Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Albury και Περιχώρων (Greek Orthodox Community of Albury and District – GOCAD), που πέρυσι συμπλήρωσε 80 χρόνια από την ίδρυσή της, πρόσφατα γιόρτασε ένα ακόμη σημαντικό ορόσημο: την 60ή επέτειο του ενοριακού της ναού, των Ταξιαρχών και Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Ο ναός, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 7 Νοεμβρίου 1964 αποτελεί ζωντανή απόδειξη της ανθεκτικότητας και του πνεύματος της ελληνικής κοινότητας στο Albury της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Ο James Veneris, μέλος του GOCAD, έκανε μια ιστορική αναδρομή στην πορείας της Κοινότητας, μοιραζόμενος τις αναμνήσεις του μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος που απέστειλε στον «Νέο Κόσμο».

«Οι γονείς μου ήρθαν από τα Κύθηρα και εντάχθηκαν σε μια μικρή αλλά, ζωντανή κοινότητα που αριθμούσε περίπου 80 οικογένειες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας», έγραψε.

«Με τα χρόνια, πολλά από τα παιδιά μας μετακόμισαν στις πόλεις, αλλά εμείς αντέχουμε και παραμένουμε δυνατοί».

Ο κ. Veneris τόνισε τη βαθιά σύνδεση της οικογένειάς του με την εκκλησία, επισημαίνοντας ότι ο παππούς του, George Travassaros, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ίδρυσή της, ενώ ο πατέρας του, George Veneris, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας για πολλά χρόνια.

Ο George Veneris υπήρξε εξέχον μέλος της Κοινότητας, με το Riverrina Café του να αποτελεί σημείο αναφοράς

ΑΠΟΤΙΟΝΤΑΣ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

Στις επετειακές εκδηλώσεις της εκκλησίας, ο κ. Veneris εκφώνησε ομιλία, αναγνωρίζοντας σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας της Κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων εποίκων, όπως ο Paul Kalligeros, που πιστεύεται ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας στο Albury στις αρχές του 1900.

«Η πρώτη συνάντηση της Ελληνικής Κοινότητας έγινε στο Spot Café, στην οδό Dean, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως κατάστημα λιανικής πώλησης (retail outlet)», δήλωσε ο κ. Veneris.

Ο κ. Kalligeros ήταν ιδιοκτήτης πολλών καφετεριών, συμπεριλαμβανομένου του Hume Weir Sundae Shop, το οποίο διαφήμιζε «τα τελευταία αμερικανικά Sundaes».

Ο Paul Kalligeros ήταν ιδιοκτήτης πολλών καφετεριών, συμπεριλαμβανομένου του Hume Weir Sundae Shop, το οποίο διαφήμιζε «τα τελευταία αμερικανικά Sundaes»

Μέχρι τη δεκαετία του 1930, ο George Sampson, ένας ακόμη Έλληνας πρωτοπόρος, είχε αναδειχθεί σε εξέχουσα προσωπικότητα της Κοινότητας και εξελέγη πρώτος πρόεδρός της.

Ο κ. Veneris απέτισε επίσης φόρο τιμής στη συνεισφορά του Andrew Georgiou, ο οποίος ανέγειρε την κοινοτική αίθουσα τη δεκαετία του 1970, καθώς και στην Aphrodite Cretan, η οποία απεβίωσε στην ηλικία των 103 ετών.

Αναφέρθηκε επίσης στον Peter Cominos, το γηραιότερο εν ζωή μέλος της Κοινότητας, ο οποίος έφτασε στο Albury το 1939 σε ηλικία 13 ετών.

ΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΙΣΤΗΣ

Το ταξίδι για την ίδρυση του ναού των Ταξιαρχών ξεκίνησε με την αποφασιστικότητα του παππού του κ. Veneris, George Travassaros.

Το 1959, μετά τη συνταξιοδότησή του από την καφετέρια, ο κ Travassaros, εντόπισε ένα οικόπεδο που ανήκε στην οικογένεια Haberfield, το οποίο έκρινε ότι ήταν ο ιδανικός χώρος για την οικοδόμηση της εκκλησίας.

«Ο παππούς μου ρώτησε τους Haberfield αν ήταν διατεθειμένοι να πουλήσουν το τμήμα του οικοπέδου τους στην Ελληνική Κοινότητα για την ανέγερση μιας εκκλησίας, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν ευγενικά».

