ΜΑΡΙΑ Α. ΚΑΜΠΥΛΗ
Σε έναν κόσμο όπου η πληροφορία ρέει ασταμάτητα και η συγκέντρωση των μαθητών αποτελεί καθημερινή πρόκληση, ο γνωστός συνθέτης και τραγουδοποιός, Τάσος Ιωαννίδης, μάς οδηγεί σε ένα νέο μονοπάτι μάθησης. Μέσα από το βιωματικό εργαστήριο για εκπαιδευτικούς που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Μελβούρνη, ο διακεκριμένος εκπαιδευτικός και δημιουργός ανέδειξε την ανάγκη για μια συναισθηματική και πολιτισμική επανάσταση στην εκπαίδευση.
Πώς; Μέσα από τη μουσική και το τραγούδι.
Ο κύριος Ιωαννίδης τονίζει ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει πρώτα να αναθεωρήσουν και να εξελίξουν τους εαυτούς τους. «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη στάση των μαθητών μας απέναντι στη μάθηση, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι εκπαιδευτικοί τη στάση μας απέναντι στη διδασκαλία,» δηλώνει με πάθος στον «Νέο Κόσμο».
Μέσα σε έναν καταιγισμό πληροφοριών και ερεθισμάτων, οι μαθητές δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και ο εκπαιδευτικός πρέπει να δημιουργήσει ένα συναισθηματικό περιβάλλον που θα διευκολύνει τη μάθηση. «Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της τέχνης, και συγκεκριμένα μέσω της μουσικής και του τραγουδιού – με τα οποία ασχολούμαι εγώ – που φέρουν όχι μόνο πληροφορίες αλλά και συναισθηματικά φορτία. Οι δάσκαλοι χρειάζονται υποστήριξη και συγκεκριμένα εργαλεία, όπως τραγούδια και διαδραστικά παιχνίδια, για να εφαρμόσουν αυτές τις μεθόδους στην τάξη τους και να εμπλουτίσουν την εκπαιδευτική τους πρακτική», λέει ο κ. Ιωαννίδης, συμπληρώνοντας ότι «αυτά τα μέσα, όχι μόνο μεταφέρουν γνώσεις, αλλά παράλληλα διεγείρουν το συναίσθημα και τη δημιουργικότητα των μαθητών».
ΜΑΘΗΣΗ ΜΕΣΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Αναφερόμενος στην πρόσφατη εμπειρία του από επισκέψεις σε σχολεία της Αμερικής, ο κύριος Ιωαννίδης επεσήμανε την ανάγκη δημιουργίας πολιτισμικού μαθησιακού περιεχομένου που θα εστιάζει στον ελληνικό πολιτισμό. Διαπιστώνοντας ότι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας μέσω παραδοσιακών μεθόδων δυσκολεύει τα παιδιά της Διασποράς, προτείνει μια νέα προσέγγιση που συνδέει τα παιδιά με την ελληνική παράδοση, λαογραφία, τραγούδια και θέατρο, όπου η γλώσσα παίζει υποστηρικτικό ρόλο.
«Ο πολιτισμός πρέπει να γίνει το κύριο αντικείμενο διδασκαλίας, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των παιδιών και ενθαρρύνοντάς τα να ασχοληθούν με την ελληνικότητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά θα μάθουν και τη γλώσσα, την οποία θα μπορούν να τελειοποιήσουν αργότερα», λέει.
Ο ίδιος υπογραμμίζει την ανάγκη για δημιουργία ζωντανού υλικού με εικόνα, ήχο και προτάσεις για διαδραστικά παιχνίδια, προωθώντας έτσι τη συμμετοχή των παιδιών στη μαθησιακή διαδικασία.
«ΛΑΧΑΝΑ ΚΑΙ ΧΑΧΑΝΑ»
Το τραγουδάκι που αυθόρμητα εμπνεύστηκε ο μπαμπάς Τάσος Ιωαννίδης για να βοηθήσει την μικρή του κόρη, Ερμιόνη, στο μάθημα της γλώσσας, όταν εκείνη ήταν «πρωτάκι», εξελίχθηκε στο μουσικό άλμπουμ «Λάχανα και Χάχανα», μπαίνοντας σε κάθε τάξη και σπίτι που υπήρχε το βιβλίο της Α’ Δημοτικού και όχι μόνο. Είκοσι χρόνια μετά, αποδεικνύεται ότι είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται διαρκώς, ακολουθώντας τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών.
