστε πιο ενεργές και μπράβο μας.
ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ λιγάκι; Συνέβη σε συνοικιακό εφημεριδοπωλείο. Όπου ο Αυστραλός ιδιοκτήτης που γνωρίζει τους πελάτες με το όνομά τους, παρατήρησε ότι ο αναγνώστης μας Β.Σ. άνοιγε την εφημερίδα που αγόραζε κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, και, επικεντρωνόταν στη σελίδα με τις πολλές φωτογραφίες. Κάποια μέρα ο αναγνώστης δεν πήγε να αγοράσει την εφημερίδα. Τότε ο εφημεριδοπώλης άνοιξε τον «Νέο Κόσμο» και πήγε στη σελίδα με τις φωτογραφίες.
«ΓΙΑ ΔΕΣ», ψιθύρισε στους συμπάροικους που βρίσκονταν εκεί. «Γι’ αυτό δεν ήλθε. Να, εδώ είναι και η φωτογραφία του!»
Κ.Γ.
