Ο 24χρονος Ντάνιελ Γεωργακός πήρε την απόφαση να ταξιδέψει στην Αυστραλία “διψώντας” για μάθηση και περιπέτεια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν περίμενε να ζήσει την περιπέτεια μιας… πανδημίας και μάλιστα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι και την οικογένειά του.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος βέβαια, όπως εξομολογείται, η συγκυρία κάθε άλλο παρά ενόχληση ήταν.
“Νιώθω πιο ασφαλής εδώ από ότι στη Γερμανία από την αρχή [του ξεσπάσματος του κορωνοϊού”, λέει στον “Νέο Κόσμο”.
“Είναι τόσο μεγάλη χώρα σε έκταση η Αυστραλία που δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι που ήρθα ότι όλα όσα ενδιαφερόμουν να δω θα ήταν αδύνατο να τα επισκεφθώ σε ένα χρόνο”, αναφέρει εξηγώντας το σκεπτικό του ότι η μετάδοση του ιού αποδεικνύεται δυσκολότερη εδώ από ότι στην Ευρώπη.
Και η απόφασή του να μην επιστρέψει πίσω τον έχει δικαιώσει μέχρι στιγμής.
“Τις προάλλες διάβαζα ότι τα κρούσματα στη Γερμανία ήταν πάλι σε άνοδο μετά τις διαδηλώσεις, [τα πράγματα] είναι αρκετά δύσκολα εκεί ενώ η Αυστραλία τα πηγαίνει πολύ καλά”.
Πράγματι, στις αρχές του Μάη λίγες μόλις μέρες αφότου η καγκελάριος Μέρκελ είχε ανακοινώσει τη χαλάρωση περιορισμών ανά τη χώρα – ικανοποιώντας τις εκκλήσεις κάποιων επικεφαλής κρατιδίων και χιλιάδων διαδηλωτών που είχαν κατέβει στους δρόμους για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τα μέτρα – ένα νέα κύμα κρουσμάτων έκανε την εμφάνισή του με επίκεντρο βιομηχανίες επεξεργασίας κρεάτων.
Μάλιστα, η πιο πρόσφατη εστία κρουσμάτων επίσης σε αντίστοιχο εργοστάσιο έγινε αντιληπτή στο κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας, μόλις την περασμένη Κυριακή.
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑ “ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ”
Ο Ντάνιελ, φοιτητής δημοσιογραφίας και ρεπόρτερ για τοπικά μέσα ενημέρωσης στην πόλη Erding από όπου κατάγεται, κοντά στο Μόναχο, ήρθε στην Αυστραλία τον Σεπτέμβριο με σκοπό να ταξιδέψει και να βελτιώσει τα αγγλικά του.
Πρώτη στάση το Σύδνεϋ, όπου έπιασε δουλειά εξοικονομώντας χρήματα για ταξίδια στη Νότια Ακτή μέχρι τη Μελβούρνη και κατόπιν δυτικά μέχρι το Περθ, όπου στις αρχές του Μάρτη τον “βρήκε” η έξαρση του ιού.
“Ήμουν σε ένα χόστελ έχοντας μάλις περάσει έξι εβδομάδες γυρίζοντας με βανάκι. Είπαμε ας πάμε στο Περθ να ξεκουραστούμε λίγο και τότε ήταν που τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Είχα ξεμείνει εκεί χωρίς λεφτά γιατί τα είχα ξοδέψει όλα ταξιδεύοντας”.
Και τότε ήταν που προέκυψε το δίλημμα, όπως και για χιλιάδες άλλους backpackers, να μείνει ή να επιστρέψει πίσω στη Γερμανία.
Μιλούσε, όπως περιγράφει, καθημερινά με τους γονείς του που ανησυχούσαν μεν αλλά παρέμεναν θετικοί.
Τελικά η εύρεση εργασίας σε φάρμα στο Κουίσνλαντ έδωσε τη λύση.
“Πολλοί μου έλεγαν ‘κάνε μια λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά’ και είδα ότι τα θετικά ήταν περισσότερα γιατί δεν ήθελα να διακόψω το ταξίδι μου είχα πλάνα για να πάω αργότερα στη Μελβούρνη και να αποκτήσω περαιτέρω εμπειρίες.
“Αλλά ήξερα ότι αν πετούσα πίσω θα ήταν ή τώρα ή ποτέ, όμως ευτυχώς βρήκα δουλειά στο Κουίνσλαντ και έφυγα κατευθείαν”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ –> Τι ακριβώς ισχύει για όσους θέλουν να αναχωρήσουν από την Αυστραλία αυτή την εποχή
Το μέρος όπου εργάζεται έκτοτε, μια οικογενειακή φάρμα με κολοκύθες, βρίσκεται στην πόλη Τέξας του Κουίνσλαντ, μακριά από εστίες κορωνοϊού, χωρίς να σημαίνει όμως ότι οι ιδιοκτήτες δεν βρίσκονταν σε επιφυλακή.
Μπορεί ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός Scott Morrison “συμβούλευε” πρόσφατα τους κατόχους προσωρινής βίζας να επιστρέψουν στις πατρίδες τους εάν δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα, όμως το επαρχιακό Κουίσνλαντ βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο εργατικό δυναμικό των backpackers.