Πρώτα δημιουργήθηκε η τηλεοπτική εκπομπή «Λάχανα και Χάχανα – Κλικ στη Λαχανοχαχανοχώρα», μια σειρά 40 ωριαίων επεισοδίων που προβλήθηκε στην ΕΡΤ και τώρα είναι ελεύθερα διαθέσιμη στο ERTFLIX, σε όλο τον κόσμο.
Όπως εξηγεί ο κ Ιωαννίδης,η σειρά περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες σε κάθε επεισόδιο:
1. ‘Τραγουδώ και Μαθαίνω με τον κύριο Τάσο’ «Περιλαμβάνει ένα ή δύο τραγούδια με συζήτηση πάνω στο εκάστοτε μαθησιακό αντικείμενο με τον Ατσίδα και τη Χαχανένια, που είναι οι δύο χαρακτήρες που έχω δημιουργήσει. Ο κ. Τάσος είναι ένα καρτούν με τη μορφή μου»
2. ‘Χαχανοκουίζ’ με τον Πίπη, τον μαθητευόμενο νεράιδο, «ο οποίος μεταδίδει στα παιδιά – με ένα πολύ χαρούμενο, πολύ διασκεδαστικό τρόπο – γνώσεις μέσα από ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών».
3. ‘Dance Karaoke’ «όπου προτείνονται στα παιδιά κάποιες κινήσεις για το κάθε τραγούδι, αλλά παράλληλα έχουμε και animation επιτυγχάνοντας την εκμάθηση του λεξιλογίου με υποσυνείδητο τρόπο».
4. Η τέταρτη ενότητα «Ο καλός μου εαυτός», εστιάζει στη διαχείριση συναισθημάτων και την εσωτερική καλλιέργεια των παιδιών μέσω παιχνιδιών και τραγουδιών. «Ο Πίπης μαζί με τα παιδιά, τον Ατσίδα και τη Χαχανένια, συζητάνε και παίζουν παιχνίδια που έχουν σχέση με τον κόσμο μέσα μας».
Ο κ. Ιωαννίδης υποστηρίζει τη βιωματική μάθηση, μακριά από παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας. Ενθαρρύνει τη χρήση θετικών σκέψεων και εκφράσεων για τη διαχείριση των συναισθημάτων των παιδιών. «Στόχος είναι να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι ο εσωτερικός τους κόσμος είναι πιο σημαντικός από τον εξωτερικό, που συχνά τα κατακλύζει με αρνητικά ερεθίσματα», εξηγεί τονίζοντας τη σημασία της εσωτερικής ισορροπίας για την επιτυχή μάθηση.
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ «HAHANA KIDS»
H ψηφιακή παρουσία της παιδικής σειράς «Λάχανα και Χάχανα», είναι το «Hahana Kids» στο Youtube (YouTube@hahanakids). Το κανάλι, που, όπως μας πληροφορεί ο κ. Ιωαννίδης, «έχει πάνω από 5 εκατομμύρια θεάσεις το μήνα», αποτελεί ένα ψηφιακό θησαυροφυλάκιο με «περισσότερα από 250 τραγούδια, 450 μουσικά βίντεο, μουσικά παραμύθια, μουσικές παραστάσεις, ζωντανές μουσικές εκπομπές καθώς και μουσικά εκπαιδευτικά παιχνίδια, ενώ κάθε εβδομάδα ανεβάζουμε καινούργιο υλικό.
Σύντομα θα έχουμε και μια ενότητα που ο κύριος Τάσος μιλάει στους γονείς για θέματα που αφορούν την μαθησιακή διαδικασία που είναι και μέρος του σπιτιού».
«Ο ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ»
Ένα σημαντικό κομμάτι του πολύπλευρου έργου «Λάχανα και Χάχανα» ήταν και η θεατρική παράσταση «Λάχανα και Χάχανα – Ο Καλός μου Εαυτός» που πραγματεύεται με απλό και άμεσο τρόπο τις έννοιες της «αυταγάπης», της «αυτεπάρκειας», της «αυτοεκτίμησης», των θετικών σκέψεων και προτείνει παιγνιώδεις τρόπους διαχείρισης των αρνητικών συναισθημάτων.
