Η Ζωή Μάρκου είναι η παραγωγός και η συν-σκηνοθέτρια ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή με επιληψία. Η παραγωγός και οικοδεσπότης του δημοφιλούς podcast, «Let Me Talk», ζει με επιληψία από την ηλικία των 12-13 ετών, αλλά επίσημα διαγνώστηκε μόνο τρεις εβδομάδες πριν από τα 18α γενέθλιά της.
Σήμερα, 11 χρόνια αργότερα, φτάνοντας πρόσφατα το ορόσημο της τριετίας χωρίς κρίσεις, ένιωσε ότι ήρθε η ώρα να κάνει μια αλλαγή για να συνειδητοποιήσει την πάθηση.
Το σενάριο πλέκεται γύρω από πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν με επιληψία και συζητήσεις με επιστήμονες που εργάζονται για να βρουν μια θεραπεία για την επιληψία.
Η κα Μάρκου είπε ότι δεν κάνουν ένα ιατρικό ντοκιμαντέρ, αλλά ένα πιο προσωπικό και ανθρώπινο, όπου το κοινό παρακολουθεί την ιστορία μιας κοπέλας, η φίλη της οποίας έχει επιληψία και πηγαίνει ένα ταξίδι για να μάθει περισσότερα για την κατάσταση της φίλης της.
«Προσπαθούμε να μειώσουμε αυτό το χάσμα μεταξύ της κοινωνίας και των ατόμων με επιληψία, έτσι ώστε εκείνοι που έχουν επιληψία να αισθάνονται ασφαλείς γύρω από τους ανθρώπους και να είναι ήσυχοι ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν αρκετά για την κατάστασή τους», είπε η ίδια στον «Νέο Κόσμο».
«Δεν θέλουμε απλώς να είναι ένα ντοκιμαντέρ που είναι γλυκό και ευχάριστο. Θέλουμε να κάνουμε κάτι που θα σας ταρακουνήσει και θα σας κάνει να θέλετε να αναλάβετε δράση και να μάθετε περισσότερα για το θέμα.
«Ειδικά τα σχολεία, οι δάσκαλοι και οι άνθρωποι που έχουν το καθήκον της φροντίδας. Όχι ότι κάνουν κάτι απαραίτητα λάθος, αλλά θέλουμε να είναι πιο συνειδητοποιημένοι. Θέλουμε να σκεφτούν ότι “εντάξει, αυτό είναι πραγματικά σοβαρό”».
Σύμφωνα με το Ίδρυμα Επιληψίας, με το οποίο η κα Μάρκου και το συνεργείο συνεργάζονται για το ντοκιμαντέρ, ένας στους 25 ανθρώπους θα διαγνωστεί με επιληψία στην Αυστραλία.
Ο συν-σκηνοθέτης, Μουσταφά Αλί, είπε ότι στόχος είναι αυτό το ντοκιμαντέρ να προβληθεί σε σχολεία, πανεπιστήμια και άλλους επαγγελματικούς τομείς.
«Δεν μαθαίνεις μόνο για την επιληψία, αλλά μαθαίνεις και για την πλευρά της ψυχικής υγείας, πώς επηρεάζει τους ανθρώπους όταν είναι στη δουλειά, πώς τους καταρρακώνει πραγματικά, πώς μπορεί να τους αγχώσει, πώς νιώθουν ότι τους κρίνουν», είπε στον «Νέο Κόσμο» ο Αλί.
Παραδέχτηκε ότι όταν η Ζωή Μάρκου επικοινώνησε μαζί του για να γυρίσει την ταινία, δεν ήξερε πολλά για την πάθηση, παρόλο που προηγουμένως δούλευε με τους νέους.
Ο Αλί είπε ότι το έψαξε και πιστεύει ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά.
«Γνωρίζω τη Ζωή εδώ και κάποια χρόνια, αλλά αν πάθει επιληπτική κρίση, τι πρέπει να κάνω;»
«Αν και έχω εργαστεί στο παρελθόν με νέους, έχω εκπαιδευθεί για επιληψία.”
Μια ακόμα ενδιαφέρουσα πτυχή που ήθελαν να σημειώσουν οι δύο σκηνοθέτες είναι ότι τα άτομα που εμφανίστηκαν για να συμμετάσχουν στο ντοκιμαντέρ είναι κατά κύριο λόγο γυναίκες.
«Οι άντρες φοβούνται να μιλήσουν γι’ αυτό. Δεν μπορούν να οδηγήσουν, χάνουν μια δουλειά ή κρίνονται ως ακατάλληλοι για να κάνουν δικά τους παιδιά. Επιπλέον, στην Αυστραλία δεν υπάρχει μεγάλη υποστήριξη για την ψυχική υγεία για τους άνδρες», είπε ο Αλί.
Αποκάλυψε ότι είχε μια συνομιλία με έναν γιατρό στο παρασκήνιο, που είπε ότι οι άντρες είναι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο επειδή δεν μιλούν γι’ αυτό, λόγω του ότι πρόκειται για θέμα ψυχικής υγείας και δεν έχουν υποστήριξη.
Αλλά όταν ήρθε να δώσει συνέντευξη μπροστά στην κάμερα, ο γιατρός δεν ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό.
«Δεν ξέρω γιατί, αλλά κανείς δεν θέλει πραγματικά να το αναφέρει ή να μιλήσει γι’ αυτό».
«Η επιληψία, είναι μια φυσιολογική ιατρική κατάσταση, δεν είναι ντροπή».
Η Ζωή Μάρκου σχεδιάζει να κάνει μια ιδιωτική προβολή, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων και βραδιά κοκτέιλ αργότερα μέσα στο έτος.
Μια σελίδα GoFundMe έχει επίσης δημιουργηθεί για δωρεές στο έργο με το 10% των χρημάτων που συγκεντρώνονται να πηγαίνουν στο Ίδρυμα Επιληψίας.