Χιλιάδες θέσεις εργασίας διατίθενται κάθε χρόνο σε φάρμες, συμπεριλαμβανομένων των χειμερινών μηνών, για συγκομιδή φρούτων και λαχανικών μεταξύ άλλων.
Στα τέλη του περασμένου μήνα πάντως, η πολιτειακή πρωθυπουργός Annastacia Palaszczuk έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα ότι εν μέσω της πανδημίας χρειάζονται εγγυήσεις δημόσιας υγείας για την παραμονή τους.
“Θέλουμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι εποχιακοί εργαζόμενοί μας ακολουθούν τα μέτρα ασφάλειας για τον COVID-19”, σχολίασε σχετικά η κ. Palaszczuk μιλώντας για ένα αυστηρότερο καθεστώς αδειών παραμονής των ταξιδευτών.
Η προσωπική εμπειρία του Ντάνιελ φαίνεται να επιβεβαιώνει την υλοποίηση τέτοιων εγγυήσεων.
“Δεν έχει πολύ κόσμο γύρω και απλώς δουλεύω στα χωράφια οπότε δεν ξέρω τί γίνεται στις πόλεις γιατί δεν έχω φύγει εδώ και μερικές βδομάδες, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι οι αγρότες εδώ πήραν σοβαρά την υπόθεση.
“Επειδή ήρθα από το Περθ, χρειάστηκε να μπω σε απομόνωση, μας πρόσφεραν σπίτι για την καραντίνα, και μόνο αφότου πέρασαν οι δύο εβδομάδες πήγαμε στη φάρμα”, εξηγεί ο 24χρονος ομογενής.
Στιγμιότυπα από τα ταξίδια που πρόλαβε να κάνει ο Ντάνιελ ανά την Αυστραλία, προ πανδημίας. Φώτο: Supplied
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ –> Το ημερολόγιο μιας εργαζόμενης με… τη βαλίτσα στο χέρι!
ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΟΣ ΣΕ “ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ” ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟ
Ο Ντάνιελ οφείλει το ελληνικό του επώνυμο στον παππού Βασίλη που τη δεκαετία του ’50 μετανάστευσε στη Γερμανία και “έχτισε” εκεί την οικογένειά του.
Καθώς ξενιτεύτηκε μόνος, τα παιδιά του συμπεριλαμβανομένου του πατέρα του Ντάνιελ, δεν διατήρησαν τα ελληνικά.
Όμως ο Ντάνιελ ευελπιστεί να γίνει ο πρώτος της νεότερης γενιάς που θα μιλάει τη γλώσσα έχοντας ξεκινήσει δειλά-δειλά να μαθαίνει μετά από ένα ταξίδι πριν τρία χρόνια στα μέρη του παππού, στο χωριό Σκήτη κοντά στη Λάρισσα.
“Ενιωσα κατευθείαν ότι είμαι κομμάτι της οικογένειας, η ξαδέρφη του πατέρα μου ήταν τόσο φιλόξενη που ένιωσα σαν να ήταν η αδερφή μου.
“Είχα μείνει έκπληκτος όταν βρήκα ένα οικογενειακό άλμπουμ που είχε φωτογραφίες μου από όταν ήμουν μωρό!
“Αισθάνθηκα πολύ όμορφα ανακαλύπτοντας την κληρονομιά μου και τις ρίζες μου, πολύ συναισθηματικές στιγμές”, περιγράφει.
Προς το παρόν πάντως το σίγουρο είναι ότι ο Ντάνιελ ακολούθησε το παράδειγμα του 85χρονου παππού του στην προσέγγιση της πανδημίας, έχοντας βρει αντίστοιχο καταφύγιο μέσα στη φύση.
“Λόγω διαφοράς ώρας δεν είναι εύκολο να μιλήσω συχνά με τον παππού αλλά μου μεταφέρουν συνέχεια νέα οι γονείς μου και ξέρω ότι είναι ασφαλής στο σπίτι, ασχολείται με το χόμπι του τις μέλισσες και ο θείος μου του φέρνει ψώνια. Νομίζω ότι η ζωή τους δεν έχει αλλάξει πολύ από την κρίση του κορωνοϊού, εξακολουθεί να απολαμβάνει τον μεγάλο κήπο του και να ακούει ελληνική μουσική”, λέει γελώντας.
Αντίστοιχη φαντάζει η εμπειρία του εγγονού.
“Είναι πολύ απόμερα εδώ που είμαι, βλέπω μόνο την οικογένεια και όσους δουλεύουμε στη φάρμα[…]
“Μπορεί στις μεγαλύτερες πόλεις ο ιός να ‘επιβιώνει’ περισσότερο, αλλά σε απομακρυσμένα επαρχιακά μέρη – και υπάρχουν πολλά τέτοια εδώ στην Αυστραλία – είναι αδύνατο για τον ιό να παραμείνει για μεγάλο διάστημα.
“Έχω σχεδόν μηδενική πιθανότητα να κολλήσω κορωνοϊό ή να έρθει ο ιός στη φάρμα. Οπότε ναι είμαι τυχερός”.