Τα κινητικά συμπτώματα των ανθρώπων που πάσχουν από νόσο του Πάρκινσον φέρεται να βελτιώνει σημαντικά μία νέα πειραματική μέθοδος που εφάρμοσαν ιταλοί επιστήμονες. Οι ειδικοί μετέτρεψαν δερματικά κύτταρα σε νευρώνες και τα μεταμόσχευσαν στα σημεία όπου οι δομές του εγκεφάλου είχαν υποστεί βλάβη και προκαλούσαν τη νόσο. Αποτέλεσμα ήταν να μειωθούν τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στην καθημερινότητά τους.

Ειδικοί από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Σαν Ραφαέλε στο Μιλάνο δημοσίευσαν την εργασία τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature». Αυτό που κατάφεραν είναι η δημιουργία νέων νευρικών κυττάρων, κάτι σχεδόν αδύνατο μέχρι σήμερα. Μάλιστα, για τη δημιουργία τους χρησιμοποίησαν «μαγιά» από δερματικά κύτταρα.
Στο πλαίσιο της μελέτης ο κλινικός νευρολόγος Βάνια Μπρόκολι και οι συνεργάτες του, κατάφεραν να μετατρέψουν ινοβλάστες -ένα από τα πιο βασικά συστατικά του δέρματος- από ανθρώπους και ποντίκια σε εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου που ονομάζονται «δοπαμινεργικοί νευρώνες».

Οι ειδικοί βρήκαν ότι «τρεις μεταγραφικοί παράγοντες είναι αρκετοί για να μετατρέψουν έναν ώριμο ή ασχημάτιστο ακόμη ινοβλάστη σε λειτουργικό ντοπαμινεργικό νευρώνα, ο οποίος μάλιστα έχει την ιδιότητα να εκκρίνει ντοπαμίνη. Ο ινοβλάστης μπορεί να έχει ληφθεί είτε από υγιή δότη είτε από το άτομο που έχει εμφανίσει νόσο του Πάρκινσον». Τι σημαίνει αυτό;

Οτι κατάφεραν να επιδιορθώσουν μία εγκεφαλική βλάβη που μέχρι πριν από μερικά χρόνια εκτιμούνταν ότι «δεν θα υπάρξει θεραπεία», καθώς τα νευρικά κύτταρα δεν ανανεώνονται, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα δερματικά σε περίπτωση που τραυματιστούμε. Επιπλέον, αφού μπορεί το μόσχευμα να ληφθεί από τον ίδιο τον δότη, ακόμη και εάν έχει νόσο του Πάρκινσον, έχει επιλυθεί το πρόβλημα της συμβατότητας.

Η διαδικασία που λαμβάνει χώρα στον εγκέφαλο και εμφανίζεται το κινητικό σύμπτωμα στη νόσο του Πάρκινσον -δυσκαμψία και βραδυκινησία- έχει άμεση σχέση με τη ντοπαμίνη, καθώς με την πάροδο του χρόνου σε κάποιους ανθρώπους η παραγωγή της μειώνεται.

Όταν δεν υπάρχει αρκετή ποσότητα, δεν μπορεί να «διεγείρει» ή να δώσει τις απαραίτητες ώσεις σε κάποια άλλα όργανα του εγκεφάλου και βασικά στη μέλανα ουσία, τα οποία είναι μεταξύ άλλων υπεύθυνα για τη μυική τάση και την ταχύτητα διεκπεραίωσης της κίνησης. Μάλιστα ο τρόμος – τρέμουλο – που είναι το πιο σύνηθες σύμπτωμα σε ανθρώπους που εμφανίζουν νόσο του Πάρκινσον, έχει ιδιαίτερη σχέση με την έλλειψη επίδρασης της ντοπαμίνης. Διευκρινίζεται πως η εκτέλεση της κίνησης έχει προαποφασιστεί στον μετωπιαίο λοβό και δεν έχει καμία σχέση η απόφαση με την εκτέλεση.

«Η παραγωγή λειτουργικών ντοπαμινεργικών κυττάρων από δερματικά κύτταρα ανοίγει νέους θεραπευτικούς ορίζοντες για αναγεννητικού τύπου θεραπεία στη νόσο του Πάρκινσον και τις συναφείς διαταραχές», λέει ο καθηγητής Βάνια Μπρόκολι. Ο ίδιος υποστηρίζει πως η καινοτόμος προσέγγισή του «είναι η πιο ασφαλής από όσες βρίσκονται υπό μελέτη, καθώς δεν χρησιμοποιούνται μέθοδοι κυτταρικού πολλαπλασιασμού, που στο σύνολό τους δυνητικά προκαλούν καρκίνο».