Πρόκειται για μία πρωτότυπη ιστορία με μουσικές στάσεις στα πιο αγαπημένα τραγούδια της σειράς «Λάχανα και Χάχανα», καθώς και ολοκαίνουρια τραγούδια και χαρούμενα παιχνιδοτράγουδα, γεμάτα χιούμορ και …καλοσύνη.
Η μέθοδος «Τραγουδώ και Μαθαίνω» γίνεται το «μαγικό κλειδί». Τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι με όχημα την μουσική και το τραγούδι, η μαθησιακή διαδικασία γίνεται παιχνίδι.
«Η παράσταση έπαιξε για 3 σεζόν, σταμάτησε μόλις μια βδομάδα πριν το Πάσχα. Από Οκτώβρη ανεβάζουμε το πρώτο «Λάχανα και Χάχανα – Κλικ στη Λαχανοχαχανοχώρα» που πραγματεύεται τη χρήση της τεχνολογίας, απέναντι στην τέχνη και το πώς τα δύο αυτά στοιχεία μπορούν να συνταιριαστούν για ένα καλό αποτέλεσμα. Επίσης, εξετάζεται και η επικινδυνότητα της χρήσης των κινητών τηλεφώνων», αναφέρει ο κ. Ιωαννίδης.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ
Ο κ. Ιωαννίδης ανακοίνωσε μελλοντικές συνεργασίες για τη δημιουργία επιτραπέζιων παιχνιδιών, βιβλίων και άλλων προϊόντων, καθώς και την ανάπτυξη μαθησιακών εργαλείων με χρήση επαυξημένης πραγματικότητας και τεχνητής νοημοσύνης. Το όραμά του είναι η διαρκής ανανέωση και η προώθηση της δημιουργικότητας και της συναισθηματικής ανάπτυξης στα παιδιά.
ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ
ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ…
Όπως τα εκπαιδευτικά τραγούδια της σειράς «Λάχανα και Χάχανα» έτσι και η κουβέντα με τον δημιουργό τους, Τάσο Ιωαννίδη, έχουν έναν κεντρικό πυρήνα και χίλιους δρόμους για να τα διανθίσεις και να επεκταθείς. Συνειδητά ή ασυνείδητα, με το νου ή την καρδιά…
Ως απαύγασμα της συνάντησής μου με τον ταλαντούχο “κύριο Τάσο”, επιλέγω να μοιραστώ μαζί σας τους στίχους του τραγουδιού «Ο καλός μου εαυτός» (θα σας πρότεινα να το ακούσετε) το οποίο ενθαρρύνει τα παιδιά να αγαπούν και να συγχωρούν τον εαυτό τους:
«Η γιαγιά μου η καλή μου
η γιαγιά μου μού ‘χε πει
να μιλάω στον εαυτό μου
κάθε βράδυ και πρωί
να του λέω ‘σ’ αγαπάω’
να του λέω κι ‘ευχαριστώ’
και ‘συγγνώμη’ μα και ‘μπράβο’
δίχως καν να το σκεφτώ.
Κι ο παππούς μου ο καλός μου
ο παππούς μου μού ‘χε πει
να ακούω τον εαυτό μου
κάθε ώρα και στιγμή
να ακούω τη σιωπή μου
πίσω απ’ την αναπνοή μου
κι η καρδούλα ό,τι προστάξει
να το κάνω αμέσως πράξη.
Έτσι κάνω κολλητό μου
τον καλό τον εαυτό μου
κι όλες οι κακές οι σκέψεις
δεν μου κάνουν επισκέψεις.
Έτσι κάνω κολλητό μου
τον καλό τον εαυτό μου
και για ό,τι έγινε ή θα γίνει
παίρνω εγώ την όλη ευθύνη.»
Ολοκληρώνοντας το τραγούδι, ο κ. Ιωαννίδης, κάνοντας μια μικρή παύση, επανέλαβε ότι είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να λένε στον εαυτό τους ‘σ’ αγαπώ’, ‘συγγνώμη’ και ‘ευχαριστώ’, ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση και την υπευθυνότητά τους.
Κι εγώ αναρωτήθηκα: «Άραγε μόνο τα παιδιά;»
