Το ωίδιο και ο περονόσπορος ανήκουν στις πιο πολυεμφανιζόμενες ασθένειες της αγγουριάς, της κολοκυθιάς και των υπόλοιπων κολοκυνθοειδών. Και οι δυο ασθένειες μπορούν να προληφθούν ή να μειωθούν σημαντικά εάν τηρηθούν μέτρα υγιεινής, εάν προτιμούμε ανθεκτικές ποικιλίες, εάν κάνουμε χρήση πιστοποιημένων σπόρων, και να εφαρμόζουμε προληπτικούς ή θεραπευτικούς ψεκασμούς.

ΩΪΔΙΟ

Το ωίδιο είναι ασθένεια γνωστή και ως ασπρίλα ή αλευράς. Είναι η πιο κοινή και συνήθης ασθένεια που προσβάλλει όλα τα κολοκυνθοειδή καθόλη τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, αλλά κυρίως την Άνοιξη και το καλοκαίρι. Ανήκει μεταξύ των σοβαρότερων ξηροθερμικών ασθενειών των κολοκυνθοειδών. Προσβάλλει όλα τα πράσινα μέρη του φυτού και κυρίως τα γηραιότερα φύλλα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα αποτελούν οι μικρές λευκές κηλίδες στην πάνω επιφάνεια των φύλλων, οι οποίες καλύπτονται από τη λευκή εξάνθηση του μύκητα. Σε έντονες προσβολές του φυτού και κάτω από ευνοϊκές συνθήκες εξάπλωσης του μύκητα οι κηλίδες μεγαλώνουν, νεκρώνονται τα φύλλα και ξηραίνονται και πέφτουν. Οι ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης του μύκητα είναι μεταξύ 150C με 250C και χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία (50- 70%), δηλαδή σε ξηροθερμικές περιβαλλοντικές συνθήκες.

Το ωίδιο το αντιμετωπίζουμε με το σκόνισμα του θειαφιού γύρω από τη ρίζα των κολοκυνθοειδών. Στην περίπτωση που κάνουμε ψεκασμούς ή σκονισμούς στο φύλλωμα των φυτών θα πρέπει αυτοί να πραγματοποιηθούν πρωινές ή απογευματινές ώρες και σε θερμοκρασίες μεταξύ 180C και 280C, καθόσον κάτω των 180C το θείο δεν είναι αποτελεσματικό και πάνω από 280C προκαλεί εγκαύματα στο φυτό. Στο πεπόνι αποφεύγουμε τη χρήση του θειαφιού, καθώς οι αναθυμιάσεις μπορεί να προκαλέσουν εγκαύματα στα φύλλα. Εάν έχουμε την ευκαιρία επιλέγουμε φυτά που ανήκουν σε ανθεκτικές στο ωίδιο ποικιλίες. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και διασυστηματικά μυκητοκτόνα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, τα οποία παρέχουν θεραπευτική και προληπτική δράση. Τέλος η απομάκρυνση από το λαχανόκηπο των μολυσμένων φυτών, ζιζανίων και γηραιότερων φυτών συμβάλλει στο καλύτερο έλεγχο της ασθένειας.

ΠΕΡΟΝΟΣΠΟΡΟΣ

Ο περονόσπορος προκαλεί κυρίως ζημιές στην αγγουριά (ιδίως στα φυτά εντός των θερμοκηπίων) αλλά προσβάλει και τα υπόλοιπα καλλιεργούμενα κολοκυνθοειδή (πεπονιά, καρπουζιά και κολοκυθιά). Χαρακτηριστικό σύμπτωμα αποτελούν οι στρογγυλές ή γωνιώδεις κίτρινες κηλίδες που εμφανίζονται στην πάνω επιφάνεια των φύλλων. Στην κάτω επιφάνεια των φύλλων και σε συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας, εμφανίζεται η υπόλευκη εξάνθηση του μύκητα. Το χρώμα γίνεται μαύρο όταν ωριμάσουν τα κονίδια του μύκητα. Στη συνέχεια τα φύλλα στα οποία η προσβολή είναι έντονη, ξηραίνονται και πέφτουν. Ο μίσχος (το κοτσάνι του φύλλου) παραμένει στο στέλεχος και δεν αλλάζει χρώμα, παραμένει πράσινο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι τα φυτά να δείχνουν καχεκτικά και να ξεραθούν τελείως. Οι συνθήκες ανάπτυξης του μύκητα είναι μεταξύ 50C με 250C (ιδανική 16-220C) και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία.

*Ο Ιωάννης Παλούκας είναι γεωπόνος Msc.