Οι 50άρηδες που πάσχουν από διαβήτη διατρέχουν σοβαρά αυξημένο κίνδυνο να πάσχουν από προβλήματα μνήμης στα 70 τους, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η μελέτη άρχισε το 1990 και δημοσιεύθηκε προ δεκαημέρου στην επιθεώρηση «Annals of Internal Medicine». Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς υπέβαλαν 13.351 εθελοντές, ηλικίας 48 έως 67 ετών, σε διαγνωστικές εξετάσεις για διαβήτη και προδιαβήτη (είναι τα οριακά αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα), καθώς και σε ευρεία σειρά τεστ μνήμης, λογικής σκέψης, ικανότητας επίλυσης προβλημάτων και προγραμματισμού.
Σχεδόν 13% των εθελοντών έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη κατά την έναρξη της μελέτης, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Οι ερευνητές τούς παρακολούθησαν επί 20 χρόνια, φροντίζοντας ανά τετραετία να τους υποβάλλουν σε επαναληπτικές εξετάσεις και τεστ. Εως τη λήξη της περιόδου παρακολούθησης, 5.987 από τους εθελοντές εξακολουθούσαν να είναι συνεπείς στους ελέγχους τους.
Αφού οι ερευνητές έλαβαν υπόψη πολυάριθμους παράγοντες που αφορούν την υγεία και τον τρόπο ζωής, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσοι έπασχαν από διαβήτη δύο δεκαετίες νωρίτερα, είχαν 30% περισσότερες πιθανότητες να έχουν εκδηλώσει στο μεσοδιάστημα μείωση της νοητικής οξύτητάς τους.
Ο διαβήτης προκαλεί βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία και έτσι διαταράσσει την κυκλοφορία του αίματος. Έτσι, οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι βλάβες στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου είναι υπεύθυνες μακροπρόθεσμα για την έκπτωση της νοητικής οξύτητας και τα προβλήματα μνήμης.
«Πολύς κόσμος νομίζει ότι η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών είναι αναπόφευκτη με την ηλικία, αλλά αυτό δεν ισχύει» δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ελίζαμπεθ Σέλβιν, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Bloomberg του Τζον Χόπκινς. «Στην εμφάνισή της παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες του τρόπου ζωής και νοσήματα όπως ο διαβήτης, που μπορούν να ρυθμιστούν. Επομένως, αν ένας ασθενής με διαβήτη ρυθμίσει το σάκχαρό του, μπορεί να αποτρέψει σε σημαντικό βαθμό τη νοητική εκφύλιση και τη μελλοντική άνοια».