Το Spot Café, όπου έλαβε χώρα η πρώτη συνάντηση της Ελληνικής Κοινότητας Albury

Ο κ. Veneris ανέφερε ότι ο παππούς του ήταν ωστόσο «επίμονος και συνέχισε να ζητά το οικόπεδο, εξηγώντας στους Haberfields ότι επρόκειτο για μια χριστιανική εκκλησία και πως η πώληση του τμήματος του οικοπέδου τους για αυτόν τον σκοπό θα ήταν ευλογημένη στα μάτια του Θεού».

«Ίσως να υπενθύμισε στους Haberfields, οι οποίοι ήταν ιδιοκτήτες ενός εργοστασίου παραγωγής κι επεξεργασίας γάλακτος, ότι οι Έλληνες στο Albury διατηρούσαν καφετέριες και milk bars και αγόραζαν πολύ γάλα».

Παρά την αρχική αντίσταση που συνάντησε, η επιμονή του George Travassaros απέδωσε καρπούς, και το τμήμα του οικοπέδου πωλήθηκε τελικά για 900 λίρες.

Η ανέγερση της εκκλησίας, που κόστισε περίπου 5.000 λίρες, χρηματοδοτήθηκε από δωρεές, συμπεριλαμβανομένων των συνεισφορών διαφόρων ελληνικών καφενείων ανά την Νέα Νότια Ουαλία.

Ο κ. Veneris περιέγραψε πώς ο παππούς του, μαζί με τον Damianos Vlandis από την Wangaratta, έχτισαν το εικονοστάσι της εκκλησίας και τοποθέτησαν τις εικόνες της.

Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε στις 22 Μαρτίου 1964.

Τα εγκαίνια του ναού πραγματοποιήθηκαν επίσημα αργότερα την ίδια χρονιά, με την απονομή ενός χρυσού κλειδιού στον άτομο που είχε προσφέρει τη μεγαλύτερη οικονομική υποστήριξη για την κατασκευή της εκκλησίας.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, η Maritza Xenofon, τιμήθηκε με ένα χρυσό κλειδί για τη σημαντική οικονομική της συνεισφορά, ενώ ο σύζυγός της Greg διετέλεσε αργότερα πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας.

Απόκομμα τοπικής εφημερίδας όπου διακρίνεται η Maritza Xenofon, η οποία τιμήθηκε με χρυσό κλειδί για τη σημαντική οικονομική της συνεισφορά στην ανέγερση της εκκλησίας, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Στυλιανό

ΕΝΑΣ ΚΟΜΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Η εκκλησία υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος της Ελληνικής Κοινότητας στο Albury, όπου πραγματοποιήθηκαν βαπτίσεις, γάμους και πανηγύρια.

Η πρώτη βάπτιση που πραγματοποιήθηκε ήταν αυτή της Poppy Galanakis (νυν Poppy Cominos) ενώ ο πρώτος γάμος τελέστηκε την ημέρα των εγκαινίων της εκκλησίας.

Κατά την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας της, η εκκλησία βασιζόταν σε ιερείς που ταξίδευαν από την Καμπέρα.

Το 1974, ο πατέρας Stavros Angelakos, ανέλαβε τον ρόλο του πρώτου μόνιμου ιερέα.

Σήμερα, ο πατέρας Agathangelos Masteas τελεί λειτουργίες κάθε 15 ημέρες, συνεχίζοντας να προσφέρει πνευματική καθοδήγηση στην κοινότητα.

Ο κ. Veneris ανέδειξε τη ζωτική σημασία της συμβολής των μεταπολεμικών μεταναστών, πολλοί από τους οποίους πέρασαν από το κέντρο υποδοχής και κατάρτισης μεταναστών Bonegilla. «Χωρίς αυτούς, η εκκλησία δεν θα μπορούσε να επιβιώσει», ανέφερε.

Πολυάριθμοι χοροί διοργανώθηκαν με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την κατασκευή της εκκλησίας

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Με αφορμή τις διπλές επετείους, η Κοινότητα οργάνωσε Χορό στην Εμπορική Λέσχη (Commercial Club) του Albury, ο οποίος προσελκύσε πάνω από 200 άτομα, και στη συνέχεια ακολούθησε παραδοσιακό γεύμα στην αίθουσα της εκκλησίας.

Ο κ. Veneris ολοκλήρωσε την ομιλία του εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του προς τα πρώην και νυν μέλη της Κοινότητας, τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης της κοινής τους κληρονομιάς και πίστης.

«Αυτά τα ορόσημα στέκονται ως απόδειξη της ακλόνητης πίστης μας στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση και της κοινής ελληνικής κληρονομιάς», είπε.

«Αντανακλούν την ανθεκτικότητά μας και είναι πηγή μεγάλης υπερηφάνειας για όλους μας».

Τα πρακτικά της πρώτης συνεδρίασης της Κοινότητας, πριν από 80 χρόνια